Οι μαρτυρίες για το ρόλο, αλλά και για τις συνθήκες ζωής των γυναικών στο Ισλαμικό Κράτος, είναι πολλές και εμφανίζουν μία κατάσταση εφιαλτική. Από την μία πλευρά, υπάρχουν μαρτυρίες για συστηματικούς βιασμούς, για πολλές γυναίκες που κατοικούσαν σε περιοχές οι οποίες καταλήφθηκαν από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν χριστιανές. Από την άλλη, υπάρχουν πληροφορίες για τη δράση γυναικείων ταξιαρχιών, οι οποίες μάχονται στο πλευρό των ανδρών τρομοκρατών.
Το σίγουρο είναι ότι οι γυναίκες είναι τα μεγάλα θύματα της δραστηριότητας των τζιχαντιστών. Πρόσφατα, η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε την τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» για συστηματική γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου. Μαζικές δολοφονίες, απαγωγές, βιασμοί, εθνικές εκκαθαρίσεις είναι οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η νέα τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος».
Το σίγουρο είναι ότι το IS κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του τον πέρυσι τον Αύγουστο, στην οροσειρά Σιντζάρ, που κατοικείται κυρίως από γεζίντι, απήγαγε κορίτσια και γυναίκες μεταφέροντάς τες στη Μοσούλη και τη Ράκα, στις πόλεις που ελέγχει, όπου τις πωλούσε, αλλά και τις χρησιμοποιούσε για την ικανοποίηση των ορέξεων των οπαδών του. Διατυπώθηκε μάλιστα η εκτίμησή, ότι χιλιάδες κορίτσια και γυναίκες εξαναγκάστηκαν στην πορνεία και πωλήθηκαν ως σκλάβες με σκοπό το σεξ. Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες που κάνουν λόγο για ύπαρξη κανονικότατων σκλαβοπάζαρων, σε περιοχές που ελέγχονται από το IS. Ορισμένες μπόρεσαν να ξεφύγουν , ωστόσο οι περισσότερες παραμένουν φυλακισμένες του IS και κανείς δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Η θρησκευτική μειονότητα των Γεζίντι διώκεται συστηματικά από το Ισλαμικό Κράτος.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η άλλη αφορά σε αναφορές σύμφωνα με τις οποίες γυναίκες έχουν διαμορφώσει τις δικές τους ταξιαρχίες, εντός τού «Ισλαμικού Κράτους τού Ιράκ και της al-Sham» (ISIS). Οι ίδιες πληροφορίες εμφανίζουν τη δράση της γυναικείας Ταξιαρχίας al Khansaa της ISIS. Η στρατολόγηση της, στοχεύει νεαρές γυναίκες που αισθάνονται καταπιεσμένες ως σουνίτισες μουσουλμάνες. Πράγματι, οι ανώνυμοι φετφάδες που καλούν τις ανύπαντρες γυναίκες να συμμετάσχουν στον αγώνα για ένα ισλαμικό χαλιφάτο ήταν αρκετά ελκυστικοί για να φέρουν γυναίκες στήν ISIS ακόμα και πέρα από την περιοχή. Όπως και αλλού, οι περισσότερες Ιρακινές πήραν τα όπλα είτε επειδή φοβούνται για την ασφάλειά τους είτε επειδή αισθάνονται ότι η ISIS εκπροσωπεί τα πολιτικά τους συμφέροντα. Σε πολλές περιπτώσεις, η βία φαίνεται να είναι το μόνο διαθέσιμο μέσο πολιτικής έκφρασης. Για πολλές γυναίκες και ιδιαίτερα για τις γυναίκες από την περιθωριοποιημένη σουνιτική κοινότητα, η βία έγινε το όχημα για πολιτική υπηρεσία. Για τις περισσότερες γυναίκες μαχητές, η διαδρομή προς το πεδίο τής μάχης είναι μια βίαιη διαδρομή. Πολλές οδηγούνται στο να πολεμήσουν λόγω μιας πρακτικής επιθυμίας για ασφάλεια.
Σε εμπόλεμες ζώνες σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες απορροφούν δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό των επιπτώσεων της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένης της υλικής στέρησης σε στρατόπεδα προσφύγων, της καθημερινής παρενόχλησης και του φόβου στις στρατιωτικοποιημένες ζώνες και μια συνεχή ευπάθεια στον βιασμό. Η συμμετοχή στην μάχη είναι μερικές φορές ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν.
Και ανάμεσα στις δύο ακραίες καταστάσεις υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες οι οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν οι ίδιες, οι οικογένειες τους και τα παιδιά τους. Στις ελλείψεις στα τρόφιμα και τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, θα πρέπει να προστεθούν όχι μόνο τα προβλήματα στις υποδομές, αλλά και η βία σε βάρος τους, λόγω του ισλαμικού νόμου, που μετατρέπει την καθημερινότητά τους σε μεσαιωνική.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η άλλη αφορά σε αναφορές σύμφωνα με τις οποίες γυναίκες έχουν διαμορφώσει τις δικές τους ταξιαρχίες, εντός τού «Ισλαμικού Κράτους τού Ιράκ και της al-Sham» (ISIS). Οι ίδιες πληροφορίες εμφανίζουν τη δράση της γυναικείας Ταξιαρχίας al Khansaa της ISIS. Η στρατολόγηση της, στοχεύει νεαρές γυναίκες που αισθάνονται καταπιεσμένες ως σουνίτισες μουσουλμάνες. Πράγματι, οι ανώνυμοι φετφάδες που καλούν τις ανύπαντρες γυναίκες να συμμετάσχουν στον αγώνα για ένα ισλαμικό χαλιφάτο ήταν αρκετά ελκυστικοί για να φέρουν γυναίκες στήν ISIS ακόμα και πέρα από την περιοχή. Όπως και αλλού, οι περισσότερες Ιρακινές πήραν τα όπλα είτε επειδή φοβούνται για την ασφάλειά τους είτε επειδή αισθάνονται ότι η ISIS εκπροσωπεί τα πολιτικά τους συμφέροντα. Σε πολλές περιπτώσεις, η βία φαίνεται να είναι το μόνο διαθέσιμο μέσο πολιτικής έκφρασης. Για πολλές γυναίκες και ιδιαίτερα για τις γυναίκες από την περιθωριοποιημένη σουνιτική κοινότητα, η βία έγινε το όχημα για πολιτική υπηρεσία. Για τις περισσότερες γυναίκες μαχητές, η διαδρομή προς το πεδίο τής μάχης είναι μια βίαιη διαδρομή. Πολλές οδηγούνται στο να πολεμήσουν λόγω μιας πρακτικής επιθυμίας για ασφάλεια.
Σε εμπόλεμες ζώνες σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες απορροφούν δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό των επιπτώσεων της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένης της υλικής στέρησης σε στρατόπεδα προσφύγων, της καθημερινής παρενόχλησης και του φόβου στις στρατιωτικοποιημένες ζώνες και μια συνεχή ευπάθεια στον βιασμό. Η συμμετοχή στην μάχη είναι μερικές φορές ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν.
Και ανάμεσα στις δύο ακραίες καταστάσεις υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες οι οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν οι ίδιες, οι οικογένειες τους και τα παιδιά τους. Στις ελλείψεις στα τρόφιμα και τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, θα πρέπει να προστεθούν όχι μόνο τα προβλήματα στις υποδομές, αλλά και η βία σε βάρος τους, λόγω του ισλαμικού νόμου, που μετατρέπει την καθημερινότητά τους σε μεσαιωνική.
Στις περιοχές που καταλαμβάνονται, εφαρμόζεται ένας νόμος ο οποίος είναι σύμφωνος με τον ισλαμικό νόμο (Σαρία). Απαγορεύσεις στο αλκοόλ, το κάπνισμα, αλλά και σωματικές τιμωρίες, όπως ο ακρωτηριασμός των χεριών των κλεφτών, ο λιθοβολισμός των μοιχών και το σημαντικότερο:οι γυναίκες θα πρέπει να ντύνονται αξιοπρεπώς, ένας ευφημισμός για το πλήρες πέπλο που καλύπτει το πρόσωπο (νικάμπ) και την απαγορευση της κυκλοφορίας στο δρόμο, χωρίς να συνοδεύονται από έναν άνδρα. Επίσης έχει απαγορευτεί στις γυναίκες να εργάζονται έξω από το σπίτι, εκτός από τις γυναικολόγους και τις νοσηλεύτριες.
Οι κανόνες θυμίζουν το μοντέλο που οι Ταλιμπάν επέβαλαν στο Αφγανιστάν.
Οι κανόνες θυμίζουν το μοντέλο που οι Ταλιμπάν επέβαλαν στο Αφγανιστάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου