Φέτος, η Επιτροπή της Συνέλευσης για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών (CEDAW) ζήτησε μια « αλλαγή παραδείγματος » προς την επιτάχυνση, την καινοτομία και την κινητοποίηση ισότιμης και χωρίς αποκλεισμούς ηγεσίας στη λήψη αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Πάνω από τέσσερις δεκαετίες μετά την έναρξη ισχύος του CEDAW, κανένα κράτος δεν έχει ακόμη ικανοποιήσει τα θεμελιώδη δικαιώματα που εγγυώνται το άρθρο 7 και το άρθρο 8 : εξάλειψη των διακρίσεων κατά των γυναικών στην πολιτική και δημόσια ζωή και εξασφάλιση ίσης εκπροσώπησης των γυναικών στην κυβέρνηση σε διεθνές επίπεδο.
Όχι μόνο η υποεκπροσώπηση των γυναικών και των μειονοτήτων των φύλων στην παγκόσμια σκηνή διατηρεί και βαθαίνει τις ανισότητες, αλλά υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι η υποβάθμιση της ισότητας των φύλων κινδυνεύει να διαιωνίσει ορισμένους από τους καταστροφικούς κινδύνους που στοχεύουμε να αποτρέψουμε. Αυτό περιλαμβάνει αποτελεσματική δράση για το κλίμα, για παράδειγμα, που εμποδίζει την ικανότητά μας να επιτύχουμε μια σειρά από θετικά αποτελέσματα. Διαιωνίζει έναν βρόχο αρνητικής ανατροφοδότησης συστημικών διακρίσεων και υποεκπροσώπησης.
Ως κάποιος που έκανε το διδακτορικό του για την ηγεσία των γυναικών στις διεθνείς υποθέσεις (περισσότερα για το νέο μου βιβλίο εδώ), μερικές φορές νιώθω ότι αυτή είναι μια παλιά συζήτηση που κάνουμε. Αλλά το γεγονός ότι συνεχίζουμε αυτή τη συνομιλία είναι ενδεικτικό των διάχυτων και συνεχιζόμενων προκλήσεων, που εμφανίζονται σε ένα πλαίσιο υποχώρησης του Covid-19, κλιμακωτών κρίσεων και της αύξησης της υπεράσπισης κατά των δικαιωμάτων που απειλεί την πρόοδο στα θεμελιώδη δικαιώματα και την ηγεσία .
Η μεγαλύτερη παρουσία των γυναικών στις εξωτερικές υποθέσεις αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο, παράλληλα με μια ευρύτερη ώθηση στο πλαίσιο της εξωτερικής, αμυντικής και αναπτυξιακής πολιτικής προς την ισότητα των φύλων. Αυτό συμβαίνει μέσω μηχανισμών όπως το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τις γυναίκες, την ειρήνη και την ασφάλεια ή τη δέσμευση στη φεμινιστική εξωτερική πολιτική , για παράδειγμα.
Ωστόσο, η εκστρατεία για την εκπροσώπηση των γυναικών στα διεθνή δικαστήρια και τους φορείς παρακολούθησης GQUAL διαπιστώνει ότι οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται σχεδόν σε όλους τους φορείς που είναι υπεύθυνοι για τη μετάδοση ή τον επηρεασμό της διεθνούς δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μελέτη μου δείχνει επίσης έναν διπλωματικό «γυάλινο γκρεμό» για την Αυστραλία, όπου οι γυναίκες έχουν πλέον ίση ή σχεδόν ίση εκπροσώπηση στην αυστραλιανή διπλωματία, ενώ το ίδρυμα που εκπροσωπούν βρίσκεται σε τροχιά συρρίκνωσης/στασιμότητας – παρά τις πρόσφατες ενισχύσεις χρηματοδότησης .
Αυτός ο γυάλινος γκρεμός διασταυρώνεται με άλλες τάσεις, όπως ο οριζόντιος διαχωρισμός, σύμφωνα με τον οποίο οι γυναίκες τείνουν να παραπέμπονται σε χαρτοφυλάκια «γυναικείας κυριαρχίας», τα λεγόμενα «μαλακά» χαρτοφυλάκια (ανθρωπιστικές υποθέσεις, HR), καθώς και με προκλήσεις με τις αναρτήσεις σε διεθνές επίπεδο , πλοήγηση κατά των δικαιωμάτων , αντιφεμινιστική αντίδραση και διαδικτυακή παρενόχληση και τρολάρισμα.
Η υπερεκπροσώπηση των ανδρών στους θεσμούς ασφάλειας, αστυνόμευσης και άμυνας συνδυάζεται με το « γυάλινο μαξιλάρι » (γνωστό και ως «καυτές δουλειές») στο οποίο έχουν πρόσβαση οι άνδρες στη διεθνή λήψη αποφάσεων. Συνήθως, αυτές οι «σκληρές» δουλειές στις διεθνείς υποθέσεις θεωρούνται τα καλύτερα προσόντα για διεθνή εργασία για την ειρήνη και την ασφάλεια. Η διαδικασία των διεθνών υποψηφιοτήτων (για παράδειγμα, στο σύστημα των διεθνών δικαστηρίων) είναι επίσης εξαιρετικά αδιαφανής, παρουσιάζοντας ζητήματα στην κατανόηση των μυστικών διαδικασιών μέσω των οποίων καλλιεργούνται οι διεθνείς ηγέτες.
Έχω γράψει για τον αντίκτυπο που έχει αυτή η έλλειψη διαφάνειας στην ποικιλομορφία στον τομέα των πληροφοριών , η οποία υπερβαίνει τον αντίκτυπό της στις γυναίκες (λιγότερες θέσεις εργασίας, πιο δύσκολο να βρεθούν). Έχει επίσης επιπτώσεις στη λογοδοσία των ιδρυμάτων και στην κοινωνική άδεια λειτουργίας. Εάν δεν γνωρίζουμε πώς επιλέγονται οι διεθνείς εκπρόσωποι, δεν είναι σαφές πώς μπορούμε ποτέ να εκπροσωπήσουμε με ακρίβεια το έθνος στην παγκόσμια σκηνή.
Αυτό επιδεινώνεται από τον ανελευθερισμό, τις φεμινιστικές αντιδράσεις και μια παγκόσμια ατζέντα κατά των δικαιωμάτων. Ο Ντάνιελ Φλίτον του Lowy επεσήμανε πρόσφατα ότι η ομάδα των ηγετών που βρίσκονται επί του παρόντος στην εξουσία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα παγκοσμίως είναι άνδρες , ενώ οι περισσότεροι δικτάτορες ήταν άνδρες και οι δικτάτορες συχνά ενσαρκώνουν και ενισχύουν την αντιδικτυακή, αντιφεμινιστική ρητορική και την ατζέντα .
Τελικά, η νέα αλλαγή παραδείγματος του CEDAW δεν είναι στην πραγματικότητα μια νέα αλλαγή παραδείγματος. Οι στόχοι παραμένουν ως επί το πλείστον οι ίδιοι: αντιμετώπιση της ανισότητας των φύλων. Η αλλαγή παραδείγματος έγκειται πραγματικά στον τρόπο μετατροπής των υποχρεώσεων βάσει του CEDAW σε απτά αποτελέσματα για ίση εκπροσώπηση στη λήψη αποφάσεων. Είμαστε πλούσιοι σε δικαιώματα, αλλά φτωχοί θεραπεύουμε. Το ερώτημα παραμένει: ποια δύναμη έχει η CEDAW εάν όλοι συμφωνούν ήδη στις υποχρεώσεις αλλά δεν τις εκπληρώνουν ποτέ;
Για το σκοπό αυτό, απαιτούνται πιο εξελιγμένες παρεμβάσεις, με πιο διαφανείς διαδικασίες και μεγαλύτερη υπευθυνότητα στις υποχρεώσεις. Θέματα συμμόρφωσης.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους έχει σημασία η ισότητα των φύλων στην ηγεσία – μεταξύ αυτών ηθικοί και στρατηγικοί λόγοι. Για την Αυστραλία, συμβάλλει στην εκπλήρωση μιας αντιπροσωπευτικής δημοκρατικής υπόσχεσης και στη διασφάλιση της δίκαιης συνεισφοράς (και οφέλους) όλων των μελών της κοινωνίας σε τομείς στρατηγικών επενδύσεων, ευκαιριών και κινδύνων. Η ισότητα των φύλων στην παγκόσμια λήψη αποφάσεων έχει σημαντικές προεκτάσεις για την υγεία και τη δύναμη της δημοκρατίας, καθώς τα νόμιμα συστήματα πολιτικών και διεθνών υποθέσεων βασίζονται στη συναίνεση των πολιτών της.
Αυτή η «κοινωνική άδεια λειτουργίας» σημαίνει ότι οι δημόσιες πολιτικές και οι θεσμοί υποχρεούνται να εκπροσωπούν και να λαμβάνουν αποφάσεις για λογαριασμό των πολιτών, προς όφελος των πολιτών – και σε θέματα (αν)ισότητας των φύλων. Η έρευνα δείχνει ότι η ισότητα των φύλων αυξάνει την κοινωνική εμπιστοσύνη . Η ισότητα των φύλων δεν είναι απλώς συνέπεια της δημοκρατίας, αλλά τουλάχιστον θεωρητικά είναι αυτονόητο για τη δημοκρατία : «αν αυτή η πλειοψηφία (οι γυναίκες) δεν έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα, η κοινωνία δεν είναι δημοκρατική».
Πάνω απ 'όλα, η χωρίς αποκλεισμούς και αντιπροσωπευτική παγκόσμια λήψη αποφάσεων είναι ήδη ένα δικαίωμα που η Αυστραλία έχει ήδη συμφωνήσει να υποστηρίξει μέσω του CEDAW. Σε μια εποχή κλιμακωτών κρίσεων και νέων συνόρων, δεν ήταν ποτέ πιο σημαντικό να εκπληρώσουμε επιτέλους τις υποχρεώσεις μας ως προς αυτό το δικαίωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου