«Ήθελα να πάω στην Ελλάδα, να δουλέψω για 6 μήνες και μετά να γυρίσω πίσω στη χώρα μου να συνεχίσω τις σπουδές μου. Όταν έφτασα, με πήγαν σε ένα σπίτι, μου πήραν το διαβατήριο και μου είπαν ότι αν δεν δούλευα σαν πόρνη θα σκότωναν την οικογένειά μου και θα μου έσπαζαν τα κόκαλα. Ένιωθα ότι ήθελα να πεθάνω γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν θα κατάφερνα ποτέ να φύγω. Έπινα πολύ αλκοόλ για να μην καταλαβαίνω ποια ήμουν, που ήμουν και τι έκανα. Ένιωθα πως δεν είμαι άνθρωπος πια. Δεν είχα καρδιά. Δεν είχα ψυχή. Δεν είχα θέληση».
Η Κάτια έζησε δύο ολόκληρα χρόνια σαν σκλάβα του σεξ στην Ελλάδα. Με τσακισμένη καρδιά, ψυχή και θέληση κατάφερε να ξεφύγει, να ζητήσει βοήθεια και σήμερα να ζει και πάλι ελεύθερη. Το 99% των θυμάτων της σύγχρονης δουλείας όμως δεν διασώζονται ποτέ.
Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι σκλάβοι από κάθε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Ο αριθμός τους αγγίζει τα 27 εκατομμύρια. Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος πέφτει θύμα trafficking. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη σε ανάπτυξη εγκληματική βιομηχανία παγκοσμίως και το δεύτερο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα μετά τα όπλα, με κέρδη 31,6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, εκ των οποίων τα 27,8 προκύπτουν από τη σεξουαλική εκμετάλλευση και τα υπόλοιπα από την επαγγελματική εκμετάλλευση και την καταναγκαστική επαιτεία. Τα θύματα είναι κυρίως γυναίκες και παιδιά αλλά και άνδρες, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις ολόκληρων οικογενειών που έχουν βρεθεί σε καθεστώς δουλείας. Μόνο το 1% με 2% διασώζεται και μόνο ένας στους 100.000 Ευρωπαίους διακινητές καταδικάζεται.
Οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί αλλά ακόμα πιο σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι δεν τους βλέπεις ή δεν καταλαβαίνεις ότι τους βλέπεις. Αν τους βλέπεις και αδιαφορείς, ένας λόγος παραπάνω να διαβάσεις αυτό το κείμενο. Που βρίσκονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Ποιοι είναι; Πως παγιδεύονται; Πώς δρουν τα κυκλώματα και τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε εξηγεί στο WE του News247 ο Άρης Καρδασιλάρης, Εθνικός Αντιπρόσωπος για την Ελλάδα της διεθνούς οργάνωσης Α21, που προσφέρει υποστήριξη σε θύματα trafficking.
«Στην Ελλάδα έχουμε θύματα συνολικά από 21 χώρες, κυρίως όμως προέρχονται από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Η χώρα μας είναι προορισμός παγκόσμιος, ως χώρα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη Σένγκεν. Αφενός λειτουργεί ως σταθμός όπου τα κορίτσια εκπαιδεύονται και μεταφέρονται σε άλλες χώρες, αφετέρου λειτουργεί έντονα ως τελικός προορισμός, διότι λόγω κουλτούρας υπάρχει μεγάλη ζήτηση για την πορνεία στη χώρα μας. Επιπλέον είναι ένας τουριστικός προορισμός, κοντά στα Βαλκάνια. Eίναι εύκολο να παγιδεύσεις κάποιον, με το επιχείρημα ‘έλα στην Ελλάδα το καλοκαίρι να δουλέψεις στα νησιά’».

Διεθνή κυκλώματα και όχι μόνο

«Βλέπουμε συνήθως διεθνή κυκλώματα διακινητών με παρακλάδια στην Ελλάδα αλλά και κυκλώματα με βάση την Ελλάδα και παρακλάδια σε άλλες χώρες. Ωστόσο έχουμε και μεμονωμένα περιστατικά, όπου μπορεί να δούμε ένα ανδρόγυνο να παίρνει παιδάκια από συγγενείς υποτίθεται για να τα προσέχει να τα μεγαλώσει και να τα εκμεταλλεύεται είτε στα φανάρια, είτε για να ‘σπρώχνουν’ ναρκωτικά ως ‘βαποράκι’, είτε στην πορνεία».

Πώς παγιδεύουν τα θύματά τους

«Παλιότερα είχαμε πάρα πολλές απαγωγές, πλέον όμως ο βασικό τρόπος είναι η εξαπάτηση εργασίας. Στο sex trafficking η αλίευση γίνεται μέσω του έρωτα, μέσω της ρομαντικής εξαπάτησης. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Μόνικα, η οποία γνώρισε κάποιον όταν βγήκε από το ορφανοτροφείο και αυτός την πούλησε σε κύκλωμα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η αλίευση γίνεται μέσω της οικογένειας, περιπτώσεις Ρομά κυρίως που πουλάνε τα παιδιά τους ή τα δίνουν σε κάποιον από την ευρύτερη οικογένεια για να τα μεγαλώσει».