Φαντάσου μια κοινωνία χωρίς πατέρες, χωρίς γάμο ή διαζύγιο, μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν πυρηνικές οικογένειες. Η Γιαγιά κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού. Οι γιοι και οι κόρες της, μαζί με τις δικές τους κόρες, ζουν μαζί της ακολουθώντας την μητρική γενεαλογία. Οι άνδρες αυτό που κάνουν είναι να βοηθούν στη γονιμοποίηση των γυναικών και συνήθως συμμετέχουν ελάχιστα στην ανατροφή των παιδιών.
Αυτός ο προοδευτικός, φεμινιστικός κόσμος –ή η αναχρονιστική μητριαρχία τόσο προκατειλημμένη όσο η πατριαρχική κοινωνία, εξαρτάται πώς το βλέπεις- υπάρχει σε μια πλούσια πεδιάδα της Γιουνάν στη νοτιοδυτική Κίνα στους δυτικούς πρόποδες των Ιμαλάϊων. Μια αρχαία φυλετική κοινότητα από Θιβετιανούς Βουδιστές με το όνομα Μοσούο, ζουν με έναν απροσδόκητα μοντέρνο τρόπο. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως ίσες αν όχι ανώτερες από τους άνδρες. Και τα δύο φύλα έχουν όσους σεξουαλικούς παρτενέρ θέλουν, χωρίς καμία κριτική γι αυτήν τους την πράξη. Επίσης, διατηρούν εκτεταμένες οικογένειες, ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών και φροντίζουν τους ηλικιωμένους.
Η δέσμευση δεν είναι κύρια προτεραιότητα για κανένα από τα δύο φύλα. Το καπέλο ενός άνδρα κρεμασμένο στο χερούλι της πόρτας του δωματίου μιας γυναίκας είναι σημάδι ότι δεν μπορεί να εισέλθει κάποιος άλλος άνδρας μέσα. Αυτές οι συναντήσεις μπορεί να παραμείνουν απλά one night stand αλλά μπορεί και να καταλήξουν σε σοβαρές σχέσεις με προοπτικές για οικογένεια. Πάντως τα ζευγάρια δεν μένουν ποτέ μαζί και κανείς δεν λέει το «δέχομαι».
Οι γυναίκες κατέχουν και κληρονομούν περιουσία, σπέρνουν καλλιέργειες και ασχολούνται με το νοικοκυριό, μαγείρεμα, καθάρισμα και την ανατροφή των παιδιών. Οι άνδρες παρέχουν τη δύναμη, οργώνουν τα χωράφια, χτίζουν και επισκευάζουν σπίτια, ασχολούνται με τη σφαγή των ζώων και βοηθούν στις μεγάλες οικογενειακές αποφάσεις, αν και τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα η Γιαγιά. Παρόλο που οι άνδρες δεν έχουν πατρικές ευθύνες, οι γυναίκες συνηθίζεται να μην γνωρίζουν ποιος είναι ο πατέρας των παιδιών τους και φυσικά δεν στιγματίζονται γι’ αυτό. Οι άνδρες ωστόσο, έχουν σοβαρές ευθύνες ως θείοι απέναντι στα παιδιά που κάνουν οι αδερφές τους. Στην πραγματικότητα, εκτός από τους ηλικιωμένους θείους, οι οποίοι είναι συνήθως οι δεύτεροι κύριοι του σπιτιού μετά τη γυναίκα, οι νεότεροι θείοι είναι η καθοριστική αρσενική επιρροή για τα παιδιά.
Λόγω της απουσίας του γάμου ως στόχο ζωής, ο μόνος λόγος ύπαρξης οποιαδήποτε μορφή σχέσης για άνδρες και γυναίκες είναι είτε γιατί αγαπιούνται είτε γιατί απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου. Αν κάνει τον κύκλο του, αυτό που συνηθίζεται, δηλαδή τα ζευγάρια να παραμένουν μαζί είτε για τα παιδιά είτε για κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους, δεν υφίσταται.
Πέρα από όλα αυτά όμως, μέσα σε μια κοινωνία με επίκεντρο τη μητριαρχική οικογένεια η μητρότητα, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι άκρως σημαντική. Για μια Μοσούο γυναίκα είναι σκοπός ζωής. Αν κάποιες από αυτές αδυνατούν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί τότε είναι υποχρεωμένες να υιοθετήσουν είτε από μια άσχετη Μοσούο οικογένεια είτε από δικές τους ξαδέρφες.
Η ζωή σε μια μητριαρχική κοινωνία τελικά δεν είναι και τόσο εύκολη όσο φανταζόμασταν. Φυσικά, αυτός ο τρόπος ζωής δεν ευνοεί σε καμία περίπτωση ούτε τις γυναίκες αλλά ούτε και τους άνδρες, γι’ αυτό και φεμινιστικές οργανώσεις στην Κίνα έχουν ήδη ξεκινήσει τις προσπάθειες για αλλαγή αυτής της κατάστασης. Οι νέες ντόπιες γυναίκες με τη σειρά τους μάχονται να εντάξουν ένα δυτικό τρόπο σκέψης με περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα.
www.maxmag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου