Είναι η Γουίσαμ, η Αμάνι, η Λατιφά, η Τζάσμιν, η Μαϊς...Όπως τόσες και τόσες, που ζουν στην αποκλεισμένη Γάζα, νέες και ηλικιωμένες, κόρες, μητέρες, σύζυγοι, αδερφές, φίλες κάθε μέρα μάχονται για να επιβιώσουν. Οι ίδιες, οι αγαπημένοι τους και η πατρίδα τους κόντρα στις συνθήκες που έχει επιβάλλει ο πόλεμος και ισραηλινός αποκλεισμός. «Ο κόσμος με βλέπει ως κόρη πρόσφυγα, σύζυγο ενός φυλακισμένου, μητέρα ενός νεκρού παιδιού. Για μένα είμαι απλώς μια γυναίκα που συνεχίζει να υπάρχει» λέει η 27 Ζήνα ενώ η 28 Γουαφά ελπίζει πως σύντομα θα «έρθει» η ειρήνη. Η 36χρονη Σαμάρ μάχεται τον θάνατο «ζώντας τη ζωή» και η Ράνα δηλώνει με υπερηφάνεια «εμείς οι γυναίκες είναι σαν να είμαστε δυνατές εκ φύσεως. Είναι ο μόνος τρόπος για να διαχειριστούμε τη ζωή. Δεν υπάρχει καμία επιλογή. Πρέπει να ζήσεις».
Όλες τους, δηλώνουν «απλά γυναίκες», αλλά στα μάτια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που ζουν καθημερινά και από κοντά τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι «γυναίκες-ηρωίδες». Έτσι μάλιστα τιτλοφορείται και το πρωτότυπο φωτογραφικό project, του Ovidiu Tătaru των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που έντυσε 17 γυναίκες της Γάζας με την κάπα του υπερ-ήρωα «Superman» για να εξυμνήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, την ανθρωπιά που συνάντησε στα πρόσωπά τους. «Αυθεντικές ηρωίδες που ζουν σε πολύ δυσμενείς συνθήκες, με υψηλά ποσοστά ανεργίας, πόλεμο και περιορισμένα δικαιώματα. Απαλλαγμένος από τις στερεοτυπικές εικόνες της πραγματικής ζωής στη Γάζα, όπως κατεστραμμένα κτίρια και ανθρώπους σε πλήρη ανέχεια, ο Tătaru αιχμαλωτίζει στο φακό του γυναίκες που συνεχίζουν να γελούν παρά τις δυσκολίες, μεταδίδοντας την ελπίδα τους για ειρήνη και μια καλύτερη ζωή».
Αυτά είναι 17 πορτρέτα, 17 «γυναικών- ηρωίδων» της Λωρίδας της Γάζας που φωτογράφισε ο Ovidiu Tătaru και παραχωρήθηκαν στηνHuffPost Greece από το ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Η δυνατή Ρόλα
Ρόλα, 25 ετών, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και τώρα εργάζεται σε τράπεζα. «Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις τη μεγαλύτερή σου δύναμη είναι να αντιμετωπίσεις τη μεγαλύτερη αδυναμία σου».
- Η Μαϊς της περιπέτειαςΜαΐς ,18 ετών, σπουδάζει αρχιτεκτονική. «Θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια του κόσμου ότι πάντα μπορούν να δοκιμάσουν κάτι νέο, να εμπιστεύονται τη μαγεία του νέου ξεκινήματος. Να μην σταματούν ποτέ την περιπέτεια».
- Η περήφανη Γουίσαμ
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Η Γουίσαμ ζει στο Μπέιτ Λαχία, μία από τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τον πόλεμο των 50 ημερών πέρυσι. Νιώθει περήφανη που και τα τρία παιδιά της σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο, νιώθει περήφανη ως Παλαιστίνια. « Όχι γιατί είμαι απλά μια γυναίκα από την Παλαιστίνη, αλλά γιατί τις περισσότερες φορές νιώθω περισσότερο σαν άνδρας. Γιατί κουβαλώ τις ευθύνες μιας γυναίκας κι ενός άνδρα μαζί». - Η Λεγιάν που δεν παραδέχεται την ήττα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Λεγιάν, 19 ετών, σπουδάζει στοματολογία. «Έχουμε τα όνειρα μας, τις ζωές μας και τις συνήθειές μας. Ποτέ δεν θα αντιμετωπίσω κάποια αποτυχία. Δεν την αναγνωρίζω. Δεν την ονομάζω έτσι, αντίθετα την ονομάζω «αρχή της επιτυχίας». Έχω καταφέρει να περάσω με την υψηλότερη βαθμολογία στο γυμνάσιο και να μπω στην ιατρική σχολή. Ένα από τα όνειρά μου είναι να γίνω οδοντίατρος. Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους και ελπίζω να αναλάβω ένα σημαντικό ρόλο στην κοινωνία». - Η Αμάνι που ονειρεύεται
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Η Αμάνι κατάγεται από τη Ράφα. Εργάζεται στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ως προαγωγός υγείας και ως νοσηλεύτρια στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Έχει μια κόρη πέντε ετών. «Ανεξάρτητα από τον τρόπο που μου έχει φερθεί η ζωή, τολμώ και ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον. Οι γυναίκες της Γάζας τολμούν να ονειρεύονται πέρα από την κατοχή, τον αποκλεισμό και την αβίωτη ζωή». - Οι ρόλοι της Ζήνα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Ζήνα, 27 ετών, διαχειρίστρια του Αναπτυξιακού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών. «Ο κόσμος με βλέπει ως κόρη πρόσφυγα, σύζυγο ενός φυλακισμένου, μητέρα ενός νεκρού παιδιού. Για μένα είμαι απλώς μια γυναίκα που συνεχίζει να υπάρχει». - Η Χεμπά που μπορεί να κάνει τα πάντα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Χέμπα, 30 ετών, μητέρα δύο παιδιών από την πόλη της Γάζας. «Ως γυναίκες στη Γάζα κάνουμε τα πάντα. Φροντίζουμε την οικογένεια, μαγειρεύουμε, μελετάμε, σπουδάζουμε και εργαζόμαστε. Κάνουμε τα πάντα χωρίς διαμαρτυρίες. Και θέλουμε να κάνουμε όλο και περισσότερα. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Κάνουμε τα πάντα όπως κάθε άλλη γυναίκα στον κόσμο. Ακολουθούμε τη μόδα, αλλά με το δικό μας τρόπο». - Η Ραουάντ που μάχεται
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Ραουάντ, 29 ετών, μεταφράστρια. «Σε έναν κόσμο γεμάτο συγκρούσεις, η επιβίωση γίνεται δύσκολη. Πρέπει να φανείς δυνατός. Η Γάζα είναι ένα μέρος που μπορούν να συμβούν διάφορα αλλά εμείς επιλέγουμε να βλέπουμε τη φωτεινή πλευρά. Δεν μπορείς να επιβιώσεις εδώ αν επιλέξεις την άλλη πλευρά. Όλοι στη Γάζα μαθαίνουμε από όσα ζούμε εδώ: τις σφαγές, τη φτώχεια, αλλά και τα υψηλά ποσοστά εκπαίδευσης. Δεν είναι εύκολο. Κάθε φορά συμβαίνει κάτι καινούριο. Οι περιπέτειες ποτέ δεν σταματούν εδώ. Εύχομαι απλά να έχουμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ελευθερία σκέψης και λόγου, να μπορούμε να ταξιδεύουμε. Μόνο αυτό». - Η Μπασμά θέλει μια φυσιολογική ζωή
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Μπασμά, 34 ετών από τη Γάζα, έχει τρία παιδιά, δύο αγόρια κι ένα κορίτσι. «Είμαι πολιτικός μηχανικός. Θέλω να το τονίσω για να δείξω ότι, όπως όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο, έτσι κι σε εμάς αρέσει να μαθαίνουμε, να δουλεύουμε, να παντρευόμαστε και να έχουμε μια φυσιολογική ζωή». - Η Λατιφά που ζει μόνη στη Γάζα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Λατιφά, γύρω στα 60, μητέρα τεσσάρων παιδιών. «Μεγάλωσα τα παιδιά μου μόνη στην Αίγυπτο, ενώ ο άνδρας μου δούλευε στην Παλαιστίνη. Όταν τελικά αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί στη Γάζα, ο σύζυγός μου πέθανε και εγώ συνέχισα να μεγαλώνω τα παιδιά μόνη μου. Η οικογένειά μου είναι στον Λίβανο. Τους έχω δει μόνο μια φορά μετά από 33 χρόνια. Ποτέ, όμως, δεν ένιωσα περίεργα εδώ στη Γάζα. Είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζεις γιατί οι άνθρωποι είναι ζεστοί». - Η λακωνική Γουάφα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Γουαφά, 28 ετών, μεταφράστρια και φαρμακοποιός. «Οι δράσεις των γυναικών της Γάζας μιλούν από μόνες τους. Δεν χρειαζόμαστε λόγια. Δεν μου αρέσει να χαρακτηρίζω την κατάσταση στη Γάζα δύσκολη, ούτε περίπλοκη. Προτιμώ να λέω ότι κάθε φορά υπάρχει μια πρόκληση, να καταφέρεις να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά. Μας κάνει ευέλικτους και δυνατούς. Έχουμε ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε. Ελπίζω για την ειρήνη. Εύχομαι να δώσουμε στον κόσμο το μήνυμα ότι είμαστε εδώ, ότι υπάρχουμε και ότι αξίζουμε να ζούμε. Να αλλάξουμε τη σκληρή εικόνα που έχουν ορισμένοι για εμάς». - Η Τζασμίν που θέλει μόνο τα βασικά
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Τζάσμιν, μεταφράστρια Γαλλικών. «Εύχομαι μόνο τα βασικά. Ότι τα σύνορα θα ανοίξουν και πάλι, ότι θα έχουμε ρεύμα και καθαρό νερό. Η Γάζα είναι ένα δύσκολο μέρος για να ζεις. Θέλω απλά να ζήσω όπως κάθε άλλη γυναίκα». - Η Νέμα το "παυσίπονο"
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Νέμα, 34 ετών, νοσηλεύτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από την πόλη της Γάζας. Έχασε το σπίτι της κατά τη διάρκεια των τελευταίων βομβαρδισμών: «Δουλεύω ως νοσηλεύτρια και αγαπώ πολύ τη δουλειά μου, κυρίως όταν δουλεύω με παιδιά. Οι συνάδελφοί μου στην κλινική με ονομάζουν “παυσίπονο” γιατί απαλύνω τον πόνο των παιδιών». - Η Ράνα διδάσκει τη ζωή
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Ράνα, φυσιοθεραπεύτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Μεγαλώνοντας στη Γάζα απέκτησα τα εφόδια για να αντιμετωπίζω τη ζωή. Η δουλειά με κάνει ακόμη πιο δυνατή καθώς βοηθάω στη θεραπεία ασθενών που πραγματικά υποφέρουν. Στη Γάζα διδάσκουμε τη ζωή. Δεν διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να επιβιώσουν. Ούτε στις κόρες μας να είναι δυνατές. Απλά το κάνουν. Εμείς οι γυναίκες είναι σαν να είμαστε δυνατές εκ φύσεως. Είναι ο μόνος τρόπος για να διαχειριστούμε τη ζωή. Δεν υπάρχει καμία επιλογή. Πρέπει να ζήσεις». - Η θετική αύρα της Σάφα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Σάφα, 29 χρονών, φυσιοθεραπεύτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, κατάγεται από το Καν Γιούνις. «Στη Γάζα κάθε γυναίκα είναι εκτεθειμένη σε πολλά προβλήματα, αλλά προσπαθούμε να μην μας καταβάλλουν. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε μας κάνουν κάθε φορά και πιο δυνατές. Προσπαθώ να παραμένω θετική». - Η Σαμάρ που ζει τη ζωή
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Σαμάρ, 36 ετών, φαρμακοποιός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από τη Γάζα. «Η ζωή είναι το πολυτιμότερο και ακριβότερο δώρο που πήρα από τον Θεό. Μας αξίζει να ζούμε παρά τον πόνο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Στη δουλειά μου με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα μάχομαι τον θάνατο, ζώντας τη ζωή. Κάθε φορά προσπαθώ να εμπνέω τους άλλους να ζήσουν. Εμένα με εμπνέουν τα χαμόγελα των παιδιών μου. Κάνουν τον κόσμο γύρω μου ένα καλύτερο μέρος».
Η δυνατή Γουάφα
Ovidiu Tătaru/Medicins sans Frontieres
Γουαφά Ζ, 29 ετών, φυσιοθεραπεύτρια, ζει στη Γάζα. «Έχουμε συνηθίσει τους πολέμους. Κάθε δύο χρόνια, έχουμε πόλεμο. Αλλά πρέπει να φανούμε δυνατοί. Πέρυσι, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών ήμουν τρομοκρατημένη, καθώς τώρα έχω δύο κόρες και φοβάμαι πολύ για τη ζωή τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου