Το ρολόι της ιστορίας φαινόταν παγωμένο σταματημένο στις 4 Αυγούστου 1936. Τότε που η κυβέρνηση Μεταξά κατέλυσε την Δημοκρατία και εγκαθίδρυσε το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά.
Αυτή ήταν η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα όταν το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 η κυβέρνηση της Αθήνας ανήγγειλε στον Ελληνικό λαό ότι η Ιταλία μας είχε κηρύξει τον πόλεμο.
Οι καμπάνες χτυπούσαν από άκρη σε άκρη της Ελληνικής γης για να γνωστοποιήσουν το γεγονός. Και τότε όπως οι χρονικογράφοι της εποχής έγραφαν, ένα χαρούμενο ξάφνιασμα στα μάτια των ανθρώπων σάμπως όλος αυτός ο κόσμος να μάθαινε ξαφνικά πως έχει μέσα του κρυμμένα νιάτα δύναμη να αρχίσει ένα καινούργιο αγώνα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας.
Ολόκληρη η χώρα δονήθηκε από ισχυρό πατριωτικό παλμό, οι άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια στους δρόμους κα στις πρώτες διαδηλώσεις που συγκροτήθηκαν στις πόλεις με αποφασιστικότητα διακήρυξαν το μεγάλο ΟΧΙ.
Το ρολόι της ιστορίας κουρδίστηκε από την ψυχή του λαού και ξεκίνησε να δουλεύει. Ήταν η αρχή του μεγάλου αγώνα 40-44 και αποτέλεσε μια από τις ενδοξότερες σελίδες αυτού του τόπου.
Οι ένδοξες αγωνιστικές πατριωτικές υποθήκες του έθνους είχαν ρίξει βαθιές ρίζες στην ψυχή του λαού. Οι ζωντανές παραδόσεις του 21 και των κατοπινών δημοκρατικών αγώνων αποτέλεσαν ισχυρή δύναμη παρόρμησης του ελληνικού λαού για το μεγάλο αγώνα για την ελευθερία και την αντίστασή του στο υπέρτερο αριθμητικά και πάνοπλο επιδρομέα.
Το εγερτήριο αυτό σάλπισμα για την αντίσταση στον γερμανο- ιταλό εισβολέα βρήκε την Ελληνίδα στο μετερίζι.
Στον εθνικό – απελευθερωτικό αυτό πόλεμο σοβαρή δύναμη με την συμβολή και την δράση της με τον ηρωισμό και τη θυσία της έγινε η γυναίκα εθνική αγωνίστρια στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας αλλά και μέσα στις πολιτείες στα βουνά και στα στρατόπεδα. Αρματωμένη και πεινασμένη πολέμησε γενναία τον εχθρό και ανέμισε πλάι στον άνδρα, πατέρα και αδερφό, την σημαία του ματωμένου αγώνα.
Αυτοεπιστρατεύθηκε μόνη της.
Γνωρίζει το μεγάλο χρέος της να βοηθάει τα αδέρφια της και τα παιδιά της πάνω στα βουνά της Πίνδου. Συμπολεμάει κατά του Ιταλού Εισβολέα.
Γυναίκες της Πίνδου
Σε αυτή την μεγάλη μάχη που άρχισε, μάχη η οποία μας επεβλήθη έχει σπουδαία αποστολή η γυναίκα Ελληνίδα.
Ενώ πολεμούν οι άνδρες επάνω στα βουνά – όσοι άνδρες είχαν την τύχη να φέρουν όπλα – και στέλνουν εδώ ανδραγαθήματα και προελάσεις και νίκες οι γυναίκες μπορούν από εδώ με τη ψυχραιμία το θάρρος και την πνοή τους να κρατούν τον αγώνα. Χθες ακόμη οι γυναίκες της Πίνδου έδωσα κάτι περισσότερο από το θάρρος και την πνοή.
Έδωσαν την ζωή και τα χέρια τους. Όταν η 8η Μεραρχία διετάχθη να προελάσει και να καταλάβει ορισμένες διαβάσεις έστω και χωρίς εφοδιοπομπές μαζί με τους γέροντες και τα παιδιά βγήκαν από τα σπίτια τους και οι γυναίκες έφεραν στις κορυφές των βουνών τα πυροβόλα τα πυρομαχικα τις οβίδες εν ώρα μάχης.
Γυναίκες της Πίνδου πρέπει να γίνουν τώρα όλες οι Ελληνίδες.(Τ.Α Βλάχου Άρθρα του Πολέμου 1940-41)
Γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά.
7 Νοεμβρίου 1940. Σήμερα σκοτώθηκαν δύο παιδιά του 33 ου συντάγματος και αυτό μάνιασε περισσότερο τους στρατιώτες. Φώναξαν εμπρός για την Ρώμη.
Ο θάνατος αυτός αντί να μας δειλιάσει μας έδωσε περισσότερα φτερά για να κυνηγήσουμε τους Ιταλούς. Συνάντησα γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. Μία ήταν 88 ετών. Μία μου είπε κλείδωσε το μικρό σε μια καλύβα για να βοηθήσει το στρατό. Το βράδυ είδα μια γριούλα να κρατά δύο μικρά και η μητέρα τους ζύμωνε ψωμί για το στρατό με το φώς 2 κεριών που είχε μέσα σε ένα ποτήρι.
Τα χιόνια, ο πάγος , το τρομερό κρύο δεν φαινόταν να τους τρομάζει. Όλες γεμάτες χαρά ήθελαν να προσφέρουν στο στρατό ότι δεν μπορούσαν τα μεταγωγικά.
Αλήθεια γυναίκες- θαύμα.
(Από το ημερολόγιο πολέμου του Αργύρη Μπαλατσού)
Αναδείχθηκε αλύγιστη και θαρραλέα αγωνίστρια στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Από την γυναίκα της Πίνδου την νεαρή μαθήτρια, φοιτήτρια , εργάτρια, αγρότισσα ως την νοικοκυρά και επιστημόνισα αυτοεπιστρατεύθηκε, προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στην υπόθεση του αγώνα.
Αποδείχθηκε έτσι για μια ακόμα φορά ότι η νίκη κερδίζεται μόνο όταν αγωνίζονται για αυτήν όλες οι δυνάμεις του Έθνους.
Και αν σε μια εποχή πολέμου η ανθρώπινη δραστηριότητα συγκεντρώνεται σε ορισμένες εκδηλώσεις, σε εποχή ειρήνης απλώνεται στην πολυδιάστατη έκφραση του κόσμου με την θεωρία και την πράξη.
Σήμερα σε μια εποχή κρίσης η χώρα μας παλεύει παρά τις αρνητικές συγκυρίες και αντιξοότητες να βγει απο το τέλμα της υποανάπτυξης κι όπως το έπος του 40-44 γράφτηκε από άνδρες και γυναίκες έτσι και τώρα πρέπει να παλέψουμε εμείς οι γυναίκες μαζί με τους άνδρες σε πνεύμα συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού, σε πνεύμα αλληλοκατανόησης και συμπόρευσης και όχι ανεύθυνων κηρύξεων και συναισθηματικών παρορμήσεων. Και με το παράδειγμα της δικής μας δουλειάς και συμπεριφοράς να καταλάβουμε εμείς οι ίδιες και να αποδείξουμε ότι συμβάλλουμε στην προκοπή της χώρας, και ότι επηρεάζουμε και διαμορφώνουμε σαν κοινωνικά υπεύθυνα άτομα στις αξίες που πιστεύει ο λαός μας και αγωνίζεται για αυτές ο λαός μας.
Γιατί δεν μπορεί να νοηθεί αγώνας και πρόοδος χωρίς τη γυναίκα. Με σεβασμό στη μνήμη των αγωνιστών ανδρών και γυναικών στο έπος του 40.
hellenicnews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου