Τις τελευταίες δεκαετίες η γυναίκα έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου και έχει εξασφαλίσει επάξια τη θέση της στην κοινωνία και την πολιτική, κάτι που παλιότερα θεωρούνταν ουτοπικό. Για να συμβεί αυτό, δόθηκαν αγώνες ετών, έγιναν πολλές απεργίες και διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών. Η πιο γνωστή απ’ όλες πραγματοποιήθηκε στην Νέα Υόρκη, στις 8 Μαρτίου 1857 με πρωταγωνίστριες εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα λευκά που απαιτούσαν την ίση αμοιβή με τους άντρες. Η απεργία κατέληξε σε αιματοχυσία, όμως άνοιξε ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων στο δυτικό κόσμο. Έτσι, το 1910 στην Κοπεγχάγη καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Στην Ελλάδα, η γυναίκα απέκτησε πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις 28 Μαΐου 1952. Η χώρα που έγραψε ιστορία ήταν η Σρι Λάνκα, η οποία εξέλεξε για πρώτη φορά γυναίκα πρωθυπουργό , την Σιρίμαβο Μπανταρανάικε , στις 28 Μαΐου 1960.
Ωστόσο, οι διακρίσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα και η κοινωνία συνεχίζει να φέρεται υποτιμητικά προς το γυναικείο φύλο. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ υπάρχουν αρκετά ακόμα εμπόδια στον δρόμο για την ισότητα των δύο φύλων, παρά τις προσπάθειες που γίνονται. Μεγάλος αριθμός γυναικών και κοριτσιών πέφτουν θύματα διακρίσεων, κακοποίησης και δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας. Είναι φανερό ότι στις χώρες της Μέσης Ανατολής το πρόβλημα είναι μεγαλύτερων διαστάσεων λόγω θρησκευτικών και πολιτιστικών παραγόντων.
Η θέση της γυναίκας στη Μέση Ανατολή
Οι γυναίκες στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου έχουν λιγότερα νομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα,
τόσο σε σύγκριση με τους άντρες των χωρών αυτών όσο και με τις γυναίκες στα ανεπτυγμένα κράτη. Καταρχήν, οι γυναίκες δεν έχουν ισονομία με τους άντρες, δηλαδή δεν έχουν ίσα νομικά δικαιώματα. Για παράδειγμα, στη Σαουδική Αραβία, οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να οδηγούν αυτοκίνητο, δεν μπορούν να περπατήσουν μόνες τους σε δημόσιο χώρο και δεν μπορούν να αναπτύξουν κοινωνικές σχέσεις με άντρες που δεν είναι συγγενείς τους. Επίσης, στην Αίγυπτο, οι περισσότεροι θεσμοί του Οικογενειακού Δικαίου διέπονται από το Μωαμεθανικό Δίκαιο, που ορίζει π.χ. ότι ένας άντρας μπορεί να χωρίσει τη γυναίκα του ανακοινώνοντας απλώς τη βούλησή του και για οποιαδήποτε αιτία, ενώ η γυναίκα δεν μπορεί να ζητήσει διαζύγιο από τον άντρα της, για οποιονδήποτε λόγο.
Οι γυναίκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου γίνονται επίσης θύματα της κουλτούρας τους και πιο συγκεκριμένα, των εθίμων τους. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 2 εκατομμύρια νεαρά κορίτσια (ηλικίας 4-12 ετών) υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων ( κλειτοριδεκτομή ) στην Αιθιοπία, Σομαλία, τη Γουινέα και 25 ακόμη Αφρικανικές χώρες, όπως και σε ορισμένες περιοχές της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Το 1997, η Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε ότι περίπου 6.000 γυναίκες την ημέρα υποβάλλονται στη βασανιστική αυτή πρακτική, που διεξάγεται εμπειρικά, από άτομα χωρίς ιατρικές ικανότητες και χωρίς αναισθητικό (προκαλώντας έτσι έναν μεγάλο αριθμό θανάτων από μόλυνση). Επίσης, στις περισσότερες υπανάπτυκτες χώρες, οι γυναίκες θεωρούνται ακάθαρτες όταν έχουν εμμηνορρυσία και πρέπει να μην εμφανίζονται σε δημόσιους χώρους. Ακόμα, όταν θηλάζουν τα μωρά τους (ένα χρονικό διάστημα που κρατάει κατά μέσο όρο δύο χρόνια), τα θρησκευτικά ταμπού τις απαγορεύουν να έχουν σεξουαλική επαφή με τους συζύγους τους, που εξωθούνται να αναζητήσουν πόρνες ως ερωτικές συντρόφους.
Στο Μπανγκλαντές, το να καθυστερήσει μια γυναίκα να σερβίρει το φαγητό ή το να απορρίψει μια πρόταση γάμου, θεωρούνται σοβαρές δικαιολογίες για να ρίξει ένας άντρας καυστικό οξύ πάνω στο πρόσωπό της. Στην Ινδία, υπολογίζεται ότι πάνω από 5,000 γυναίκες ετησίως δολοφονούνται από τις οικογένειες των συζύγων τους, διότι οι προίκες που έδωσαν κρίθηκαν ανεπαρκείς. Τέλος, έρευνες που διεξάγονται από διεθνείς οργανισμούς καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες υποφέρουν από φτώχεια σε δυσανάλογα μεγάλους αριθμούς. Για παράδειγμα, η UNESCO ανακοίνωσε πρόσφατα ότι σήμερα 1 δισεκατομμύριο γυναίκες (και 450 εκατομμύρια άντρες) παγκοσμίως υποσιτίζονται και βρίσκονται στα όρια του θανάτου. Υπολογίζεται επίσης ότι το 70% των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας διεθνώς είναι γυναίκες. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε η ίδια οργάνωση: (α) 540 εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο είναι αναλφάβητες (σε σύγκριση με 280 εκατομμύρια άντρες), (β) 80 από τα 120 εκατομμύρια παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο είναι κορίτσια, (γ) στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, πάνω από 600,000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού (κυρίως λόγω της έλλειψης κατάλληλης ιατρικής παρακολούθησης) και (δ) περίπου 60 εκατομμύρια γυναίκες «λείπουν» από τα επίσημα δημογραφικά στοιχεία για τον παγκόσμιο πληθυσμό.
Γι΄αυτό είναι καιρός να σταματήσει αυτή η άθλια μεταχείριση απέναντι στο γυναικείο φύλο, ειδικά σε αυτές τις χώρες. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα σε αυτή τη ζωή, χωρίς καμία αμφισβήτηση.
www.maxmag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου