Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2024
Συναντήσεις δικτυώσεων των στελεχών του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Θηβαίων με φορείς και υπηρεσίες του Δήμου Τανάγρας
Η κοινωνιολόγος, η νομικός και ο κοινωνικός λειτουργός του συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Θηβαίων στο πλαίσιο δικτύωσης με φορείς και υπηρεσίες επισκέφτηκαν την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2024 τον δήμο Τανάγρας και είχαν δια ζώσης συναντήσεις με τους φορείς :Αστυνομικό τμήμα , Κέντρο Κοινότητας Βοήθεια Στο Σπίτι, Κέντρο Υγείας όπου συζητήθηκαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών καθώς και το πλαίσιο παραπομπών .
Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2024
"Αυτό το λέτε ισότητα;": Οι γυναίκες στην Ισλανδία, συμπεριλαμβανομένης και της Πρωθυπουργού, απεργούν από κάθε είδους εργασία
Δεκάδες χιλιάδες Ισλανδές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της πρωθυπουργού, αναμένεται να απεργήσουν από αμειβόμενες και μη αμειβόμενες θέσεις εργασίας την Τρίτη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ανισότητα των φύλων, σύμφωνα με τα εργατικά συνδικάτα.
Η Ισλανδία θεωρείται μία από τις πιο προοδευτικές χώρες στον κόσμο όσον αφορά την ισότητα των φύλων και βρίσκεται στην κορυφή του δείκτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το χάσμα μεταξύ των φύλων για 14 συνεχόμενα έτη.Όμως σε ορισμένους κλάδους και επαγγέλματα, οι γυναίκες κερδίζουν τουλάχιστον 20% λιγότερο από τους Ισλανδούς άνδρες, σύμφωνα με την Ισλανδική Στατιστική Υπηρεσία.
Το 40% των Ισλανδών γυναικών βιώνουν έμφυλη και σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Ισλανδίας.
"Επιδιώκουμε να τραβήξουμε την προσοχή στο γεγονός ότι αποκαλούμαστε "παράδεισος της ισότητας", αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ανισότητες μεταξύ των φύλων και να υπάρχει επείγουσα ανάγκη για δράση", δήλωσε η Freyja Steingrímsdóttir, διοργανώτρια της απεργίας και διευθύντρια επικοινωνίας της Ισλανδικής Ομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων.
Με το σύνθημα "Αυτό το λέτε ισότητα;", οι Ισλανδές γυναίκες και τα μη δυαδικά άτομα θα πραγματοποιήσουν την πρώτη ολοήμερη απεργία τους εδώ και 48 χρόνια. Το 1975, το 90% των Ισλανδών γυναικών σταμάτησαν τη δουλειά τους για να διαμαρτυρηθούν για την ανισότητα των φύλων.
"Επαγγέλματα που ασκούνται από γυναίκες, όπως οι υπηρεσίες υγείας και η φροντίδα των παιδιών, εξακολουθούν να υποτιμώνται και να αμείβονται πολύ χαμηλότερα", δήλωσε η Steingrímsdóttir στο Reuters.
Η πρωθυπουργός Katrín Jakobsdóttir δήλωσε στα ισλανδικά μέσα ενημέρωσης ότι σκοπεύει να συμμετάσχει στην απεργία και να μην προσέλθει στη δουλειά.
Πηγή: Reuters
Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2024
Συναντήσεις δικτυώσεων των στελεχών του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Θηβαίων με φορείς και υπηρεσίες των Δήμων Αλιάρτου και Ορχομενού
Η κοινωνιολόγος και ο κοινωνικός λειτουργός του συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Θηβαίων στο πλαίσιο δικτύωσης με φορείς και υπηρεσίες επισκέφτηκαν την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024 τους Δήμους Αλιάρτου και Ορχομενού και είχαν δια ζώσης συναντήσεις με τους φορείς :Αστυνομικά τμήματα , Κέντρα Κοινότητας Βοήθεια Στο Σπίτι, Κέντρα Υγείας όπου συζητήθηκαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών καθώς και το πλαίσιο παραπομπών .
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024
"Το ελάφι της θάλασσας": Σύμβολο αντίστασης η Ιρανή φοιτήτρια που έβγαλε τα ρούχα της και αψήφισε το θεοκρατικό καθεστώς
Η Ahoo Daryaei, όπως είναι το όνομά της, έβγαλε τα ρούχα της σε μία αυθόρμητη κίνηση διαμαρτυρίας στην καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες στο Ιράν. Σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, της έγινε παρατήρηση επειδή τα μαλλιά της ξέφευγαν κάτω από το χιτζάμπ της και καθώς της έκαναν έλεγχο με βίαιο τρόπο, της έσκισαν τμήμα του ρούχου της. Η αντίδρασή της ήταν να βγάλει ό,τι φορούσε και να μείνει ξυπόλητη, μόνο με τα εσώρουχά της. Λίγη ώρα αφού έμεινε έτσι στον περίβολο του πανεπιστημίου, την συνέλαβαν και έκτοτε αγνοείται.
Η πράξη θάρους της νεαρής γυναίκας έχει προκαλέσει νέο κύμα συμπαράστασης στις γυναίκες του Ιράν ενώ η ίδια αναγνωρίζεται ως σύμβολο της ελευθερίας και του αγώνα κατά της καταπίεσης.
Το "ελάφι της θάλασσας"
Το όνομά της, όπως μεταδίδουν διεθνή ΜΜΕ, σημαίνει το "ελάφι της θάλασσας", ένα ποιητικό όνομα που συγκινεί ακόμη περισσότερο σε συνδυασμό με τη στάση της.
Στο Ιράν αλλά και διεθνώς, εκφράζεται αγωνία για την τύχη της Ιρανής φοιτήτριας.
Η Ahoo Daryaei παραλληλίζεται με την Μαχσά Αμίνι, την Κούρδο-Ιρανή που είχε συλληφθεί για λάθος τρόπο να φορά τη χιτζάμπ της και τελικά βρήκε τον θάνατο ενώ ήταν υπό κράτηση από την αστυνομία.Ο θάνατός της είχε πυροδοτήσει τεράστιο κύμα διαμαρτυριών σε όλο το Ιράν αλλά και εκτός της χώρας.
https://www.thetoc.gr/
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024
Ζιζέλ Πελικό Ώρα να αλλάξει πλευρά η ντροπή
H υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό στη Γαλλία, αν και αρχικά πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων, αποτελεί μια ηχηρή υπενθύμιση της αδιάκοπης πάλης που δίνουν οι γυναίκες για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Μια ιστορία που, στην ουσία της, αγγίζει βαθιά ζητήματα όπως η έμφυλη βία, η κατάχρηση εξουσίας, η ανισότητα και η έλλειψη προστασίας για τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας.
Η Ζιζέλ δεν είναι απλώς μια γυναίκα που βρέθηκε στη μέση ενός δικαστικού συστήματος που συχνά γέρνει προς την αδικία. Είναι το πρόσωπο που, με την αντίστασή της, εκφράζει το θάρρος κάθε γυναίκας που δέχεται πλήγματα, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, μέσα από τη διαρκή υποβάθμιση της ίδιας της της ύπαρξης.
Η ιστορία της Ζιζέλ Πελικό δεν είναι απλώς μια δικαστική διαμάχη. Είναι μια πράξη αντίστασης απέναντι σε μια κοινωνία που πολλές φορές επιλέγει τη σιωπή, όταν πρόκειται για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Το γεγονός ότι η υπόθεσή της δεν προκαλεί φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης αποκαλύπτει την ανησυχητική μας σχέση με την έμφυλη βία.
Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει μάθει να απορροφά την κακοποίηση των γυναικών ως ένα στατιστικό στοιχείο ή ένα προσωπικό δράμα, χωρίς να αντιλαμβάνεται το βάθος και την έκταση του προβλήματος. Αν η ιστορία της Πελικό περιλάμβανε κάποιο σκάνδαλο ή κάποιο στοιχείο "κλειδαρότρυπας" που να αγγίζει τα κλισέ των gossip εφημερίδων, τα μέσα θα έτρεχαν να την εκμεταλλευτούν. Όμως, μια γυναίκα που διεκδικεί την αξιοπρέπειά της και τη δικαιοσύνη δεν τραβάει τα βλέμματα με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι το δράμα των καιρών μας.
Σε αυτό το σημείο, η Ζιζέλ Πελικό γίνεται κάτι πολύ περισσότερο από μια δικαστική υπόθεση. Γίνεται σύμβολο. Ένα σύμβολο που φέρνει στο φως τη συνεχιζόμενη πάλη κάθε γυναίκας που βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανισότητα, τη βία και την καταπίεση. Η μάχη της, όπως και κάθε γυναίκας που έχει βιώσει τη βία, είναι αγώνας ενάντια σε ένα βαθιά ριζωμένο σύστημα που, ακόμα και σήμερα, θέτει την γυναικεία ύπαρξη σε δεύτερη μοίρα.
Τα ΜΜΕ σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, προτιμούν να παρουσιάζουν τέτοιες υποθέσεις επιφανειακά, περιοριζόμενα σε απλές αναφορές, χωρίς να αγγίζουν την ουσία. Το όνομα της Πελικό μπορεί να βρει θέση σε ένα σύντομο άρθρο ή ένα ρεπορτάζ, αλλά η ιστορία της και το βάρος της δεν αναλύονται με τη σοβαρότητα που απαιτείται.
Οι λόγοι για αυτή τη στάση είναι πολλοί και ενοχλητικοί: η έμφυλη βία, για πολλούς, εξακολουθεί να θεωρείται «προσωπική υπόθεση», κάτι που συμβαίνει «σε άλλους» και δεν επηρεάζει την κοινωνία στο σύνολό της. Εάν, όμως, κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, θα δούμε ότι η αλήθεια είναι πολύ πιο σκληρή.
Οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, και στην Ελλάδα, ζουν κάτω από την απειλή της βίας σε καθημερινή βάση. Η κοινωνία μας, όσο κι αν θέλει να φανεί προοδευτική, συνεχίζει να κρατά την ανισότητα ζωντανή με νόμους που δεν προστατεύουν επαρκώς τα θύματα, με συστήματα δικαιοσύνης που συχνά αναπαράγουν την αδικία και με μια κουλτούρα που προωθεί τη σιωπή των γυναικών όταν βρεθούν θύματα κακοποίησης. Η Ζιζέλ Πελικό, λοιπόν, δεν είναι μόνη. Είναι ένα από τα χιλιάδες πρόσωπα που συμβολίζουν τη μάχη ενάντια στην καταπίεση και την κακοποίηση.
Το θάρρος της να διεκδικήσει το δίκιο της δεν είναι μόνο προσωπική της υπόθεση, αλλά μια κραυγή για όλες τις γυναίκες που δεν είχαν τη δυνατότητα να μιλήσουν, που αναγκάστηκαν να παραμείνουν στη σκιά, φοβούμενες την τιμωρία, τη γελοιοποίηση ή την απόρριψη από μια κοινωνία που εξακολουθεί να προστατεύει τον θύτη αντί για το θύμα.
Η υπόθεση Πελικό φέρνει στην επιφάνεια την απογοήτευση και τον θυμό κάθε γυναίκας που έχει υποστεί τη βία και βρήκε μπροστά της ένα δικαστικό σύστημα απρόθυμο να της αποδώσει δικαιοσύνη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το σύστημα δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι οι άνθρωποι που το απαρτίζουν, οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι αστυνομικοί, οι δημοσιογράφοι. Είναι το ίδιο το κράτος και οι θεσμοί του, που πολλές φορές αποτυγχάνουν να προστατέψουν τα θύματα, αναπαράγοντας την κουλτούρα της ατιμωρησίας και της υποβάθμισης των γυναικών.
Είναι δύσκολο να παρακολουθείς μια υπόθεση σαν αυτή και να μην αναρωτιέσαι: Γιατί δεν της δίνουμε την προσοχή που της αξίζει; Γιατί η υπόθεση Πελικό δεν έχει γίνει το κύριο θέμα συζήτησης, το παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την έμφυλη βία και την ανισότητα; Η απάντηση είναι απλή, όσο και απογοητευτική.
Γιατί η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Δεν είμαστε έτοιμοι να παραδεχτούμε ότι η βία κατά των γυναικών είναι παντού. Ότι δεν είναι μια εξαίρεση, αλλά ένας κανόνας που συνεχίζει να αναπαράγεται σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε κοινωνικό στρώμα, σε κάθε σπίτι.
Η υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό μας διδάσκει ότι η σιωπή δεν είναι ποτέ η λύση. Η Ζιζέλ είχε το θάρρος να μιλήσει, να παλέψει, να σταθεί απέναντι σε ένα σύστημα που ίσως να μην την δικαιώσει ποτέ. Αλλά αυτή η μάχη είναι σημαντική. Γιατί κάθε γυναίκα που αρνείται να σιωπήσει, κάθε γυναίκα που σπάει τα δεσμά της σιωπής, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε έναν κόσμο όπου η έμφυλη βία δεν θα είναι πια ανεκτή.
Η Ζιζέλ Πελικό στέκεται ανάμεσα στους βιαστές της με το κεφάλι ψηλά, με θάρρος και αποφασιστικότητα. Το πρόσωπό της φωτίζεται από την εσωτερική της δύναμη, αποδεικνύοντας ότι η αλήθεια και η αξιοπρέπεια δεν μπορούν να καταπνιγούν. Γιατί αυτή η μάχη δεν είναι μόνο για δικαιοσύνη. Είναι για να αλλάξει πλευρά η ντροπή.
Για να σταματήσει να βαραίνει τα θύματα και να φορτωθεί επιτέλους στους θύτες, εκεί που πραγματικά ανήκει. Η Ζιζέλ παλεύει για όλες μας, για έναν κόσμο όπου η σιωπή θα σπάσει, όπου οι γυναίκες θα μπορούν να ζουν χωρίς τον φόβο της κακοποίησης, όπου η δύναμη θα επιστρέψει σε όσες την έχουν στερηθεί.
Και ας μην ξεχνάμε: αυτή η μάχη δεν είναι εύκολη, δεν είναι σύντομη, αλλά είναι απαραίτητη. Η Ζιζέλ Πελικό, με το κεφάλι ψηλά, μας δείχνει τον δρόμο. Έναν δρόμο δύσκολο, αλλά γεμάτο ελπίδα. Ας σταθούμε στο πλευρό της, γιατί ο αγώνας της είναι και δικός μας. Η εποχή της σιωπής τελειώνει. Η εποχή της δικαιοσύνης μόλις αρχίζει. Και μαζί της, αρχίζει και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Η καταπίεση των γυναικών στο Αφγανιστάν: Νέο διάταγμα των Ταλιμπάν περιορίζει τη φωνή των γυναικών
Αν αναλογιστώ την κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν, νιώθω μια βαθιά θλίψη και αγανάκτηση. Είναι σοκαριστικό να βλέπουμε σε έναν κόσμο που έχει προοδεύσει τόσο, να υπάρχουν ακόμη ακραίοι περιορισμοί στις ελευθερίες τους.
Η κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν είναι εξαιρετικά ανησυχητική και απαιτεί την προσοχή της διεθνούς κοινότητας. Οι Ταλιμπάν έχουν επαναφέρει αυστηρούς περιορισμούς που πλήττουν τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των γυναικών, οδηγώντας σε μια ανθρωπιστική κρίση.
Της Σώτιας Ιωάννου
Οι αυστηροί περιορισμοί των Ταλιμπάν
Η κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν έχει επιδεινωθεί δραματικά από την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία το 2021. Οι σκληρές πολιτικές τους οδηγούν σε ακραία καταπίεση, καταργώντας βασικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η πιο πρόσφατη απόφαση τους να απαγορεύσουν στις γυναίκες να ακούγονται δημόσια αναδεικνύει τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά.
Περιορισμοί στις φωνές των γυναικών
Οι Ταλιμπάν έχουν επιβάλει περιορισμούς που απαγορεύουν ακόμη και τις φωνές των γυναικών κατά τη διάρκεια της προσευχής, θεωρώντας τις "ηθική παράβαση". Ο αξιωματούχος Khalid Hanafi τόνισε ότι αυτή η απαγόρευση ισχύει ακόμη και κατά την προσευχή, κάτι που δείχνει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Επέκταση των είδη υπάρχοντων περιορισμών των γυναικών
Αυτή η νέα πολιτική έρχεται σε συνέχεια πολλών άλλων περιορισμών. Οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί από την εκπαίδευση πέρα από την έκτη τάξη και δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε δημόσιες δραστηριότητες. Αυτές οι απαγορεύσεις έχουν οδηγήσει πολλές γυναίκες σε κατάσταση απόλυτης απομόνωσης.
Κλίμα φόβου και ανασφάλειας για τις γυναίκες
Επιπλέον, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να επισκέπτονται γυμναστήρια ή πάρκα και απαιτείται να συνοδεύονται από άντρα για να βγουν από το σπίτι τους. Αυτές οι απαγορεύσεις δημιουργούν ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας, καθιστώντας την καθημερινή ζωή εξαιρετικά δύσκολη.
Ψυχολογικές επιπτώσεις της καταπίεσης
Οι περιορισμοί αυτοί έχουν σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες. Πολλές γυναίκες περιγράφουν την κατάσταση ως "ψυχική βασανιστήρια", με την απομόνωση και την καταπίεση να οδηγούν σε απελπισία. Μια γυναίκα που εργάζεται σε ανθρωπιστική οργάνωση δήλωσε: "Αν εγώ, ως εργαζόμενη γυναίκα, νιώθω καταπιεσμένη, πώς να νιώθουν οι γυναίκες που είναι αποκλεισμένες στο σπίτι;"
Ο διεθνής αντίκτυπος και αντιδράσεις
Η διεθνής κοινότητα έχει αντιδράσει έντονα στις πολιτικές των Ταλιμπάν. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει καταδικάσει αυτές τις ενέργειες, χαρακτηρίζοντας τις πολιτικές των Ταλιμπάν ως "ανησυχητικό όραμα" για το μέλλον του Αφγανιστάν. Ωστόσο, οι Ταλιμπάν παραμένουν αδιάλλακτοι και αρνούνται να αλλάξουν πολιτικές.
Η κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν είναι πιο ανησυχητική από ποτέ. Οι νέες απαγορεύσεις και περιορισμοί καθιστούν τη ζωή τους όλο και πιο δύσκολη. Είναι απαραίτητο η διεθνής κοινότητα να παραμείνει σε επαγρύπνηση και να υποστηρίξει τις γυναίκες στο Αφγανιστάν, προκειμένου να διασφαλιστεί η αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους και η φωνή τους να ακουστεί ξανά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)