Τα όπλα δεν σκοτώνουν από μόνα τους. Οι άνθρωπο, ναι, σκοτώνουν όταν παρανοήσουν, παραφρονήσουν ή οδηγηθούν, για πολλούς και διάφορους λόγους, σε απόγνωση, απελπισία ή αξεπέραστα αδιέξοδα. Δύο γεγονότα που συναρτώνται, σημειώθηκαν τα τελευταία 24ωρα. Το πρώτο είναι μια σημαντική έρευνα του Πανεπιστημίου Κύπρου, που διαπιστώνει έξαρση στη γυναικοκτονία στην Κύπρο. Και το δεύτερο, είναι η απόφαση του Υπουργείου Άμυνας να επιβάλει περισσότερη ασφάλεια στην κατοχή στρατιωτικών τυφεκίων από εφέδρους και εθνοφύλακες. Όπως υποστηρίζει ο Υπουργός Άμυνας, είναι ένα μέτρο καταστολής και αποφυγής ανεπιθύμητων καταστάσεων που μπορεί να συμβούν σε οικογένειες. Δεν θα συζητήσουμε το θέμα του ελέγχου των G-3 των εφέδρων. Θα ασχοληθούμε με τα ευρήματα της έρευνας του Πανεπιστημίου Κύπρου, που επισημαίνει αύξηση στα περιστατικά γυναικοκτονίας. Σε αυτά, δράστης είναι ο σύντροφος. Όπως η έρευνα παρατηρεί, οι περισσότερες δολοφονίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την έγκαιρη και αποτελεσματική προστασία των γυναικών-θυμάτων επειδή προηγήθηκαν σημεία και ενδείξεις για ενδο-οικογενειακή βία.
Η έρευνα κατέδειξε πως, από το 2001 μέχρι τα τέλη του περ. Αυγούστου, σημειώθηκαν 18 υποθέσεις φόνων, στις οποίες ο σύντροφος σκότωσε τη σύντροφό του. Αυτές οι υποθέσεις άφησαν 40 ορφανά παιδιά/ενήλικες, εκ των οποίων δύο τραυματίστηκαν και άλλα δύο σκοτώθηκαν, αφού έγιναν μάρτυρες του φόνου της μητέρας τους στα χέρια του πατέρα/πατριού. Στις 8 από τις 18 περιπτώσεις, οι θύτες αυτοκτόνησαν. Στις υπόλοιπες οι δράστες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Οι περισσότεροι φόνοι έγιναν με κυνηγετικό όπλο, κάποιοι με στρατιωτικό τυφέκιο και άλλοι με κουζινομάχαιρο. Η πλειοψηφία των ζευγαριών βρίσκονταν σε διάσταση ή διέμεναν μαζί και βρίσκονταν σε διαδικασία χωρισμού. Τα ενηλικωμένα ορφανά νιώθουν ότι το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή τους και ότι η Πολιτεία εξάντλησε το ενδιαφέρον της με την καταδίκη του πατέρα τους.
Η έρευνα αποφαίνεται ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί, που έχουν την ευθύνη της φροντίδας τέτοιων ανηλίκων ορφανών, πολύ ευσυνείδητα κάνουν ό,τι μπορούν με τα μέσα και τις εξουσίες που διαθέτουν, αλλά είναι λίγοι σε αριθμό και χρειάζονται εξειδίκευση για το πολυδιάστατο έργο που καλούνται να επιτελέσουν. Από την άλλη, τα ορφανά τελούν ενώπιον του κινδύνου να παρουσιάσουν χρόνιες διαταραχές μετα-τραυματικού στρες, αυτοκτονικές τάσεις, εγκληματικότητα, κατάχρηση ουσιών, κατάθλιψη και, ως εκ τούτου, είναι σημαντική και καθοριστική στη ζωή τους η σταθερή και διαχρονική στήριξη που θα λάβουν από το περιβάλλον τους. Τι πρέπει να γίνει; Οι συντάκτες της έρευνας του Πανεπιστημίου Κύπρου εισηγούνται: - Άμεση προώθηση τροποποιήσεων στη Νομοθεσία, ώστε η Αστυνομία ή η Εθνική Φρουρά να κατάσχουν όπλα λόγω ενδοοικογενειακής βίας ή σοβαρής απειλής για τέτοια βία, και η επιστροφή τους να γίνεται μόνο μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη της περίπτωσης. - Στενή και συνεχή παρακολούθηση αναφορών βίας στην οικογένεια από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, αξιοποιώντας και εξειδικευμένα άτομα με μερική απασχόληση ή/και εξειδικευμένους εθελοντές.
Επίσης να νομοθετηθεί η στενή και αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ αρμοδίων Υπηρεσιών, ώστε να υπάρχει ανταλλαγή ενημερώσεων για την κάθε περίπτωση και οι παρεμβάσεις που θα γίνονται να είναι πιο αποτελεσματικές. Κρίνουμε ότι το κύριο βάρος στην πρόληψη τέτοιων φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας πέφτει στους κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να εισέλθουν στο οικογενειακό περιβάλλον και να διερευνήσουν προβλήματα στις σχέσεις των συζύγων. Όμως, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες, ενώ έχουν υπερκεραστεί από τις χιλιάδες των περιπτώσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό, ας ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εισηγήσεις της έρευνας του Παν/μίου Κύπρου για άμεσες ενέργειες.
http://www.sigmalive.com/
Η έρευνα κατέδειξε πως, από το 2001 μέχρι τα τέλη του περ. Αυγούστου, σημειώθηκαν 18 υποθέσεις φόνων, στις οποίες ο σύντροφος σκότωσε τη σύντροφό του. Αυτές οι υποθέσεις άφησαν 40 ορφανά παιδιά/ενήλικες, εκ των οποίων δύο τραυματίστηκαν και άλλα δύο σκοτώθηκαν, αφού έγιναν μάρτυρες του φόνου της μητέρας τους στα χέρια του πατέρα/πατριού. Στις 8 από τις 18 περιπτώσεις, οι θύτες αυτοκτόνησαν. Στις υπόλοιπες οι δράστες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Οι περισσότεροι φόνοι έγιναν με κυνηγετικό όπλο, κάποιοι με στρατιωτικό τυφέκιο και άλλοι με κουζινομάχαιρο. Η πλειοψηφία των ζευγαριών βρίσκονταν σε διάσταση ή διέμεναν μαζί και βρίσκονταν σε διαδικασία χωρισμού. Τα ενηλικωμένα ορφανά νιώθουν ότι το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή τους και ότι η Πολιτεία εξάντλησε το ενδιαφέρον της με την καταδίκη του πατέρα τους.
Η έρευνα αποφαίνεται ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί, που έχουν την ευθύνη της φροντίδας τέτοιων ανηλίκων ορφανών, πολύ ευσυνείδητα κάνουν ό,τι μπορούν με τα μέσα και τις εξουσίες που διαθέτουν, αλλά είναι λίγοι σε αριθμό και χρειάζονται εξειδίκευση για το πολυδιάστατο έργο που καλούνται να επιτελέσουν. Από την άλλη, τα ορφανά τελούν ενώπιον του κινδύνου να παρουσιάσουν χρόνιες διαταραχές μετα-τραυματικού στρες, αυτοκτονικές τάσεις, εγκληματικότητα, κατάχρηση ουσιών, κατάθλιψη και, ως εκ τούτου, είναι σημαντική και καθοριστική στη ζωή τους η σταθερή και διαχρονική στήριξη που θα λάβουν από το περιβάλλον τους. Τι πρέπει να γίνει; Οι συντάκτες της έρευνας του Πανεπιστημίου Κύπρου εισηγούνται: - Άμεση προώθηση τροποποιήσεων στη Νομοθεσία, ώστε η Αστυνομία ή η Εθνική Φρουρά να κατάσχουν όπλα λόγω ενδοοικογενειακής βίας ή σοβαρής απειλής για τέτοια βία, και η επιστροφή τους να γίνεται μόνο μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη της περίπτωσης. - Στενή και συνεχή παρακολούθηση αναφορών βίας στην οικογένεια από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, αξιοποιώντας και εξειδικευμένα άτομα με μερική απασχόληση ή/και εξειδικευμένους εθελοντές.
Επίσης να νομοθετηθεί η στενή και αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ αρμοδίων Υπηρεσιών, ώστε να υπάρχει ανταλλαγή ενημερώσεων για την κάθε περίπτωση και οι παρεμβάσεις που θα γίνονται να είναι πιο αποτελεσματικές. Κρίνουμε ότι το κύριο βάρος στην πρόληψη τέτοιων φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας πέφτει στους κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να εισέλθουν στο οικογενειακό περιβάλλον και να διερευνήσουν προβλήματα στις σχέσεις των συζύγων. Όμως, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες, ενώ έχουν υπερκεραστεί από τις χιλιάδες των περιπτώσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό, ας ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εισηγήσεις της έρευνας του Παν/μίου Κύπρου για άμεσες ενέργειες.
http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου