Της Ρομίνας Ξύδα
«Ο πιο αδύναμος, ο πιο ανόητος, ο πιο ασήμαντος άντρας στον κόσμο, λαμβάνει το δικαίωμα να βρίζει και να χτυπά», είχε πει κάποτε η Virginia Woolf. Εμφανισιακά τα σημάδια από δαγκωματιές και χτυπήματα που αφήνει στο πρόσωπο και το σώμα γυναίκας η βίαιη συμπεριφορά άνδρα μπορεί να τα σβήσει ο χρόνος. Όμως η πληροφορία της κακοποίησης που εγγράφει το “μαύρο κουτί” του σωματικά αδύνατου δεν σβήνει ποτέ. Η «μάστιγα» που βασανίζει εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο πρέπει να εξαλειφθεί
Έργο της Ισπανίδας ζωγράφου Yolnda Dorda
Έργο του Ιάπωνα ζωγράφου Nagasawa Kikuya (1902-80)
«Ο πιο αδύναμος, ο πιο ανόητος, ο πιο ασήμαντος άντρας στον κόσμο, λαμβάνει το δικαίωμα να βρίζει και να χτυπά», είχε πει κάποτε η Virginia Woolf. Εμφανισιακά τα σημάδια από δαγκωματιές και χτυπήματα που αφήνει στο πρόσωπο και το σώμα γυναίκας η βίαιη συμπεριφορά άνδρα μπορεί να τα σβήσει ο χρόνος. Όμως η πληροφορία της κακοποίησης που εγγράφει το “μαύρο κουτί” του σωματικά αδύνατου δεν σβήνει ποτέ. Η «μάστιγα» που βασανίζει εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο πρέπει να εξαλειφθεί
«Απ’ τη ζωή μου την φριχτή μέχρι τα τώρα είχα δεχτεί τόσα χαστούκια μαζεμένα / μέρα καλή δεν έχω δει / μού ‘λειπε μόνο δηλαδή ένα χαστούκι κι από σένα / Χτύπα λοιπόν χτύπα γερά, χτύπα με ακόμα μια φορά αφού το κέφι σου το θέλει / μα να θυμάσαι όπου πας, είν’ ανανδρία να χτυπάς ένα ανθρώπινο κουρέλι…» Πάνε χρόνια, πολλά χρόνια από τότε που πρωτοάκουσα μια γειτόνισσα να σιγοτραγουδάει το λατρεμένο τραγούδι της Βέμπο με δάκρυα στα μάτια. Η εικόνα της ωστόσο, όσα χρόνια κι αν πέρασαν, δεν έσβησε ποτέ από τα δικά μου. Για να ξαναζωντανέψει δύο δεκαετίες αργότερα, στην θέα καλής μου φίλης…
Εν έτει 2017, η Έλλη να στέκεται απέναντί μου, σαν γκραβούρα άλλης εποχής και να μου λέει:«Δεν είναι η πρώτη φορά που με χτυπάει αλλά δεν μπορώ να τον εγκαταλείψω! Τον αγαπάω, βλέπεις, τόσο απόλυτα, τόσο βαθιά, που μου είναι αδύνατο να φύγω μακριά του. Άλλωστε μου είπε ότι θα αλλάξει… Δεν θα αλλάξει;» Όχι! Δεν θα αλλάξει. Ποτέ. Κι αυτό δεν το λέω από πεισματική άρνηση σε καλύτερες μέρες, καλύτερες συμπεριφορές και καλύτερους ανθρώπους αλλά από μία ακράδαντη βεβαιότητα πως οι άντρες που χτυπάνε θα χτυπάνε πάντα διότι έτσι έχουν μάθει να εκφράζουν την δική τους λειψή αγάπη…
Έργο της Ισπανίδας ζωγράφου Yolnda Dorda
«Την σκότωσε γιατί την αγαπούσε»,
«Την πέταξε από το μπαλκόνι διότι δεν μπορούσε να ζήσει μακριά της», «Την ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου αφού δεν μπορούσε να την μοιράζεται με άλλον», γράφουν τίτλοι εφημερίδων της τελευταίας δεκαετίας. Οι «ένοχοι», λίγο αργότερα θα κλάψουν προφασιζόμενοι ερωτικές τρικυμίες του νου και της ψυχής. Το ίδιο και οι δικηγόροι τους, το ίδιο και οι τρελογιατροί τους. Όχι. Δεν λένε ψέματα. Λένε την αλήθεια όπως ακριβώς τη στιγμή που ομολογούν την μεγαλύτερή τους αλήθεια μπροστά στο εδώλιο του κατηγορουμένου: «Ακόμη και τώρα, παρά τον πόνο που της προκάλεσα, παρά το κακό που της έκανα, την αγαπώ. Την αγαπώ, πιο πάνω κι από τη ζωή μου! Θα έδινα ακόμη και τη ζωή μου προκειμένου να μην είχε συμβεί τίποτε από όλα αυτά…»
∠Με μια αρρωστημένη, νοσηρή αγάπη, που έτσι την διδάχθηκαν, έτσι την βίωσαν και που στην τελική, έτσι έμαθαν να την εκδηλώνουν
-Κοίταξέ τους στα μάτια και θα καταλάβεις την πιο πικρή αλήθεια: ότι εκείνη τη στιγμή δεν λένε το παραμικρό ψέμα. Χτύπησαν, εξευτέλισαν, ξυλοκόπησαν, επειδή πράγματι αγαπούσαν! Με μια αρρωστημένη, νοσηρή αγάπη, που έτσι την διδάχθηκαν, έτσι την βίωσαν και που στην τελική, έτσι έμαθαν να την εκδηλώνουν. Άρρωστη αγάπη σε άρρωστα μυαλά όπου η επιβολή είναι η τρανότερη απόδειξή της…
-Μπορεί αυτά που σου λέω να σου φανούν τραβηγμένα από τα μαλλιά. Να σκεφτείς πως ένα χαστούκι απέχει χιλιόμετρα από ένα βασανισμένο θύμα ξυλοδαρμού. Ή ακόμη να υποθέσεις ότι ένα ζηλοτυπικό «μπατσάκι» είναι απόδειξη της μεγάλης αγάπης που τρέφει για σένα. Λάθος. Χοντρό, αμετάκλητο, και οριστικό. Γιατί το χαστούκι αποτελεί πάντα προάγγελο ενός ξυλοφορτώματος δίχως τελειωμό και την τρανότερη απόδειξη ότι ο άνθρωπος που είσαι μαζί θα εκδηλώνει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες υποσχέσεις κι αν σου δώσει, την αγάπη του πάντα με λάθος τρόπο. Έτσι ακριβώς όπως την έλαβε…
Έργο του Ιάπωνα ζωγράφου Nagasawa Kikuya (1902-80)
Όχι. Ο φίλος της κολλητής μου, της Έλλης, δεν διορθώθηκε ποτέ. Ακολούθησαν πολλά χαστούκια, πολλά δαρμένα βράδια και πολλές υποσχέσεις μετάνοιας, μέχρι εκείνη να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ αποφασίζοντας να φύγει μια για πάντα από αυτή την ιστορία. Δυστυχώς, όχι αλώβητη. Τα σημάδια και οι πληγές που της άφησε αυτή η «σχέση πάθους», όπως ήθελε να την ονομάζει, ξάπλωσαν σε αμέτρητα ντιβάνια ψυχαναλυτών μέχρι να επουλωθούν. Και μέχρι η ίδια να καταφέρει ξανά να αντικρίσει τον έρωτα απαλλαγμένο από κάθε μορφή βίας.
Σήμερα, η Έλλη είναι καλά. Ο φίλος της πάλι, συνεχίζει να εκδηλώνει την αγάπη του, με τον ίδιο κι απαράλλαχτο τρόπο: Με μπουνιές, κλωτσιές και… «πολύκροτα» χαστούκια, σε γυναίκες ακριβώς όπως και η Έλλη. Ανασφαλείς και ανίκανες να καταλάβουν ότι η αγάπη δεν θέλει… ξύλο για να στρώσει αλλά μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά, έτοιμη να καθησυχάσει, τους πιο μεγάλους ή τους μικρούς μας φόβους…
Μην πιστέψεις πως:
– Η κακοποίηση οφείλεται κατά κύριο λόγο στη φτώχεια, την ανεργία, τη ελλιπή μόρφωση ή το αλκοόλ
– Οι γυναίκες προκαλούν οι ίδιες την βία που υφίστανται
– Η άσκηση βίας δεν θα επαναληφθεί
– Είσαι η μία και μοναδική που του «ξύπνησε» βίαια συναισθήματα
– Ο ίδιος δεν είχε πέσει ποτέ θύμα κακοποίησης
– Η κακοποίηση οφείλεται κατά κύριο λόγο στη φτώχεια, την ανεργία, τη ελλιπή μόρφωση ή το αλκοόλ
– Οι γυναίκες προκαλούν οι ίδιες την βία που υφίστανται
– Η άσκηση βίας δεν θα επαναληφθεί
– Είσαι η μία και μοναδική που του «ξύπνησε» βίαια συναισθήματα
– Ο ίδιος δεν είχε πέσει ποτέ θύμα κακοποίησης
Οι επτά «θανάσιμες»… έρευνες
1. Το 39% των γυναικών στην Τουρκία δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύματα κακοποίησης στα σπίτια τους, σύμφωνα με σφυγμομέτρηση που δημοσιεύθηκε στον τουρκικό Τύπο. Σύμφωνα με τη μελέτη το 64% των γυναικών που έπεσαν θύματα οικιακής βίας απέφυγαν να αναφέρουν το περιστατικό στις αρχές ενώ το 32% των γυναικών ανέφεραν ότι τα πεθερικά τους (!) είναι ο κυριότερος λόγος της αντιπαράθεσης και της κακοποίησης που υφίστανται από τους συζύγους τους.
2. Μία ευρωπαία γυναίκα πέφτει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της θύμα σωματικής βίας από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της, ενώ γενικότερα στην Ευρώπη οι γυναίκες ηλικίας μεταξύ 15 και 44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να τραυματιστούν ή να πεθάνουν κακοποιημένες από συντρόφους ή συζύγους παρά να χάσουν την ζωή τους από καρκίνο, ελονοσία, τροχαία ατυχήματα και πόλεμο μαζί!
3. Στην Μεγάλη Βρετανία πεθαίνει μία γυναίκα-θύμα κακοποίησης του συζύγου ή του συντρόφου της.
4. Στην Αυστρία τα μισά από τα διαζύγια βασίζονται σε μηνύσεις των γυναικών για σωματική κακομεταχείριση.
5. Στην Ισπανία 90 περίπου γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από κακοποίηση.
6. Τα χτυπήματα με γροθιές είναι ο συχνότερος τρόπος εξάσκησης σωματικής βίας.
http://fragilemag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου