O πατέρας της Saba Qaiser έβαλε το χέρι του στο Κοράνι και ορκίστηκε ότι δεν θα την έβλαπτε αν επέστρεφε στο σπίτι, όπου θα την υποδεχόταν ο σύζυγός της.
Η 19χρονη είχε ήδη δραπετεύσει, αλλά διστακτικά συμφώνησε, καθώς τον εμπιστεύθηκε. Όμως, εκείνος μαζί με τον θείο της, την πήγαν στις όχθες του ποταμού, την χτύπησαν και της έβαλαν ένα πιστόλι στο μέτωπο.
Η κοπέλα κούνησε το κεφάλι της την τελευταία στιγμή και η σφαίρα «έσκαψε» το πρόσωπό της από το μάτι ως στα χείλη, αφήνοντάς την αναίσθητη. Οι δύο άνδρες στρίμωξαν το σώμα της μέσα σε μια σακούλα, το πέταξαν στο ποτάμι και έφυγαν, ικανοποιημένοι που είχαν αποκαταστήσει το «καλό όνομα» της οικογένειας.
Όμως, ευτυχώς η Saba δεν κατέληξε ένα από τα χιλιάδες ξεχασμένα θύματα των φόνων τιμής στο Πακιστάν. Συνήλθε μέσα στο νερό, έσυρε το σώμα της ως την ακτή και σώθηκε.
Η ιστορία της συγκεκριμένης κοπέλας, λοιπόν, είναι το θέμα του νέου, υποψήφιου για Όσκαρ ντοκιμαντέρ «A Girl In the River: The Price of Forgiveness» («Ένα Κορίτσι στο Ποτάμι: Το τίμημα της συγχώρεσης»). Και είτε τελικά αυτό το κερδίσει είτε όχι, η σημασία του είναι μεγάλη, εφόσον η προβολή του έχει ήδη οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου συζήτηση για τους φόνους τιμής στις συντηρητικές πατριαρχικές μουσουλμανικές κοινωνίες.
Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός Nawaz Sharif υποσχέθηκε στη δημιουργό της ταινίας, Sharmeen Obaid-Chinoy, να απαλλάξει το Πακιστάν από αυτή την πρακτική, ετοιμάζοντας ένα νόμο που θα σταματήσει την μέχρι τώρα προστασία των δραστών. Μάλιστα, στο γραφείο του στο Ισλαμαμπάντ θα φιλοξενήσει την πρεμιέρα.
Η δημιουργός, από την άλλη πλευρά, τονίζει ότι είναι ευχαριστημένη με το γεγονός ότι το ντοκιμαντέρ της άνοιξε τη συζήτηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα.«Για πολλά χρόνια, ο φόνος τιμής δεν αποτελούσε έγκλημα στο Πακιστάν και οι ένοχοι δεν τιμωρούνταν. Κι αυτό, γιατί οι περισσότεροι δεν τον θεωρούσαν ψυχρό έγκλημα, όπως πραγματικά είναι, αλλά ζήτημα θρησκείας ή παράδοσης».
Η κυβέρνηση της χώρας εκτιμά ότι πραγματοποιούνται τουλάχιστον 1.000 τέτοιοι φόνοι ετησίως (περίπου τρεις την ημέρα δηλαδή), αλλά ορισμένοι επισημαίνουν ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Εξάλλου, χιλιάδες ακόμη γίνονται στις μουσουλμανικές κοινότητες της Βρετανίας και της Βόρειας Αμερικής.
Οι κοπέλες δολοφονούνται από άνδρες συγγενείς τους, οι οποίοι θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύουν την τιμή της οικογένειας σε περίπτωση που ένα κορίτσι αρνείται να δεχτεί έναν κανονισμένο αρραβώνα, έχει μια σχέση που δεν εγκρίνεται κοινωνικά, κάνει σεξ εκτός γάμου, ντύνεται «ακατάλληλα» ή έχει πέσει θύμα βιασμού.
Σύμφωνα με την ισχύοντα νόμο στο Πακιστάν, η οικογένεια της κοπέλας μπορεί να συγχωρήσει το δράστη και αυτός να μην υποστεί συνέπειες για την πράξη του. Παράλληλα, οι πολιτικοί αρχηγοί της χώρας απέφευγαν για πολλά χρόνια να θίξουν αυτό το ευαίσθητο θέμα, προκειμένου να μην προκαλέσουν ξεσηκωμό των πιστών, παρόλο που το Κοράνι δεν δικαιολογεί τη συγκεκριμένη πρακτική.
Το «έγκλημα» της Saba στα μάτια των συγγενών της ήταν ότι απέδρασε από το γάμο που εκείνοι της είχαν κανονίσει να κάνει με έναν εργάτη εργοστασίου από φτωχότερη κοινωνική τάξη.
Η 37χρονη δημιουργός της ταινίας, όπως περιέγραψε, ήθελε να αφηγηθεί την ιστορία μιας κοπέλας που επέζησε από μια τέτοια ιστορία, ώστε να ακουστεί η φωνή του θύματος. Και όταν διάβασε για την περίπτωση της Saba στις εφημερίδες, πήγε κατευθείαν και τη συνάντησε στο νοσοκομείο. Η ίδια συμφώνησε αμέσως να πει όσα συνέβησαν και τα γυρίσματα ξεκίνησαν. Παράλληλα, δήλωσε ότι είναι αποφασισμένη να αγωνιστεί κατά της συγχώρεσης σε φόνους τιμής και υπέρ της αυστηρής τιμωρίας του πατέρα και του θείου της. «Θα πολεμήσω για αυτό που έγινε. Δεν θα το συγχωρέσω», τόνισε.
Την ίδια ώρα, ο πατέρας της, έχοντας συλληφθεί και βρεθεί στη φυλακή, δεν δείχνει να έχει τύψεις: «Ό,τι κάναμε, ήμασταν υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Η Saba έβλαψε την τιμή μας. Και για αυτό, είμαι πρόθυμος να περάσω τη ζωή μου μέσα στη φυλακή»
Η ταινία θα γυριστεί ως συμπαραγωγή με τη Tina Brown, στέλεχος των βρετανικών media και υπεύθυνη της λειτουργίας του οργανισμού Women In The World, και της Sheila Nevins, επικεφαλής των ντοκιμαντέρ του HBO. Η Obaid-Chinoy, στο μεταξύ, έχει κερδίσει το μοναδικό Όσκαρ του Πακιστάν το 2012 για το «Saving face», ένα ντοκιμαντέρ για τα θύματα επιθέσεων με οξύ.
«Αν η καινούρια μου ταινία χρησιμεύσει ως εργαλείο κατά των φόνων τιμής, θα θεωρήσω ότι κάνω σωστά τη δουλειά μου ως δημιουργός», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου