Η αντιμετώπιση τους από την κοινωνία και τα σεξιστικά σχόλια που δέχονται!
Παραδοσιακά υπήρχαν κάποια επαγγέλματα τα οποία ήταν για άνδρες. Ειδικά στα παλιά χρόνια που η γυναίκα δεν τύγχαινε ίδιας μεταχείρησης με τον άνδρα, αλλά αντιθέτως θεωρείτο πολύ κατώτερη του. Η γυναίκα ως μια οικοκυρά αναλάμβανε τον ρόλο της δούλας για το ισχυρό φύλο. Μια γυναίκα λοιπόν δεν θεωρείτο δυνατό να μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες ενός πιο δύσκολου επαγγέλματος. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων και την ανάπτυξη του φεμινιστικού κινήματος, οι γυναίκες απέκτησαν πιο πολλά δικαιώματα και πλέον απολαμβάνουν κάποια προνόμια αποδεικνύοντας σε όλους τον δυναμισμό της ύπαρξης τους. Υπάρχουν βέβαια και γυναίκες οι οποίες θέλησαν να σπάσουν ένα ταμπού της κοινωνίας και να αποδείξουν την ισότητα των δυο φύλων και στον επαγγελματικό τομέα! Οι γυναίκες αυτές που σήμερα είναι αμέτρητες, μπήκαν για τα καλά στα ρούχα του άνδρα κάνοντας επαγγέλματα που μέχρι πρότεινως θεωρούνταν «ανδρικά». Σε επαγγέλματα όπως πυροσβέστες, αστυνομικοί ειδικών δυνάμεων, ποδοσφαιριστές, οδηγοί ταξί και οδηγοί ράλλυ, σπάνια συναντάς γυναικές. Όμως με αυτή τους την κίνηση προσδοκούν να καταρρίψουν τις προκαταλήψεις της κοινωνίας. Φυσικά και είχαν να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες και σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι δυσκολίες προσαρμογής! Βρέθηκαν στη δύσκολη θέση, όπου απέναντι τους είχαν άτομα του κλειστού τους (οικογενειακού και όχι μόνο) κύκλου. Επίσης, μερικές αφηγούνται περιστατικά απο τον εργασιακό τους χώρο και εξομολογούνται την ιστορία τους. Έχουν δεχθεί – και ακόμη δέχονται- σεξιστικά σχόλια του τύπου: «Δεν κάνεις για αυτή την δουλειά, πήγαινε την κουζίνα να πλύνεις κανένα πιάτο!».. Άν και καθηλωτικά τα σχόλια αυτά, οι περισσότερες γυναίκες δεν τα λαμβάνουν υπόψην τους κι ας ενοχλούν τα αυτιά τους καθημερινά! Αντιθέτως, αυτό λειτουργεί σαν κίνητρο και τις πεισμώνει στην απόφαση τους να ασχοληθούν με «ανδρικό» επάγγελμα. Δυστυχώς αυτό αποδεικνύει ότι δεν είμαστε – σαν κοινωνία- σε θέση να αποδεκτούμε την διαφορετικότητα και την ανέλιξη. Ένα παράδειγμα αποτελεί η κυρία Γεωργία η οποία εργάζεται ως οδηγός ταξί, δουλεύοντας 10-12 ώρες ημερισίως. Φυσικά και έχει δεχθεί πελάτες οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι όταν αντίκρισαν μπροστά τους μια γυναίκα στο τιμόνι. Ωστόσο, υπάρχουν και άτομα που την στηρίζουν και εμπιστεύονται περισσότερο μια γυναίκα οδηγό ταξί παρά έναν άνδρα. Στον αγώνα επιβίωσης της, η κυρία Γεωργία προσπαθεί να αποδείξει σε όλο τον ανδρικό πλυθησμό ότι αξίζει τόσο όσο αξίζουν και αυτοί, χωρίς όμως να υποτιμά το αντίθετο φύλο. Άλλο ένα παράδειγμα στην Κύπρο, αποτελεί η εικοσιτετράχρονη Δώρα, η οποία εκτός του ότι ασχολείται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, εργάζεται και ως βοηθός διαιτητή σε ανδρικά πρωταθλήματα τέταρτης κατηγορίας. Φυσικά και έχει δεχθεί ρατσιστικά σχόλια προερχόμενα κυρίως απο τους οπαδούς στις κερκίδες. Παρόλα αυτά δεν θεωρεί ότι υπάρχει κάποια διαφορά και ευελπιστεί ότι κάποτε θα αντιμετωπίζονται ίσα και τα δυο φύλα.
Εκτός συνόρων, και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο της Μ. Βρετανίας, το Λονδίνο, συναντάμε την τριανταπεντάχρονη Ντανιέλλα Κόττον, η οποία ξεκίνησε να εργάζετε απο τα δεκαοκτώ της ως πυροσβέστης. Η ίδια θεωρούσε εξαρχής ότι η προκατάληψη των γυναικών έπρεπε να σταματήσει! Απο την αρχή της πορείας της, η ίδια έβλεπε την ανέλιξη στην καριέρα της. Για τον λόγο αυτό δεν έμεινε μόνο στο επάγγέλμα του πυροσβέστη αλλά προσπάθησε τόσο που πήρε προαγωγή και τώρα είναι Βοηθός επίτροπος στην Πυροσβεστική ταξιαρχία του Λονδίνου, ενώ επίσης κατέλαβε και τα πρώτα βραβεία ως γυναίκα στο χώρο αυτό και η φήμη της πλέον αναγνωρίζεται διεθνώς. Κατ’ αυτήν, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών απο μικρή ηλικία, σχετικά με τα επαγγέλματα και το φύλο, αποτελεί έναν απο τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την εξάλειψη του στίγματος κατά των γυναικών. Επίσης, στη συγκεκριμένη συνέντευξη η Ντανιέλα, συμβουλεύει τις γυναίκες που εργάζονται σε «ανδροκρατούμενα» επαγγέλματα να μην σταματήσουν ποτέ να πιστεύουν στον εαυτό τους και να μην επιτρέψουν ποτέ σε κανέναν και για κανένα λόγο να τις κάνει να νιώσουν κατώτερες!
Μέσα από απλά, καθημερινά παραδείγματα εργαζόμενων γυναικών βλέπουμε τον αγώνα αυτών να επιβληθούν στην συντηριτική κοινωνία και να αποδείξουν την αξία τους. Επίσης, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το γυναικείο φύλο αποκτά όλο και πιο πολλές ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης με την δύναμη και την θέληση που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες γυναίκες.
«Μην αφήσεις ποτέ τους φόβους σου να σε εμποδίσουν από αυτά που θέλεις να κάνεις. Αν το θέλεις πολύ και αξίζει, μην σκεφτείς τίποτα!» (Aung San Suu Kyi – κάτοχος νόμπελ για την ειρήνη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου