Σε όλο τον κόσμο η περίοδος της πανδημίας της νόσου COVID-19 και των μέτρων περιορισμού κίνησης και της αναγκαστικής απομόνωσης ήταν/είναι για πολλά νοικοκυριά μια περίοδος μεγάλης αγωνίας και αναστάτωσης.
Το "Μένουμε Σπίτι’’ δεν ήταν ασφαλές για όλες (αλλά και για παιδιά). Αρκετές γυναίκες βρέθηκαν εγκλωβισμένες στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αντιμέτωπες με την ενδοοικογενειακή βία -‘Intimate Terrorism’ την αποκαλούν ορισμένοι ειδικοί- χωρίς δυνατότητα διαφυγής από τον κακοποιητή σύντροφο/σύζυγο /συγγενή, ενδεχόμενα χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον και με οικονομική ανασφάλεια. Δυστυχώς υπήρξαν και γυναικοκτονίες.
Δεν ξέρουμε την πραγματική έκταση του φαινομένου στην Ελλάδα καθώς πέρα από τις καταγραφές των κλήσεων στη γραμμή SOS 15900 δεν υπάρχει αξιόπιστη βάση συγκεντρωτικής καταγραφής δεδομένων, από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (συμβουλευτικά κέντρα, αστυνομία, νοσοκομεία, ΜΚΟ). Πάντως, κανένα σύστημα αναφοράς δεν μπορεί να καταγράψει τον πραγματικό αριθμό των περιστατικών καθώς πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου.
Την περίοδο της καραντίνας δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση των γυναικών στην αναζήτηση βοήθειας καθώς δεν ήταν εύκολο να τηλεφωνήσουν, ή να πάνε σε αστυνομικό τμήμα, ούτε οι φορείς μπορούσαν να ανταπεξέλθουν όπως παλιά. Ορισμένες κυβερνήσεις προσπάθησαν να κάνουν ευρέως γνωστό πού και με ποιον τρόπο μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια και έλαβαν έκτακτα μέτρα για την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως χρήση ξενοδοχείων προκειμένου να στεγαστούν οι επιζώσες έμφυλης βίας αφού οι ξενώνες είχαν ήδη γεμίσει, έκτακτη χρηματοδότηση στις οργανώσεις που στηρίζουν επιζώσες, διεύρυνση των τρόπων αναζήτησης βοήθειας έτσι ώστε να διασφαλισθεί ότι οι γυναίκες θα μπορούν να ζητήσουν βοήθεια με ασφαλή τρόπο (π.χ. λειτουργία συστήματος συναγερμού έκτακτης ανάγκης στα φαρμακεία με χρήση κωδικών λέξεων, αποστολή και γραπτών μηνυμάτων σε γραμμές SOS και στην αστυνομία), η ενίσχυση της παροχής νομικής συμβουλευτικής και ψυχοκοινωνικής στήριξης από στελέχη εξειδικευμένων υπηρεσιών αξιοποιώντας την τηλεργασία και χρήση τηλεδιασκέψεων κ.ά.
Η κρίσιμη αυτή περίοδος ανέδειξε πολλές δυσκολίες και κενά στην αντιμετώπιση του ζητήματος της έμφυλης βίας στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, παρά την καμπάνια της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ) για την ενημέρωση των γυναικών και του ευρύ κοινού για τις κοινωνικές δομές που παρέχουν βοήθεια και τη λήψη έκτακτων μέτρων, την ολοένα και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της Αστυνομίας, υπήρξαν στην Αστυνομία ορισμένες περιπτώσεις αποθάρρυνσης των γυναικών για κατάθεση μήνυσης και πολύ περισσότερο για να κινηθεί η διαδικασία για το δράστη. Στον αντίποδα, υπήρξαν παραδείγματα καλών πρακτικών της αστυνομίας αυτήν την περίοδο στο ζήτημα. Επίσης, κατά τη διάρκεια αναστολής των δικαστηρίων ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κατατεθούν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων για την απομάκρυνση του βίαιου συζύγου/συντρόφου ή/και τη λήψη περιοριστικών όρων για επείγουσες περιπτώσεις. Τα δύο παραπάνω παραδείγματα συνηγορούν στο αίτημα για την ουσιαστική λειτουργία Τμημάτων Ενδοοικογενειακής Βίας στην Ελληνική Αστυνομία και τοποθέτηση εισαγγελέων ενδοοικογενειακής βίας.
Παρά τις δυσκολίες και τα κενά, η κρίσιμη αυτή περίοδος ανέδειξε την αναγκαιότητα για συνεργασία και συντονισμό όλων των αρμόδιων φορέων, θεσμικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, ώστε να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο τα ζητήματα της έμφυλης βίας - όπως συνέβη στην περίπτωση προσφυγισσών και μεταναστριών επιζωσών έμφυλης βίας.
Η βία κατά των γυναικών παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των κοινωνιών μας και είναι βαθιά ριζωμένη στην ανισότητα των φύλων. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα έως ότου προσεγγίσουμε το στόχο της πλήρους και ουσιαστικής ισότητας των φύλων, έως ότου η έμφυλη βία να αποτελεί παρελθόν.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η πρόοδος εξακολουθεί να συντελείται με αργούς ρυθμούς στην ΕΕ, όπως αναφέρεται και στο τελευταίο Δείκτη Ισότητας των Φύλων (EIGEIndex 2019), με την Ελλάδα παραμένει στην τελευταία θέση της κατάταξης, γεγονός που καταδεικνύει ακόμα περισσότερο την αναγκαιότητα λήψης στοχευμένων μέτρων σε συνδυασμό με εντονότερη συνεκτίμηση της διάστασης του φύλου σε όλες τις πολιτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου