Παρόλο που ο κόσμος μπορεί να έχει καταρρεύσει από το μέγεθος και τις συνέπειες της κρίσης COVID-19, θα πρέπει να είναι έτοιμη να ανταποκριθεί στους αυξημένους κινδύνους για την ευημερία και την ασφάλεια των παιδιών και των γυναικών.
Η βία κατά των παιδιών και η βία κατά των γυναικών είναι ευρέως διαδεδομένη σε παγκόσμιο επίπεδο και συνδέεται εγγενώς, με κοινά στοιχεία κινδύνου και παρόμοιες δυσμενείς και σοβαρές συνέπειες. "Η λογοτεχνία" των πανδημιών, μπορεί να είναι περιορισμένη, αλλά έχουμε αρκετά στοιχεία για να πούμε ξεκάθαρα ότι οι σχετικοί παράγοντες - όπως ο περιορισμός, η κοινωνική απομόνωση, τα αυξημένα επίπεδα οικονομικού άγχους και οι αδύναμες θεσμικές απαντήσεις - μπορούν να αυξήσουν ή να εντείνουν τα επίπεδα βίας.
Πράγματι, τον περασμένο μήνα, οι εκθέσεις προειδοποίησαν για την "τέλεια καταιγίδα", που εκδηλώνεται σε αυξημένες κλήσεις σε γραμμές βοήθειας, ηλεκτρονικές υπηρεσίες υποστήριξης και αστυνομικές αναφορές. Οι πολυεθνικοί οργανισμοί έλαβαν γρήγορα μέτρα, εκδίδοντας δηλώσεις που προειδοποιούν για αυξημένο κίνδυνο και για τις δύο μορφές βίας, ενώ οι ερευνητές αναθεώρησαν στοιχεία από παρελθούσες κρίσεις, προτείνοντας πολιτικές ενέργειες για τον μετριασμό της ενδεχόμενης βλάβης πληθυσμών σε καταστάσεις ευάλωτου χαρακτήρα.
Καθώς οι κυβερνήσεις επιταχύνουν την απάντηση στο COVID-19, τι γίνεται πραγματικά για την καταπολέμηση της βίας;
1. Επέκταση των γραμμών βοήθειας και ανταλλαγή πληροφοριών
Οι πληροφορίες μοιράζονται ευρέως μέσω οδηγών, πόρων και συνηγορίας που στοχεύουν σε φίλους και μέλη της οικογένειας. Το Parenting for Lifelong Health έχει συντάξει κατευθυντήριες οδηγίες για την ασφαλή γονική γονιμοποίηση κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Οι γραμμές παροχής βοήθειας και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες υποστήριξης διευρύνθηκαν ή δημιουργήθηκαν. Η Ιταλία, μία από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία, εμποδίζει την "έκτακτη ανάγκη σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης" με τη διαφήμιση της Γραμμής Βοήθειας 1522 για βία και καταδίωξη. Πολλές άλλες χώρες δεσμεύονται να διατηρούν ανοικτές τις γραμμές βοήθειας και τα κανάλια πληροφοριών κατά τη διάρκεια και μετά την κορυφή του COVID-19.
2. Χρηματοδότηση καταφυγίων και άλλων ασφαλών καταλυμάτων για επιζώντες
Πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει ότι χρειάζεται πρόσθετη ασφαλής στέγαση κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Η ασφαλής στέγαση επιτρέπει στους επιζώντες (και στους συνοδούς τους) να διαφύγουν προσωρινά τους κακοποιούς.
Στο πλαίσιο του πακέτου ανακούφισης COVID-19, ο Καναδάς έχει διαθέσει 50 εκατομμύρια δολάρια σε καταφύγια και σεξουαλικά κέντρα γυναικών [18 Μαρτίου]. Στη Γαλλία, η αύξηση της χρηματοδότησης ύψους 1,1 εκατ. Ευρώ για τις οργανώσεις καταπολέμησης της κατάχρησης περιελάμβανε 20.000 νύχτες ξενοδοχείων για τους επιζώντες για να αποφύγουν τους καταχρηστικούς εταίρους [30 Μαρτίου]. Στο Τρέντο (Ιταλία), ένας εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ο δράστης κακοποίησης πρέπει να εγκαταλείψει το οικογενειακό σπίτι παρά το θύμα [28 Μαρτίου]. Παρόμοιες αποφάσεις δόθηκαν στην Αυστρία και τη Γερμανία. Παρόλο που είναι μια αξιέπαινη απόφαση, εγγυάται την ασφάλεια των επιζώντων, οι οποίοι παραμένουν στο σπίτι, μια πρόκληση δεδομένου ότι οι δράστες ξέρουν πού να τα φτάσουν και να έχουν πρόσβαση στο σπίτι.
3. Επέκταση της πρόσβασης σε υπηρεσίες επιζώντων
Καθώς η καραντίνα περιορίζει την προσωπική κινητικότητα και την ελεύθερη κυκλοφορία, ορισμένες χώρες βρίσκουν τρόπους για να διευρύνουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες σχετικές με τη βία.
Η Γαλλία έχει ξεκινήσει τα «pop up» κέντρα στα παντοπωλεία, όπου οι γυναίκες πιθανότατα επισκέπτονται ήδη [30 Μαρτίου]. Σε ορισμένες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας), μια συγκεκριμένη «κωδικοποιητική λέξη» σηματοδοτεί τα φαρμακεία να επικοινωνούν με τις αρμόδιες αρχές. Ορισμένες χώρες απελευθέρωσαν ή βελτίωσαν τις κρυφές εφαρμογές μέσω των οποίων οι γυναίκες μπορούν να αναζητήσουν υπηρεσίες για να αποφύγουν την κακομεταχείριση με τους κακοποιούς (βλ. Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων). Οι υπηρεσίες προστασίας των γυναικών και των παιδιών πρέπει να θεωρούνται "ουσιώδεις" και να μην κλειδώνονται λόγω του COVID-19.
4. Περιορισμός των παραγόντων κινδύνου που συνδέονται με τη βία
Ορισμένες χώρες αντιμετωπίζουν τους αρνητικούς τρόπους αντιμετώπισης του COVID-19 που μπορεί να επιδεινώσουν τον κίνδυνο βίας.
Η Γροιλανδία απαγόρευσε τις πωλήσεις αλκοόλ στην πρωτεύουσα Nuuk για τη μείωση του κινδύνου βίας κατά των παιδιών στο σπίτι [29 Μαρτίου]. Η Νότια Αφρική έχει λάβει παρόμοια μέτρα [26 Μαρτίου]. Ενώ η κατάχρηση αλκοόλ και η προβληματική κατανάλωση αλκοόλ αποδεικνύεται ότι συνδέεται με σοβαρότερα βίαια επεισόδια, η σχέση είναι σύνθετη και υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές που σχετίζονται με το αλκοόλ επηρεάζουν τη βία. Άλλες χώρες, ωστόσο, δεν έχουν ακόμη λάβει προληπτικά μέτρα για τον περιορισμό των σχετικών κινδύνων. Οι πωλήσεις πυροβόλων όπλων, για παράδειγμα, θα περιορίσουν την πρόσβαση σε θανατηφόρα όπλα σε μια περίοδο αυξημένου άγχους, μειώνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο θανάτου των γυναικών και θανάτων παιδιών.
Οι έξυπνες πολιτικές δράσεις μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο βλάβης και να διευκολύνουν τη θετική διάθεση για τη μείωση του στρες και την προώθηση της ψυχικής υγείας.
5. Τροποποιήσεις του οικογενειακού δικαίου και των συστημάτων δικαιοσύνης
Η Αυστραλία έχει εφαρμόσει ορισμένες τροποποιήσεις στο οικογενειακό δίκαιο για να επιτρέψει στο δικαστικό σύστημα να ανταποκριθεί καλύτερα στις περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας [3 Απριλίου].
Πρώτον, επιτρέπουν στα δικαστήρια να επιβάλλουν ηλεκτρονικές απαιτήσεις παρακολούθησης για εγγύηση και να αναστέλλουν υπό όρους τις αποφάσεις φυλάκισης. Δεύτερον, επιτρέπουν την online υποβολή παραγγελιών περιορισμού. Τρίτον, δημιουργούν ένα νέο αδίκημα, αυξημένο πρόστιμο και παρατεταμένη προθεσμία παραγραφής για παραγγελίες περιορισμού. Καθώς περισσότερες χώρες συναντούν εκτεταμένες περιόδους περιμετρικών υπηρεσιών δικαιοσύνης, απαιτούνται περαιτέρω καινοτομίες και τροποποιήσεις για να εξασφαλιστεί η προστασία των επιζώντων σε καταστάσεις που προκαλούν προβλήματα.
Αυτές οι δράσεις είναι αξιέπαινες, ωστόσο πολλές χώρες δεν έχουν ακόμη διαθέσει πόρους για την αύξηση των υπηρεσιών. Οι αρχικές πολιτικές απαντήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό στις χώρες υψηλού εισοδήματος, γεγονός που μπορεί να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα ότι πολλοί περιορισμένοι πόροι έχουν περιορισμένους προϋπολογισμούς για την αντιμετώπιση της βίας κατά των παιδιών και της βίας κατά των γυναικών, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κρίση.
Πού και πώς πρέπει να στοχεύουν οι πόροι; Ενώ οι αναφερόμενες περιπτώσεις και αριθμοί από τις υπάρχουσες υπηρεσίες μας δίνουν ένα μήνυμα για το τι μπορεί να συμβεί, δίνουν επίσης μια ατελής εικόνα. Για παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κλήσεις προς τις ανοικτές τηλεφωνικές γραμμές άμεσης βίας έχουν μειωθεί, πιθανώς επειδή οι επιζώντες βρίσκονται σε καραβάνες και δεν είναι σε θέση να ζητήσουν βοήθεια με ασφάλεια. Σε άλλες, η ζήτηση για καταφύγια έχει μειωθεί, πιθανώς επειδή οι επιζώντες φοβούνται να αναθέσουν το COVID-19 σε στενούς χώρους στα καταφύγια. Επιπλέον, ορισμένα συστήματα ανίχνευσης ρουτίνας είναι κλειστά, όπως οι εκπαιδευτικοί ή οι κοινωνικοί λειτουργοί. Ήδη στις ΗΠΑ, αρκετά κράτη έχουν αναφέρει μειώσεις στην παιδική κακοποίηση και κακομεταχείριση, που πιστεύεται ότι οφείλεται σε μείωση της ανίχνευσης και όχι σε περιστατικό.
Επιπλέον, ο αυξημένος χρόνος που αφιερώνεται στα τηλέφωνα και η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών για να επικοινωνήσουν αντί για προσωπικές αλληλεπιδράσεις δημιουργεί επιπλέον ευκαιρίες για τη διάπραξη νέων μορφών βίας στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης, της εκμετάλλευσης και της κατάχρησης. Οι προσπάθειες μετριασμού πρέπει να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες μορφές βίας που συνδέονται με το COVID-19. Οι ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν πρέπει να παρακολουθούνται συνεχώς, ώστε να διασφαλίζεται ότι έχουν επιδιωκόμενες επιπτώσεις και ότι δεν προκαλούν ακούσια βλάβη.
"Για πολλές γυναίκες και κορίτσια, η απειλή γεννιέται περισσότερο όπου πρέπει να είναι πιο ασφαλείς. Στα σπίτια τους. " Καθώς ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ καλεί επειγόντως για ειρήνη στα σπίτια σε όλο τον κόσμο, ελπίζουμε ότι αυτός ο μη εξαντλητικός κατάλογος κυβερνητικών απαντήσεων θα αποτελέσει έμπνευση για περαιτέρω ενέργειες. Όταν πρόκειται για την πρόληψη και τη μείωση της βίας και την υποστήριξη των επιζώντων, ο καθένας έχει να παίξει ένα ρόλο, ιδιαίτερα σε αυτές τις πρωτοφανείς περιόδους.
By Alessandra Guedes, Amber Peterman, Dina Deligiorgis
Alessandra Guedes is the Gender & Development Research Manager at UNICEF Innocenti.
Amber Peterman is a Social Policy Specialist with UNICEF Innocenti and University of North Carolina at Chapel Hill.
Dina Deligiorgis is Policy Specialist on ending violence against women at UN Women.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου