Πλάνο διαφυγής από μια κακοποιητική σχέση:
Στο πλαίσιο μιας βίαιης σχέσης είναι εξαιρετικά πιθανό να βρεθείς σε κατάσταση άμεσου κινδύνου. Σε αυτή τη φάση είναι πολύ σημαντικό να εμπιστευτείς το ένστικτο και τα συναισθήματά σου. Αν θεωρείς ότι κινδυνεύει η ζωή σου, τότε πράγματι κινδυνεύεις. Φύγε γρήγορα παίρνοντας μαζί τα παιδιά σου. Κάλεσε άμεσα το 100 ή κατέφυγε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
Αν ωστόσο δεν βρίσκεσαι σε επείγουσα κατάσταση είναι σημαντικό να μεθοδεύσεις τη φυγή σου. Προσοχή, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ενημερώσεις από πριν τον δράστη ότι θα τον εγκαταλείψεις.
Αυτά είναι, σύμφωνα με το κέντρο, τα ενδεικτικά βήματα που είναι χρήσιμο να έχουν κατά νου οι γυναίκες που θέλουν να ξεφύγουν από μια βίαιη σχέση. Φυσικά το κάθε πλάνο απόδρασης δεν μπορεί παρά να είναι εξατομικευμένο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κάθε γυναίκας, αφού μόνο εκείνη γνωρίζει τι είναι καλύτερο και ασφαλές για την ίδια και τα παιδιά της.
ΒΗΜΑ 1
Απευθύνσου σε φορείς και υπηρεσίες που υποστηρίζουν θύματα έμφυλης βίας για να λάβεις την απαραίτητη ενημέρωση, πληροφόρηση και στήριξη.
Κάλεσε την Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 (αστική χρέωση) ή στείλε e-mail στο sos15900@isotita.gr. Η γραμμή είναι εθνικής εµβέλειας και μπορείς να μιλήσει 24ώρες το 24ωρο, καθημερινές και Σαββατοκύριακα, με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους λειτουργούς που θα σε ενημερώσουν για όλες τις επιλογές που έχεις.
Κάλεσε ή επισκέψου κάποιο από τα 15 Συμβουλευτικά Κέντρα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Οικογενειακής Πολιτικής ή τα 26 Συμβουλευτικά Κέντρα των Δήμων. Τα Κέντρα παρέχουν δωρεάν κοινωνική, ψυχολογική υποστήριξη και νομική συμβουλευτική. Οι υπηρεσίες απευθύνονται τόσο σε Ελληνίδες όσο και σε μετανάστριες/προσφύγισσες, επιζώσες όλων των μορφών έμφυλης βίας.
Μην ξεχάσεις να σβήσεις τα αντίστοιχα ίχνη των κλήσεων ή πιθανόν διαδικτυακών αναζητήσεων.
ΒΗΜΑ 2
Αν υπάρχει κάποιος/α γείτονας/ισσα που εμπιστεύεσαι εξήγησέ του την κατάσταση και ζήτησέ του/της να καλέσει την αστυνομία εάν αντιληφθεί ότι βρίσκεσαι σε κίνδυνο.
ΒΗΜΑ 3
Μάθε τα παιδιά σου να μην μπαίνουν στη μέση όταν υπάρχει ξέσπασμα βίας. Εξήγησέ τους πως να καλούν το 100 σε περίπτωση ανάγκης και τι ακριβώς να αναφέρουν: πλήρες όνομα, διεύθυνση και αριθμό τηλεφώνου.
ΒΗΜΑ 4
Κατάγραψε σε ένα τετράδιο, καλά φυλαγμένο, όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς από τα περιστατικά κακοποίησης: ημερομηνία και ώρα, τοποθεσία, λόγια και πράξεις του δράστη, αυτόπτες μάρτυρες ή άτομα στα οποία μίλησες μετά κ.ά.
ΒΗΜΑ 5
Άρχισε να μαζεύεις έγγραφα που «τεκμηριώνουν» τα περιστατικά κακοποίησης. Συγκεκριμένα: βεβαιώσεις ή αντίγραφα καταγγελίας σε αστυνομία/εισαγγελία, γνωμάτευση γιατρού, ιατροδικαστική έκθεση κ.ά.
Για παράδειγμα, σε περίπτωση τραυματισμού –ακόμη και αν δεν κάνεις καταγγελία, ακόμη και αν σου φαίνεται επιπόλαιο το τραύμα – πήγαινε σε κάποιο εφημερεύον νοσοκομείο. Μετά την εξέταση σου, ζήτησε την καταγραφή του περιστατικού στο βιβλίο συμβάντων του νοσοκομείου ως «κακοποίηση» και πάρε αντίγραφο.
Φωτογράφισε τις πληγές και τους μώλωπές στο σώμα σου.
Να θυμάσαι ότι η καταγραφή του περιστατικού αποτελεί σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο και είναι πολύτιμη στις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν (π.χ. διαζυγίου).
ΒΗΜΑ 6
Συγκέντρωσε όλα τα απαραίτητα έγγραφα, τόσο τα δικά σου όσο και των παιδιών σου: ταυτότητα, βιβλιάριο υγείας, διαβατήριο, κάρτες και βιβλιάρια τραπεζικών λογαριασμών, δίπλωμα οδήγησης και άδεια αυτοκινήτου, πιστοποιητικά π.χ. γέννησης, οικογενειακής κατάστασης, εκκαθαριστικό εφορίας, σημαντικές ιατρικές εξετάσεις, έγγραφα που σχετίζονται με την εργασία, σχολικά έγγραφα, άδεια παραμονής και εργασίας. Βγάλε αντικλείδι του σπιτιού και του αυτοκινήτου. Φύλαξέ τα σε σημείο που είναι αδύνατον να τα βρει εκείνος και μπορείς να τα πάρεις άμεσα σε περίπτωση φυγής.
ΒΗΜΑ 7
Απομνημόνευσε τα τηλέφωνα που μπορεί να σου χρειαστούν σε περίπτωση ανάγκης: π.χ. Αστυνομία (100 ή 112), ΕΚΑΒ (166), Πυροσβεστική (199), Γραμμή SOS 15900 ή τηλέφωνα φορέων και ξενώνων, έμπιστων φίλων και συγγενών, δικηγόρου.
Παράλληλα, κατάγραψε τα χρήσιμα τηλέφωνο σε ένα τετράδιο.
Μετά τη φυγή, είναι αναγκαίο να αποκτήσεις νέο και απόρρητο νούμερο. Μην ξεχάσεις να απενεργοποιήσεις στην συσκευή του κινητού τις «υπηρεσίες τοποθεσίας» ή ό,τι άλλο σχετικό θα μπορούσε να «φανερώσει» την τοποθεσία της στον δράστη.
ΒΗΜΑ 8
Απευθύνσου σε κάποια/ον έμπιστο συγγενή ή φίλο/η, που είσαι σίγουρη ότι θα σε βοηθήσει σε περίπτωση ανάγκης. Δώσε της/του να φυλάξει μια βαλίτσα με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης που έχεις μαζέψει (λίγα ρούχα, απαραίτητα έγγραφα και αντικλείδια, χρήματα, ένα-δύο αγαπημένα πράγματα δικά σου και των παιδιών).
ΒΗΜΑ 9
Προσπάθησε να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου στην ασφαλή διαφυγή. Εντόπισε την οδό που θα σε απομακρύνει από το σπίτι με ταχύτητα και ασφάλεια. Κάνε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα του σπιτιού σου, όπου θα λάβεις υπόψη τα παράθυρα, τις πόρτες, τις εξόδους. Σκέψου σε ποιό δωμάτιο θα μπορούσες να έχεις πρόσβαση σε τηλέφωνο και ταυτόχρονα σε έξοδο διαφυγής. Μπορείς αυτό το δωμάτιο να το κλειδώσεις εσωτερικά;
ΒΗΜΑ 10
Προσπάθησε να ανακαλείς στη μνήμη σου το προσωπικό σου σχέδιο ασφάλειας όσο πιο συχνά μπορείς.
ΒΗΜΑ 11
Μετά τη φυγή, απόφυγε να μείνεις στο σπίτι κάποιου ατόμου που γνωρίζει ο κακοποιητής. Αν δεν έχεις σπίτι ή χρήματα απευθύνσου σε κάποιον από τους 21 Ξενώνες της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και Οικογενειακής Πολιτικής και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), που έχουν απόρρητη διεύθυνση.
Για να παραπεμφθείς σε ξενώνα, χρειάζεται να καλέσεις στο 15900 ή σε κάποιο συμβουλευτικό κέντρο. Επειδή η διαμονή σε ξενώνα απαιτεί τη διεξαγωγή ιατρικών εξετάσεων και ψυχιατρική εκτίμηση από δημόσιο νοσοκομείο, διαδικασίες που κρατούν κάποιες μέρες – αν είσαι σε έκτακτη ανάγκη απευθύνσου στον Ξενώνα Φιλοξενία Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου Αθηναίων, που λειτουργεί σε 24ωρη βάση.
Στους ξενώνες μπορείς να διαμείνεις –είτε είσαι Ελληνίδα ή αλλοδαπή– μαζί με τα παιδιά σου (σε περίπτωση αγοριών μέχρι 12 ετών). Εκεί θα λάβεις δωρεάν συμβουλευτική, ψυχολογική και υλική στήριξη (π.χ. τρόφιμα, ρούχα).
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι οι ξενώνες αποτελούν προσωρινή λύση, μέχρι να αποκτήσεις δική σου στέγη και οικονομική αυτονομία. Έτσι, η φιλοξενία διαρκεί μέχρι τρεις μήνες, με δυνατότητα παράτασης μόνο αν συντρέχουν σοβαροί λόγοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου