Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο. Οι άνθρωποι λένε ότι σήμερα οι νέοι παντρεύονται νωρίς και ότι παραιτούνται εύκολα από το γάμο τους. Αλλά ισχύει πραγματικά κάτι τέτοιο;
Παλαιότερα οι άνθρωποι παντρεύονταν και πολύ πιο νέοι από ότι στις μέρες μας και πολύ πιο γρήγορα. Επίσης, αρκετές φορές παντρεύονταν για άλλους λόγους και όχι από αγάπη.
Έχω γνωρίσει μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες που θα ήθελαν να είχαν την δύναμη να κάνουν διαφορετικές επιλογές στο θέμα του γάμου τους.
Κάποιες από αυτές τις γυναίκες, μου έχουν εξομολογηθεί ιστορίες που μου σπάραξαν την καρδιά. Μερικές, τις ανάγκασαν οι γονείς τους να παντρευτούν νέες επειδή ήταν έγκυες. Συνεπώς ο γάμος τους δεν είχε αγάπη και η ζωή τους ήταν δυστυχισμένη.
Μια άλλη γυναίκα, που γνωρίζω καλά, παντρεύτηκε τον σύζυγο της επειδή τον αγαπούσε αλλά υπέστη κακοποίηση, τόσο σωματική όσο και συναισθηματική και αναγκάστηκε να υπομείνει πολλές από τις απιστίες του. Είχαν δυο μικρά παιδιά.
Όταν την ρώτησα γιατί έμενε μαζί του, μου έδωσε δυο λόγους: ο σύζυγος της δεν θα την άφηνε να πάρει τα παιδιά και να φύγει, οπότε προτίμησε να υπομένει την κακοποίηση παρά να την υποστούν τα παιδιά της και ότι η οικογένεια και οι φίλοι της θα την ξέγραφαν επειδή ένα διαζύγιο θα χάλαγε την «εικόνα» της οικογένειας στην τοπική κοινωνία.
Οι φίλοι και η οικογένεια μας υποτίθεται ότι είναι τα άτομα που θα σε στηρίξουν. Αλλά το διαζύγιο δεν είναι κάτι που η κοινωνία βλέπει θετικά.
Ευτυχώς, όταν τα παιδιά της μεγάλωσαν αρκετά, χώρισε από τον σύζυγο της. Μετακόμισε από το «σπίτι» της, βρήκε μια δουλειά και ξεκίνησε μια καινούρια ζωή. Μου έμαθε πολλά πράγματα αυτή η γυναίκα.
Για εμένα, ο μόνος λόγος για να παντρευτεί κάποιος είναι η αγάπη: όταν έχεις βρει τον άνθρωπο με τον οποίο θες να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου. Υπάρχουν φορές που ένας γάμος από αγάπη δεν στεριώνει αλλά όλες μας οι εμπειρίες και οι άνθρωποι που γνωρίζουμε μας μαθαίνουν πράγματα, θετικά και αρνητικά, μεγάλα και μικρά, απλά πρέπει να διδαχτούμε κάτι από καθένα από αυτά.
Όταν αποφάσισα να χωρίσω από τον σύζυγο μου, οι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία, μου είπαν τα κλασσικά τύπου «Ο γάμος θέλει προσπάθεια,» «ότι και να έγινε, ο γάμος είναι για μια ζωή, θα έπρεπε να μείνεις με τον σύζυγο σου,» «εσείς οι νέοι άνθρωποι παραιτείστε εύκολα» κλπ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι είχε συμβεί, απλά υπέθεσαν πως δεν είχα κάνει ό,τι μπορούσα για να σωθεί ο γάμος μου. Κάποιοι υπέθεσαν ότι έφταιγα εγώ για την διάλυση του. Υπήρξαν και κάποιοι που ήξεραν τι είχε συμβεί αλλά μου είπαν ότι θα έπρεπε να είχα μείνει μαζί του και να ανεχτώ την κατάσταση αφού είχα επιλέξει να τον παντρευτώ και ήμουν η γυναίκα του.
Σοκαρίστηκα επειδή ήξερα ότι είχα δώσει όλο μου το είναι για τον γάμο μου, είχα ακόμα θυσιάσει και την αυτοεκτίμηση μου.
Δεν νομίζω ότι παραιτούμαστε από ένα γάμο εύκολα. Νομίζω ότι οι γυναίκες στις μέρες μας έχουν περισσότερη αυτοεκτίμηση και αποφασιστικότητα οπότε ξέρουν ότι αξίζουν να τους συμπεριφέρονται με σεβασμό και ότι αξίζουν να βρουν την ευτυχία. Συνεπώς δεν φοβούνται να αποχωρήσουν από μια σχέση ή ένα δυστυχισμένο γάμο αν ο σύντροφος/συζυγός τους δεν τις συμπεριφέρεται σωστά.
Επίσης, οι γυναίκες σήμερα δεν νοιάζονται τόσο για τα σχόλια του κόσμου όπως στα πιο παλιά χρόνια, αφού στην τελική κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει στο σπίτι του άλλου.
Στις μέρες μας, οι γυναίκες μπορούν να έχουν μια επιτυχημένη καριέρα και να είναι ανεξάρτητες.
Μπορεί να βλέπω λάθος τα πράγματα αλλά η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε.
Ένα πράγμα που έμαθα είναι ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και την ευτυχία μας, οπότε αν κάτι δεν σε κάνει ευτυχισμένη, φύγε και μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε κάνει να νιώσεις άσχημα για το πως ζεις τη ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου