Στις 19 Ιουλίου του 1848, στο Seneca Falls της Νέας Υόρκης, έλαβε χώρα ένα συνέδριο πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Σε αυτό το συνέδριο, για πρώτη φορά οι γυναικείες φωνές ακούστηκαν δυνατά και ξεκάθαρα, πολύ περισσότερο από τις αντρικές, ζητώντας έπειτα από αιώνες καταπίεσης και παραγκωνισμού το αυτονόητο : Αναγνώριση από το «κοινωνικό γίγνεσθαι», παρρησία, αυτονομία, επιλογή, δυνατότητα να μην ζήσουν άλλο μια ζωή, δεύτερης διαλογής.
Στις 19 Ιουλίου, σαν σήμερα, θα προασπίζονταν τα δικαιώματα των γυναικών, σε μια «μάχη» για όλα όσα σήμερα, θεωρούμε δεδομένα που μάλιστα θα άνοιγε το δρόμο στο λεγόμενο «φεμινιστικό κίνημα».
Όταν η Lucritia Mott και η Εlizabeth Cady Santon, θα συνειδητοποιούσαν 8 χρόνια νωρίτερα πως ως συμμετέχουσες στο συνέδριο του Λονδίνου ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις, όχι μόνο δεν θα είχαν δικαίωμα υφήγησης αλλά ότι θα έπρεπε να παρακολουθήσουν το συνέδριο καθισμένες πίσω από όλους τους άνδρες και με…μια κουρτίνα να τις κρύβει από το αμφιθέατρο, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου ώστε τίποτα πια να μην μείνει ίδιο στα χρόνια που ήρθαν.
Γύρισαν στην Νέα Υόρκη και για 8 ολόκληρα χρόνια επιδόθηκαν σε μια ενδελεχή συγκρότηση και καταγραφή των γυναικείων δικαιωμάτων που θα κατοχυρώνονταν μέσα από ψηφίσματα και την περίφημη « Συνθήκη των Συναισθημάτων» στην οποία διατρανώνονται οι θέσεις της ισότητας, του δικαιώματος στην οικογένεια, την εργασία, την ηθική, την μόρφωση και την θρησκεία.
Κοντά στις προαναφερθείσες διεκδικήσεις θα υπήρχε μια ακόμα, η βασικότερη της συνθήκης σήμερα, η οποία θα προκαλούσε το σοκ και την έκπληξη των παρευρισκομένων, κάνοντας ακόμα και τις γυναίκες να διχαστούν…Ηταν το δικαίωμα της ψήφου!
Το δικαίωμα της ψήφου έγινε σύντομα παρόλα αυτά πρωταρχική επιδίωξη αφού μέσω αυτού δινόταν η ευκαιρία σταδιακά να θιχτούν επιπρόσθετα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα όπως οι νομοθεσίες σχετικά με τους γάμους και την ανατροφή των παιδιών, η κατοχή και διατήρηση περιουσιακών στοιχείων κτλπ
Ερχόμενοι στο σήμερα θα λέγαμε πώς όλα αυτά είναι πολύ μακρινά αφού πλέον αποτελούν, αναπόσπαστα κεκτημένα για το γυναικείο φύλο. Πράγματι η νομική διάσταση της εξίσωσης των δύο φύλων είναι υπαρκτή. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να αναρωτηθούμε ωστόσο είναι αν η νομική κατοχύρωση των γυναικείων δικαιωμάτων μεταφράζεται στην ουσιαστική, στην πλήρη εξίσωση των φύλων σε συνθήκες πραγματικής ζωής…Αυτή την στιγμή και στους χρόνους που ζούμε…
Τα συμπεράσματα ίσως μας εκπλήξουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου