Εν έτει 2015, στο υπόγειο μιας παλιάς πολυκατοικίας κοντά στην πόλη του Κουβέιτ, γυναίκες πωλούνται ως οικιακοί βοηθοί και ζουν μια κόλαση ως σκλάβες.
«Επιλέξτε όποια θέλετε», λέει ένας πράκτορας χαμογελώντας. «Θα σας δώσω εγγύηση 100 ημερών. Αν δεν σας αρέσει, μπορείτε να την στείλετε πίσω».
Στο Κουβέιτ η βιομηχανία οικιακών βοηθών ανθεί, με σχεδόν το 90% των νοικοκυριών να απασχολούν τουλάχιστον μία αλλοδαπή καμαριέρα.
Δεκάδες γραφεία ευρέσεως εργασίας πωλούν το «εμπόρευμα» τους ακόμα και στον δρόμο για να προσελκύσουν πιθανούς εργοδότες και οι εργοδότες τους μπορούν να τις πάρουν σπίτι επί τόπου, λες και είναι εμπορεύματα, ενώ αν δεν τους ικανοποιήσουν μπορούν να τις επιστρέψουν.
Οι ιδιοκτήτες αυτών των γραφείων κάνουν ανενόχλητα τη δουλειά τους, παρά τις κατηγορίες σε βάρος τους για πώληση γυναικών καικαταδίκη τους σε μια ζωή οικιακής δουλείας.
Γυναίκες από τη Σιέρα Λεόνε που έχουν εργαστεί περάσει αυτό το μαρτύριο, έχουν μιλήσει για τα μαρτύρια που βίωσαν ως οικιακοί βοηθοί σε οικογένειες στο Κουβέιτ.
Η εξαπάτηση
Το τραγικό είναι ότι καθεμιά από αυτές τις γυναίκες πλήρωσαν περίπου 1.480 δολάρια η καθεμία σε πράκτορες εργασίας στη Σιέρα Λεόνε για να τους βρουν θέσεις εργασίας σε νοσοκομεία ή στον ξενοδοχειακό κλάδο, ενώ όταν έφτασαν στο Κουβέιτ έμαθαν ότι ήταν αναγκασμένες να πωληθούν ως οικιακές σκλάβες μεεξαντλητική εργασία έως και 22 ώρες την ημέρα.
«Οι πράκτορες μας πήγαν στα γραφεία τους και οι άνθρωποι ήρθαν να μας δουν» είπε μια γυναίκα που εργαζόταν ως νοσοκόμα στη Σιέρα Λεόνε. «Αν έλεγαν« θέλω αυτή τη γυναίκα» τότε την έπαιρναν στο σπίτι τους.
Η 24χρονη Αντάμα είπε ότι από τη στιγμή που πήγε στο σπίτι μιας οικογένειας στο Κουβέιτ, την αντιμετώπισαν ως σκλάβα.
«Ημουν υποχρεωμένη να εργάζομαι 24 ώρες το 24ωρο. Δεν μπορούσα ποτέ να φύγω από το σπίτι ... Δεν μου επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσω κινητά τηλέφωνα. Δεν ήταν καλοί άνθρωποι».
Τα μαρτύρια
Σηκώνει τη φούστα της για να αποκαλύψει μια βαθιά ουλή στο πόδι της.
Η Αντάμα καταγγέλλει ότι η εργοδότριά της δεν την πλήρωσε ποτέ για τη δουλειά της και κάποια στιγμή της έριξε καυτό λάδι στο πόδι ενώ εκείνη μαγείρευε. «Έκλαιγα, αλλά δεν με κοίταξε καν. Της είπα "κυρία γιατί μου το κάνατε αυτό;" Μου απάντησε ότι είμαι σκλάβα, ότι είμαι πολύ αργή, ότι δεν είμαι αρκετά γρήγορη».
Δρόμος χωρίς επιστροφή
Χιλιάδες γυναίκες από όλη την Ασία, αλλά και από την Αφρική (Σιέρα Λεόνε, Καμερούν, Κένυα και Αιθιοπία) ταξιδεύουν κάθε χρόνο στο Κουβέιτ για να εργαστούν.
Από τη στιγμή που πωλούνται ως «εμπόρευμα» είναι δύσκολο για αυτές τις γυναίκες να δραπετεύσουν, ακόμα και αν υφίστανται κακοποίηση, αφού οι οικιακοί βοηθοί δεν επιτρέπεται να φύγουν ή να αλλάξουν θέση εργασίας, χωρίς την άδεια του εργοδότη τους. Ούτε να φύγουν από τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου