Όταν πρόκειται για τη χρήση της τεχνολογίας στο σπίτι, οι γυναίκες τείνουν να κάνουν περισσότερες από τις καθημερινές εργασίες στο Διαδίκτυο για την οικογένεια, δημιουργώντας ένα επιπλέον ψηφιακό βάρος.
Παραδείγματα για το τι σημαίνει αυτό στην πράξη δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Συνήθως οι τοπικές ομάδες των μαμάδων στα σχολεία είναι πιο ενεργές από τις ομάδες των μπαμπάδων και έχουν πολύ περισσότερες συμμετέχουσες. Εκεί οι μαμάδες συζητούν για εκδηλώσεις, εξανθήματα και γονεϊκές ανησυχίες. Ακόμη και αν μια ομάδα χαρακτηρίζεται ως ομάδα γονέων, οι πιο ομιλητικές είναι συνήθως είναι οι γυναίκες.
Άλλο παράδειγμα, τα οικιακά ψώνια, τα ρούχα και τα σχολικά είδη που μπορούν να αγοραστούν ψηφιακά, είναι συνήθως ασχολίες που οι γυναίκες τείνουν να κάνουν περισσότερο από τους άνδρες.
Παρά το γεγονός ότι οι άνδρες αναλαμβάνουν πιο ενεργό ρόλο στη γονική μέριμνα σε σχέση με το παρελθόν, οι γυναίκες τείνουν ακόμα να θεωρούνται οι υπεύθυνες του νοικοκυριού.Έχει πλέον διαπιστωθεί ότι στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, οι γυναίκες συνεχίζουν να κάνουν μια αόρατη εργασία: την πρόβλεψη, τον προγραμματισμό και την οργάνωση των εργασιών που βοηθούν στη λειτουργία της οικογενειακής ζωής. Αυτό δημιουργεί ένα σημαντικό σωματικό και ψυχικό φόρτο εργασίας. Λιγότερο προφανές είναι το γεγονός ότι η τεχνολογία το επιδεινώνει αυτό, θέτοντας τις γυναίκες σε κίνδυνο ψηφιακής υπερφόρτωσης και ακόμη και επαγγελματικής εξουθένωσης. Είναι σαφές ότι η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε πιο παραγωγικοί σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Αλλά στο σπίτι, είναι προφανές ότι η τεχνολογία προσθέτει στον ήδη φορτωμένο πνευματικό φόρτο εργασίας των γυναικών.
Μια πρόσφατη διακρατική μελέτη ανέλυσε δεδομένα από την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα σε περισσότερους από 6.600 γονείς από 29 χώρες που είχαν τουλάχιστον ένα παιδί και έναν εν ζωή γονέα. Διαπίστωσε ότι ο ψυχικός φόρτος των γυναικών, ιδίως των μητέρων, επιδεινώνεται από την τεχνολογία. Φαίνεται επίσης ότι υπάρχει καταμερισμός εργασίας μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά την ψηφιακή επικοινωνία σχετικά με την εργασία και την οικογενειακή ζωή.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τη χρήση της τεχνολογίας μεταξύ των ερωτηθέντων. Οι άνδρες έτειναν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία περισσότερο στην εργασία, αλλά οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία τόσο στην εργασία όσο και στο σπίτι.
«Διαπιστώνουμε ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να είναι εκτεθειμένες στο διπλό βάρος της ψηφιακής επικοινωνίας τόσο στην εργασία όσο και στην οικογενειακή ζωή», λέει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Yang Hu από το Πανεπιστήμιο Lancaster στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος διεξήγαγε τη μελέτη μαζί με τον Yue Qian από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Οι γυναίκες που εργάζονταν από το σπίτι βίωσαν επίσης περισσότερο αυτή τη διπλή επιβάρυνση.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει επιδεινωθεί καθώς διεξάγουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στο Διαδίκτυο και καθώς η εργασία από το σπίτι έχει γίνει πιο συνηθισμένη μετά την πανδημία του Covid-19. Οι γυναίκες έχουν 1,6 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να αντιμετωπίζουν διπλή-υψηλή ψηφιακή επικοινωνία τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Να γίνει το αόρατο, ορατό
Πολλά ζευγάρια θέτουν ως στόχο να είναι ισότιμα, αλλά συχνά παρεισφρέουν έμφυλα στερεότυπα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε το ρόλο που παίζει η τεχνολογία όταν προσπαθούμε να μοιράσουμε καλύτερα το φορτίο στο σπίτι.
Έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε τις ψηφιακές μας συσκευές τόσο για αναψυχή όσο και για εργασία, γεγονός που καθιστά δύσκολο να οριοθετήσουμε πού η προσωπική χρήση είναι ψυχαγωγική και πού αφορά την οικογένεια – πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για μια υποτιμημένη μορφή εργασίας.
Η εργασία από το σπίτι προσφέρεται συχνά ως ένας τρόπος για τα άτομα, ιδίως τις γυναίκες, να συνδυάσουν τις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, λέει η Hu, αλλά αυτή ακριβώς η ευελιξία μπορεί να οδηγήσει τις γυναίκες να αναλάβουν περισσότερο την οργάνωση της φροντίδας των παιδιών, η οποία σήμερα οργανώνεται σε μεγάλο βαθμό ψηφιακά.
Η ατυχής συνέπεια αυτού είναι ότι όσο περισσότερα αναλαμβάνουν οι γυναίκες στο σπίτι, τόσο λιγότερο ψυχικό χώρο έχουν για την επαγγελματική τους ζωή, γεγονός που συμβάλλει στο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων, στην αύξηση του άγχους και στη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια από τις σχέσεις.
Η Heejung Chung, κοινωνιολόγος στο King’s College του Λονδίνου, η οποία μελετά την ευελιξία στον εργασιακό χώρο, λέει ότι η ευέλικτη εργασία ή η εργασία από το σπίτι επιδεινώνει όλες τις πτυχές της οικιακής εργασίας και της φροντίδας των παιδιών.
Διαπίστωσε ότι οι γυναίκες αισθάνονται πίεση να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών όταν εργάζονται από το σπίτι, ενώ τα όρια του πατέρα είναι πολύ πιο σεβαστά, ακόμη και αν αυτός είναι επίσης στο σπίτι. Αυτό συνδέεται με τη μακρά ιστορία του κανόνα του αρσενικού οικογενειάρχη στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, όπου η εργασιακή σφαίρα του άνδρα ήταν ιστορικά πιο προστατευμένη.
Αυτό φαίνεται να εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και αν οι γυναίκες βρίσκονται σε υψηλόμισθες διευθυντικές θέσεις, λέει η Chung – ακριβώς λόγω του κοινωνικού κανόνα για τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην οργάνωση της οικογενειακής ζωής. Παρά το αόρατο αυτό τεχνολογικό βάρος, υπάρχει κάποια πρόοδος στον καταμερισμό της φροντίδας των παιδιών, καθώς οι άνδρες αναλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο σε σύγκριση με 50 χρόνια πριν, αν και ακόμη λιγότερο από τις γυναίκες.
Να μοιραστεί το φορτίο
Υπάρχουν επίσης κάποιοι τρόποι για να μοιράζονται τα ζευγάρια το φορτίο πιο ομοιόμορφα. Πολλές οικιακές εργασίες θα έχουν και ένα ψηφιακό στοιχείο, πράγμα που σημαίνει ότι και αυτή η πτυχή θα είναι επίσης μοιρασμένη.
Για να διορθωθεί το ψυχικό βάρος των γυναικών, δεν αρκεί ο διαμοιρασμός των ορατών πτυχών της φροντίδας. Η Chung συνιστά να μοιράζονται όλες οι πτυχές της ψηφιακής επικοινωνίας για την οικογενειακή ζωή, είτε πρόκειται για την ανάληψη της έρευνας και της κράτησης εξωσχολικών συλλόγων είτε για τη δραστηριοποίηση σε ομάδες της κοινότητας. Προτείνει να κάνετε μια ανοιχτή συζήτηση σχετικά με το τι κάνει ο καθένας, συμπεριλαμβανομένης της συζήτησης όλων των ανησυχιών για τον προγραμματισμό και τη φροντίδα των παιδιών.
Η καλύτερη συμβουλή που δίνει η Chung είναι να αναλάβουν οι πατέρες περισσότερη φροντίδα των παιδιών μόνοι τους, υποστηριζόμενοι από πολιτικές όπως η αμειβόμενη κοινή γονική άδεια. Η ιδέα εδώ είναι ότι η πιο ενεργή φροντίδα των παιδιών θα μεταφραστεί με τον καιρό και σε ψηφιακή οργάνωση. «Τότε θα έχετε περισσότερο ίσους όρους ανταγωνισμού. Πρόκειται ουσιαστικά για το ποιος είναι υπεύθυνος για το παιδί και το νοικοκυριό στην κοινωνία».
Αυτό ρίχνει φως σε μια άλλη μεγάλη αντίφαση της σύγχρονης κοινωνίας. Περιμένουμε από τις γυναίκες να εργάζονται και πολλές οικογένειες βασίζονται σε διπλό εισόδημα – αλλά εξακολουθεί να υπάρχει η διάχυτη παραδοχή ότι οι γυναίκες είναι οι κύριοι φροντιστές των μικρών παιδιών.
Το βιβλίο The Motherhood Complex αναφέρει ότι οι γυναίκες αισθάνονται ότι κρίνονται περισσότερο για τον τρόπο με τον οποίο είναι γονείς περισσότερο από τους άνδρες και αυτό τις κάνει να αισθάνονται ότι πρέπει να αναλάβουν περισσότερο την οργάνωση του σπιτιού και της φροντίδας των παιδιών.
«Αυτού του είδους οι παραδοχές πρέπει να σπάσουν για να μπορέσουμε να έχουμε οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση ή αλλαγή γύρω από αυτά τα ζητήματα», λέει η Chung.
Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αρχίσουμε να φέρνουμε αυτό το κρυφό φορτίο στο προσκήνιο είναι να αναγνωρίσουμε αυτή την επιπλέον εργασία και να την μοιραστούμε ρητά από την αρχή.
Απλές λύσεις θα μπορούσαν να είναι να συμπεριλάβουμε τους μπαμπάδες σε τοπικές ομάδες συνομιλίας, να τους ενθαρρύνουμε να οργανώνουν περισσότερες συναντήσεις για παιχνίδι -συμπεριλαμβανομένης όλης της σχετικής επικοινωνίας- και να διασφαλίσουμε ότι μοιραζόμαστε το τεχνολογικό βάρος των πολυάριθμων σχολικών μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των εργασιών για το σπίτι και της διαχείρισης των λεσχών.
Όσο περισσότερο μοιραζόμαστε όλες τις πτυχές της οικιακής σφαίρας, τόσο περισσότερο θα μοιραστεί και αυτό το βάρος του τεχνικού φορτίου.
Με πληροφορίες από BBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου