Αθήνα
Η Σάλμα είναι ένα κορίτσι από τη Συρία που, υπό άλλες συνθήκες, πιθανότατα τώρα να χόρευε επαγγελματικά παραδοσιακούς κουρδικούς χορούς και να σπούδαζε αισθητική και μακιγιάζ, όπως κάποτε ονειρευόταν.
Όμως στα 19 της έχει ζήσει ήδη τέσσερα χρόνια μακριά από τη χώρα της και την οικογένειά της. Το 2010 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει επειγόντως το Χαλέπι για να γλιτώσει τη σύλληψη και τα βασανιστήρια που είχαν ήδη υποστεί δύο από τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια της, αλλά και ο πατέρας της.
Σήμερα ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της και το τρίχρονο αγοράκι τους και ελπίζει ότι θα έρθει σύντομα η μέρα που θα ξαναδεί τη μητέρα και τον αγαπημένο της αδερφό Ομάρ.
Είναι μία από τις πολλές ιστορίες προσφύγων που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τις πρόσφυγες.
Η φυλακή και τα βασανιστήρια
Η Σάλμα ήταν 11 χρονών όταν στα τέλη του 2006 οι συριακές μυστικές υπηρεσίες συνέλαβαν τον 15χρονο τότε Ομάρ λόγω της συμμετοχής του σε διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος. «Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω τη φωνή του, καθώς ούρλιαζε να μη χτυπούν τον πατέρα μας. Τον χτυπούσαν, λέγανε, γιατί είχε δώσει στο γιο του "λάθος ανατροφή"», θυμάται η Σάλμα.
Ο Ομάρ καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης, ενώ ο πατέρας πέρασε πέντε χρόνια στο ακριβώς απέναντι κελί ώστε να ακούει κάθε φορά που βασάνιζαν τον γιο του.
Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για την οικογένεια, όταν το 2009 συνέλαβαν τον μικρότερο αδερφό Νιζάρ, τότε 13 χρονών, επίσης γιατί διαδήλωνε. Και αυτός υπέστη τρομερά βασανιστήρια. Όταν τον άφησαν, συνέχισε τη δράση του οπότε άρχισαν να τον καταζητούν ξανά.
Ο αποχωρισμός
«Έπρεπε να μετακομίζουμε κάθε 2-3 μήνες για να κρυβόμαστε. Ήταν ακόμη η εποχή που ο κόσμος δεν είχε ιδέα τι πραγματικά συνέβαινε στο εσωτερικό της Συρίας. Μέχρι το 2010 οι περισσότεροι φίλοι μου είχαν συλληφθεί και κρατούνταν. Οι γονείς μας αποφάσισαν ότι ο Νιζάρ κι εγώ έπρεπε να εγκαταλείψουμε τη Συρία το συντομότερο δυνατό. Στις αρχές του 2010, ο Νιζάρ έφτασε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτος ανήλικος. Δέκα μήνες αργότερα θα ακολουθούσα τα βήματά του».
Η μητέρα της Σάλμα τη συνόδευσε μέχρι την άλλη πλευρά των συνόρων. «Τις τελευταίες μας στιγμές μαζί δεν μπορούσαμε να αρθρώσουμε λέξη. Μόνο κρατούσαμε η μία την άλλη και κλαίγαμε. Πριν γυρίσει για να φύγει, της άρπαξα το μαντίλι από το κεφάλι. Αυτό το μαντίλι μαζί με ένα βραχιόλι και ένα μπρελόκ που μου έδωσε ο Ομάρ όταν τον επισκέφτηκα τελευταία φορά στη φυλακή το 2008, είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω».
Η ζωή στην Ελλάδα
Η Σάλμα πέρασε στην Ελλάδα μέσω Έβρου τον Οκτώβριο του 2010. Στην Αθήνα την υποδέχτηκε ο Νιζάρ και ο αρραβωνιαστικός της, τον οποίο παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα. Έκανε αίτηση για άσυλο σχεδόν αμέσως. Πριν λίγο καιρό, την ειδοποίησαν ότι η υπόθεσή της είχε διακοπεί και τώρα προσπαθεί να την ξανανοίξει ώστε να εξεταστεί το αίτημά της.
«Μου είναι αδύνατο ακόμη και να σκεφτώ το μέλλον αν δεν αλλάξει η κατάσταση για την οικογένειά μου. Το πιο δύσκολο από όλα είναι ότι δεν μπορώ να σταθώ στο πλευρό της μητέρας μου. Νιώθω ότι την έχω αφήσει ολομόναχη. Ο λόγος που θέλω τόσο να βγάλω χαρτιά είναι για να μπορέσω να τη συναντήσω πίσω στην Τουρκία. Και δεν περνά στιγμή που να μη σκέφτομαι πότε θα ξαναδώ τον Ομάρ».
«Δεν θα άλλαζα τίποτα»
«Τι θα άλλαζα εάν μου δινόταν η ευκαιρία; Μα τίποτα! Δεν κάναμε κάτι λάθος. Αγωνιζόμασταν για τα δικαιώματά μας. Η μητέρα μας ήταν η πρώτη που συμμετείχε σε διαδηλώσεις, ύστερα το "μήνυμα" πέρασε από αδερφό σε αδερφό και έφτασε και σε μένα. Δεν είχαμε επιλογή παρά να αγωνιστούμε γι αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν σωστό.
»Αν όμως μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, θα εκτιμούσα κάθε λεπτό που ήμασταν όλοι μαζί. Ξέρετε τι μου λείπει περισσότερο; Να καθόμαστε όλα τα αδέρφια γύρω από το τραπέζι της κουζίνας και οι γονείς μου να μας κατσαδιάζουν για κάτι που έχουμε κάνει! Πόσο θα ήθελα να είμαι πίσω σε αυτό το τραπέζι αυτή τη στιγμή…».
Ο Ομάρ είναι σήμερα 23 χρονών και βρίσκεται στη φυλακή από τα 15 του. Έχει φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο από τα βασανιστήρια και την πείνα. Ο Νιζάρ, σχεδόν 18 σήμερα, κατάφερε πριν από ένα χρόνο να πάει στη Γερμανία όπου έχει ήδη λάβει άσυλο και έχει κάνει αίτηση για οικογενειακή επανένωση.
Οι γονείς της Σάλμα έχουν μετακομίσει στη Δαμασκό για να είναι πιο κοντά στον Ομάρ. Αψηφώντας τον κίνδυνο, έχουν αποφασίσει να παραμείνουν στη Συρία μέχρι την απελευθέρωσή του το 2016, ελπίζοντας στη συνέχεια να μπορέσουν όλοι μαζί να πάνε στη Γερμανία να επανενωθούν με τον Νιζάρ.
Όμως στα 19 της έχει ζήσει ήδη τέσσερα χρόνια μακριά από τη χώρα της και την οικογένειά της. Το 2010 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει επειγόντως το Χαλέπι για να γλιτώσει τη σύλληψη και τα βασανιστήρια που είχαν ήδη υποστεί δύο από τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια της, αλλά και ο πατέρας της.
Σήμερα ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της και το τρίχρονο αγοράκι τους και ελπίζει ότι θα έρθει σύντομα η μέρα που θα ξαναδεί τη μητέρα και τον αγαπημένο της αδερφό Ομάρ.
Είναι μία από τις πολλές ιστορίες προσφύγων που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τις πρόσφυγες.
Η φυλακή και τα βασανιστήρια
Η Σάλμα ήταν 11 χρονών όταν στα τέλη του 2006 οι συριακές μυστικές υπηρεσίες συνέλαβαν τον 15χρονο τότε Ομάρ λόγω της συμμετοχής του σε διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος. «Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω τη φωνή του, καθώς ούρλιαζε να μη χτυπούν τον πατέρα μας. Τον χτυπούσαν, λέγανε, γιατί είχε δώσει στο γιο του "λάθος ανατροφή"», θυμάται η Σάλμα.
Ο Ομάρ καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης, ενώ ο πατέρας πέρασε πέντε χρόνια στο ακριβώς απέναντι κελί ώστε να ακούει κάθε φορά που βασάνιζαν τον γιο του.
Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για την οικογένεια, όταν το 2009 συνέλαβαν τον μικρότερο αδερφό Νιζάρ, τότε 13 χρονών, επίσης γιατί διαδήλωνε. Και αυτός υπέστη τρομερά βασανιστήρια. Όταν τον άφησαν, συνέχισε τη δράση του οπότε άρχισαν να τον καταζητούν ξανά.
Ο αποχωρισμός
«Έπρεπε να μετακομίζουμε κάθε 2-3 μήνες για να κρυβόμαστε. Ήταν ακόμη η εποχή που ο κόσμος δεν είχε ιδέα τι πραγματικά συνέβαινε στο εσωτερικό της Συρίας. Μέχρι το 2010 οι περισσότεροι φίλοι μου είχαν συλληφθεί και κρατούνταν. Οι γονείς μας αποφάσισαν ότι ο Νιζάρ κι εγώ έπρεπε να εγκαταλείψουμε τη Συρία το συντομότερο δυνατό. Στις αρχές του 2010, ο Νιζάρ έφτασε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτος ανήλικος. Δέκα μήνες αργότερα θα ακολουθούσα τα βήματά του».
Η μητέρα της Σάλμα τη συνόδευσε μέχρι την άλλη πλευρά των συνόρων. «Τις τελευταίες μας στιγμές μαζί δεν μπορούσαμε να αρθρώσουμε λέξη. Μόνο κρατούσαμε η μία την άλλη και κλαίγαμε. Πριν γυρίσει για να φύγει, της άρπαξα το μαντίλι από το κεφάλι. Αυτό το μαντίλι μαζί με ένα βραχιόλι και ένα μπρελόκ που μου έδωσε ο Ομάρ όταν τον επισκέφτηκα τελευταία φορά στη φυλακή το 2008, είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω».
Η ζωή στην Ελλάδα
Η Σάλμα πέρασε στην Ελλάδα μέσω Έβρου τον Οκτώβριο του 2010. Στην Αθήνα την υποδέχτηκε ο Νιζάρ και ο αρραβωνιαστικός της, τον οποίο παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα. Έκανε αίτηση για άσυλο σχεδόν αμέσως. Πριν λίγο καιρό, την ειδοποίησαν ότι η υπόθεσή της είχε διακοπεί και τώρα προσπαθεί να την ξανανοίξει ώστε να εξεταστεί το αίτημά της.
«Μου είναι αδύνατο ακόμη και να σκεφτώ το μέλλον αν δεν αλλάξει η κατάσταση για την οικογένειά μου. Το πιο δύσκολο από όλα είναι ότι δεν μπορώ να σταθώ στο πλευρό της μητέρας μου. Νιώθω ότι την έχω αφήσει ολομόναχη. Ο λόγος που θέλω τόσο να βγάλω χαρτιά είναι για να μπορέσω να τη συναντήσω πίσω στην Τουρκία. Και δεν περνά στιγμή που να μη σκέφτομαι πότε θα ξαναδώ τον Ομάρ».
«Δεν θα άλλαζα τίποτα»
«Τι θα άλλαζα εάν μου δινόταν η ευκαιρία; Μα τίποτα! Δεν κάναμε κάτι λάθος. Αγωνιζόμασταν για τα δικαιώματά μας. Η μητέρα μας ήταν η πρώτη που συμμετείχε σε διαδηλώσεις, ύστερα το "μήνυμα" πέρασε από αδερφό σε αδερφό και έφτασε και σε μένα. Δεν είχαμε επιλογή παρά να αγωνιστούμε γι αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν σωστό.
»Αν όμως μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, θα εκτιμούσα κάθε λεπτό που ήμασταν όλοι μαζί. Ξέρετε τι μου λείπει περισσότερο; Να καθόμαστε όλα τα αδέρφια γύρω από το τραπέζι της κουζίνας και οι γονείς μου να μας κατσαδιάζουν για κάτι που έχουμε κάνει! Πόσο θα ήθελα να είμαι πίσω σε αυτό το τραπέζι αυτή τη στιγμή…».
Ο Ομάρ είναι σήμερα 23 χρονών και βρίσκεται στη φυλακή από τα 15 του. Έχει φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο από τα βασανιστήρια και την πείνα. Ο Νιζάρ, σχεδόν 18 σήμερα, κατάφερε πριν από ένα χρόνο να πάει στη Γερμανία όπου έχει ήδη λάβει άσυλο και έχει κάνει αίτηση για οικογενειακή επανένωση.
Οι γονείς της Σάλμα έχουν μετακομίσει στη Δαμασκό για να είναι πιο κοντά στον Ομάρ. Αψηφώντας τον κίνδυνο, έχουν αποφασίσει να παραμείνουν στη Συρία μέχρι την απελευθέρωσή του το 2016, ελπίζοντας στη συνέχεια να μπορέσουν όλοι μαζί να πάνε στη Γερμανία να επανενωθούν με τον Νιζάρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου