Λόγω εορτασμού του πολιούχου της Πόλης της Θήβας Αγίου Ιωάννη Καλοκτένη την Τετάρτη 15 Μαίου 2024 ,όλες οι δημόσιες υπηρεσίες καθώς και το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Δήμου Θηβαίων θα είναι κλειστές.
Για οποιαδήποτε πληροφόρηση οι ενδιαφερόμενες-οι παρακαλούνται να επικοινωνούν με την Γραμμή sos 15900.
Ο Δήμος Θηβαίων ανακοινώνει την πρόσληψη, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, συνολικά δύο (2) ατόμων για την υλοποίηση της Πράξης «Συνέχιση Λειτουργίας Κέντρου Συμβουλευτικής Υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας στο Δήμο Θηβαίων”.
Προθεσμία Υποβολής Αιτήσεων από 10/05/2024 έως 20/05/2024.
Στόχος και ερευνητικός στόχος της παρούσας έκθεσης ήταν η διερεύνηση και η ανάδειξη των παραγόντων που διευκολύνουν και των εμποδίων που εμποδίζουν την εφαρμογή των Σχεδίων Ισότητας των Φύλων (ΣΕΠ) στα ελληνικά Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα. Για τη διερεύνηση του ερευνητικού στόχου σχεδιάστηκε και διενεργήθηκε πρωτογενής ποιοτική έρευνα με δείγμα πρώην και νυν προέδρων/μελών των Επιτροπών Ισότητας των Φύλων Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων, καθώς και άλλο ερευνητικό και διοικητικό προσωπικό, προκειμένου να ληφθούν σχετικές πληροφορίες σχετικά με τις διαδικασίες προετοιμασίας και υλοποίησης ΓΕΠ, και να αναδείξουν τους παράγοντες που λειτούργησαν ως διευκολυντές ή ανασταλτικοί στην παραπάνω διαδικασία. Τα αποτελέσματα της έρευνας βασίζονται σε 21 ημιδομημένες συνεντεύξεις με επιστημονικό, ερευνητικό και διοικητικό προσωπικό σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και Ερευνητικά Κέντρα, που πραγματοποιήθηκαν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2024.
Η παρούσα έκθεση είναι μια από τις πρώτες ολοκληρωμένες απογραφές στην Ευρώπη και η πρώτη στην Ελλάδα, που εστιάζει σε όλα τα δημόσια πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα και παρουσιάζει συγκεκριμένους παράγοντες που λειτουργούν θετικά και αρνητικά όσον αφορά την εφαρμογή των ΓΕΠ.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του έργου «Αντιμετώπιση των ανισοτήτων των φύλων στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα (GENDRHED)» (2022-2023). Το έργο GENDRHED ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2022 και υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του Ταμείου Ενεργοί πολίτες από το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
Το Ταμείο Ενεργών πολιτών στην Ελλάδα υποστηρίζεται μέσω επιχορήγησης 15 εκατ. ευρώ από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία ως μέρος των επιχορηγήσεων του ΕΟΧ 2014 – 2021. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ανάπτυξη της βιωσιμότητας και της ικανότητας του τομέα της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα και στην ενίσχυση ο ρόλος της στην προώθηση και τη διασφάλιση των δημοκρατικών διαδικασιών, της ενεργού ιδιότητας του πολίτη και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Διαχειριστής του Ταμείου για το Ταμείο Ενεργών πολιτών στην Ελλάδα είναι το Ίδρυμα Μποδοσάκη σε κοινοπραξία με το SolidarityNow.
Διαβάστε την έκθεση εδώ (στα ελληνικά).
Περισσότερες πληροφορίες: www.activecitizensfund.gr/en/
Η Διεθνής Αμνηστία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το διεθνές δίκαιο, κάνοντας σαφείς αναφορές κατάφωρη παραβίαση κανόνων από κυβερνήσεις και εταιρικούς φορείς. Η ετήσια έκθεσή της με τίτλο «Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο» είναι μια αξιολόγηση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε 155 χώρες.
Σοβαρά περιστατικά αστυνομικής βίας και ρατσιστικών διακρίσεων, γυναικοκτονίες, υποκλοπές, το ναυάγιο στην Πύλο αναφέρει μεταξύ άλλων για την Ελλάδα η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2023.
Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά εκπονείται η έκθεση της Deloitte Women @ Work: A Global Outlook, στην οποία φέτος συμμετέχουν 5.000 γυναίκες από 10 χώρες, και στην οποία διερευνώνται ορισμένοι από τους κρίσιμους εργασιακούς και κοινωνικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη σταδιοδρομία των γυναικών.
Σύμφωνα με την έκθεση, τα αυξανόμενα επίπεδα άγχους και η κακή ψυχική υγεία εξακολουθούν να υπάρχουν. Λιγότερες γυναίκες αναφέρουν ότι αισθάνονται ότι υποστηρίζονται από τους εργοδότες τους για να εξισορροπήσουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις με τις υποχρεώσεις τους εκτός εργασίας – μια τάση που οδηγεί ορισμένες γυναίκες στην αλλαγή εργοδότη. Παρότι οι γυναίκες που εργάζονται με υβριδικό μοντέλο περιγράφουν μια καλύτερη εμπειρία φέτος σε σχέση με πέρυσι, αρκετές που κλήθηκαν πρόσφατα να επιστρέψουν στο γραφείο, δήλωσαν ότι αυτό είχε αρνητικές συνέπειες στην ψυχική τους υγεία και την παραγωγικότητά τους.
Φέτος, η έκθεση διερευνά περαιτέρω τη σωματική υγεία των γυναικών, αποκαλύπτοντας ότι ένας εντυπωσιακός αριθμός εργάζεται με πόνο ή συμπτώματα που σχετίζονται με την έμμηνο ρύση, την εμμηνόπαυση και τη γονιμότητα. Αποκαλύπτει επίσης ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την ασφάλεια και μη συμπεριληπτικές συμπεριφορές στον εργασιακό χώρο.
«Παρά τη σχετική βελτίωση συγκριτικά με πέρυσι, η έρευνά μας καταγράφει ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζουν αυξανόμενες πιέσεις στον εργασιακό χώρο, την προσωπική τους ζωή και τις κοινότητές τους», λέει η Emma Codd, Chief Diversity, Equity, and Inclusion Officer της Deloitte Global. «Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι γυναίκες αισθάνονται ότι τα δικαιώματά τους υποχωρούν, βιώνουν αυξημένο άγχος και αναλαμβάνουν την πλειονότητα των εργασιών του σπιτιού. Παράλληλα, βιώνουν συμπεριφορές αποκλεισμού στην εργασία τους, ανησυχούν για την ασφάλειά τους και αισθάνονται ανίκανες να μοιραστούν δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και που άπτονται της γυναικείας φύσης. Αυτή είναι μια κατάσταση που πρέπει να αλλάξει – και οι εργοδότες πρέπει να το υποστηρίξουν».
Το άγχος και οι πολλές ώρες εργασίας επιβαρύνουν περισσότερο την ψυχική υγεία των γυναικών
Οι μισές γυναίκες δηλώνουν ότι τα επίπεδα άγχους τους είναι υψηλότερα από ό,τι ήταν πριν από ένα χρόνο, ενώ αντίστοιχος αριθμός γυναικών δηλώνει ότι ανησυχεί ή ανησυχεί πολύ για την ψυχική του υγεία. Η ψυχική υγεία αποτελεί την τρίτη κορυφαία ανησυχία για τις γυναίκες παγκοσμίως (48%), μετά την οικονομική τους ασφάλεια (51%) και τα δικαιώματά τους (50%).
Η πτώση των επιπέδων ψυχικής υγείας μπορεί να εξηγηθεί από μια σειρά από πιθανούς παράγοντες. Μεταξύ αυτών είναι η αδυναμία αποσύνδεσης από την εργασία. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν μια σχέση μεταξύ των ωρών εργασίας και της ψυχικής υγείας: Ενώ οι μισές από τις γυναίκες που συνήθως εργάζονται τις προβλεπόμενες από τη σύμβασή τους ώρες, περιγράφουν την ψυχική τους υγεία ως καλή, το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 23% για όσες εργάζονται τακτικά περισσότερες ώρες. Μόνο το 37% των γυναικών δηλώνει ότι αισθάνεται σε θέση να αποσυνδεθεί από την εργασία του.
Παρά τα ανησυχητικά αυτά ευρήματα, περισσότερες από τις μισές γυναίκες λένε ότι δεν τους προσφέρεται επαρκής υποστήριξη για την ψυχική υγεία από τους εργοδότες, ενώ τα δύο τρίτα των γυναικών δεν αισθάνονται άνετα να μιλήσουν για την ψυχική τους υγεία στον χώρο εργασίας. Παρότι τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν την ανάγκη περαιτέρω βελτίωσης, παρουσιάζουν πρόοδο σε σχέση με τα περσινά ευρήματα, όπου ακόμη περισσότερες γυναίκες δήλωσαν ότι δεν λαμβάνουν επαρκή υποστήριξη για την ψυχική υγεία από τον εργοδότη τους και ότι δεν αισθάνονται άνετα να μιλούν για αυτή στον χώρο εργασίας.
Οι γυναίκες φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για το νοικοκυριό, γεγονός που επηρεάζει την καριέρα τους
Οι γυναίκες αισθάνονται το βάρος της άνισης κατανομής της ευθύνης για τη φροντίδα τρίτων και για το νοικοκυριό. Ειδικότερα, το 50% των γυναικών που ζει με σύντροφο και έχει παιδιά δηλώνει ότι αναλαμβάνει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών – το αντίστοιχο ποσοστό το 2023 ήταν 46%, ενώ μόνο το 12% δηλώνει ότι αυτή η ευθύνη πέφτει στον σύντροφό τους. Επιπλέον, το 57% των γυναικών που ζει με σύντροφο και ασχολείται με τη φροντίδα άλλου ενήλικα δηλώνει ότι αναλαμβάνει τη μεγαλύτερη ευθύνη προς αυτό -το αντίστοιχο ποσοστό το 2023 ήταν 44%, ενώ μόνο το 5% δηλώνει ότι η ευθύνη αυτή πέφτει στον σύντροφό τους.
ην ίδια στιγμή, περισσότερες από δύο στις πέντε γυναίκες φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την καθαριότητα και τις άλλες οικιακές εργασίες, αντίστοιχα με το 2023. Αυτές οι πιέσεις έχουν αντίκτυπο: οι γυναίκες που αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μερίδιο των ευθυνών του νοικοκυριού έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να δηλώσουν ότι έχουν καλή ψυχική υγεία από εκείνες που δεν το κάνουν. Και σχεδόν οι μισές δηλώνουν ότι έχουν πάρει άδεια από την εργασία τους για λόγους ψυχικής υγείας το τελευταίο έτος, σε σύγκριση με μόλις το ένα τέταρτο των γυναικών που δεν έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες για τα καθήκοντα αυτά.
Το αποτέλεσμα αυτής της δυσανάλογης κατανομής των ευθυνών είναι να καθίσταται πιο δύσκολη η επαγγελματική ζωή των γυναικών, καθώς μόνο το 27% αυτών που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη στο σπίτι δηλώνουν ότι μπορούν να αποσυνδεθούν από την προσωπική τους ζωή και να επικεντρωθούν στην καριέρα τους.
Οι γυναίκες αισθάνονται ανασφαλείς στον εργασιακό χώρο και οι συμπεριφορές αποκλεισμού εξακολουθούν να υφίστανται, ιδιαίτερα για τις υπο-εκπροσωπούμενες ομάδες
Σχεδόν οι μισές γυναίκες δηλώνουν ότι ανησυχούν για την ασφάλειά τους όταν βρίσκονται στην εργασία τους ή όταν ταξιδεύουν προς ή για αυτή. Οι ανησυχίες αυτές βασίζονται σε εμπειρίες τους: μία στις 10 από αυτές τις γυναίκες έχει δεχθεί παρενόχληση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης προς τη δουλειά ή ενός επαγγελματικού ταξιδιού, το 16% αφορά σε πελάτες ή πελάτισσες που τις έχουν παρενοχλήσει ή έχουν συμπεριφερθεί με τρόπο που τις έχει κάνει να αισθανθούν άβολα. Σχεδόν μία στις 10 έχει υποστεί παρενόχληση από συνάδελφο.
Συνολικά, το 31% των ερωτηθέντων έχει βιώσει μικροεπιθέσεις, το 4% έχει βιώσει σεξουαλική παρενόχληση και το 8% έχει βιώσει άλλους τύπους παρενόχλησης στην εργασία του κατά τους τελευταίους 12 μήνες. Επιπλέον, το ένα τέταρτο των γυναικών δηλώνει ότι άτομα σε ανώτερες θέσεις στους οργανισμούς τους έχουν προβεί σε ανάρμοστες ενέργειες ή σχόλια προς το πρόσωπό τους.
Οι γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη μιας υπο-εκπροσωπούμενης ομάδας είναι πιο πιθανό να ανησυχούν για την προσωπική τους ασφάλεια στην εργασία τους ή όταν μετακινούνται προς ή για αυτή. Η ανησυχία αυτή είναι εντονότερη για τις γυναίκες με ορατή αναπηρία (66%) και τις διαφυλικές γυναίκες (64%). Οι υπο-εκπροσωπούμενες ομάδες είναι επίσης πιο πιθανό να βιώσουν συμπεριφορές που δεν περιλαμβάνουν αποκλεισμούς. Για παράδειγμα, το 40% των γυναικών που ανήκει σε εθνοτική μειονότητα στη χώρα καταγωγής τους και το 45% των γυναικών με αναπηρία έχουν βιώσει μικροεπιθέσεις στην εργασία τους, σε σύγκριση με το 30% των γυναικών που δεν ανήκει σε αυτές τις ομάδες. Περισσότερες από τις μισές LGBT+ γυναίκες έχουν βιώσει μικροεπιθέσεις, σε σύγκριση με λιγότερες από τρεις στις 10 γυναίκες που δεν είναι LGBT+.
Οι γυναίκες εργάζονται παρά τον σωματικό πόνο
Πάνω από το ένα τέταρτο των γυναικών αντιμετωπίζει δυσκολίες που αφορούν την υγεία τους και που σχετίζονται σχετικές με την έμμηνο ρύση, την εμμηνόπαυση ή τη γονιμότητα. Και σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη: πολλές εργάζονται αισθανόμενες πόνο ή δυσφορία.
Για παράδειγμα, περίπου το 40% των γυναικών που αντιμετωπίζει υψηλά επίπεδα πόνου ή δυσφορίας κατά την εμμηνόπαυση εργάζεται παρά τα συμπτώματα, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με το 2023. Φέτος, περισσότερες γυναίκες δηλώνουν ότι δεν αισθάνονται άνετα να συζητήσουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης με τον προϊστάμενό τους (14%) σε σύγκριση με πέρυσι (10%), ίσως επειδή το 16% των γυναικών δηλώνει ότι η αναφορά της εμμηνόπαυσης ως αιτία για τη λήψη άδειας από την εργασία έχει επηρεάσει αρνητικά την καριέρα τους, μια απότομη αύξηση από το 6% του 2023.
Σχεδόν μία στις έξι γυναίκες (15%) που αντιμετωπίζει προκλήσεις που σχετίζονται με την έμμηνο ρύση, την εμμηνόπαυση ή τη γονιμότητα αισθάνεται ότι το να μιλήσει γι’ αυτές στην εργασία θα επηρέαζε την εξέλιξη της καριέρας τους. Ειδικότερα, μία στις 10 πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα την καθιστούσε ευάλωτη σε απολύσεις.
Καθώς οι εταιρείες εξετάζουν τις υβριδικές πολιτικές και τις πολιτικές επιστροφής στο γραφείο, η ευελιξία και η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής αποτελούν το κλειδί για την παραμονή των γυναικών σε μια εργασία
Φέτος σημειώθηκε αξιοσημείωτη βελτίωση ως προς την εμπειρία των γυναικών αναφορικά με την υβριδική εργασία, μεταξύ άλλων και σε θέματα όπως ο αποκλεισμός, η προβλεψιμότητα και η ευελιξία. Ωστόσο, περίπου 3 στις 10 γυναίκες εξακολουθούν να βιώνουν αποκλεισμό από συμμετοχή σε συναντήσεις, έλλειψη προβλεψιμότητας του τρόπου εργασίας τους και έλλειψη ευελιξίας.
Πάνω από το 40% των γυναικών που συμμετείχε στην έρευνα αναφέρει ότι ο εργοδότης τους εφάρμοσε πρόσφατα υποχρεωτική επιστροφή στο γραφείο. Από αυτές τις γυναίκες, το ένα τέταρτο υποχρεούται να βρίσκεται στον χώρο εργασίας με πλήρη απασχόληση. Ορισμένες από αυτές αναφέρουν ότι έχουν κάνει προσαρμογές στην εργασιακή και την προσωπική τους ζωή μετά την εισαγωγή μιας τέτοιας πολιτικής – και ορισμένες αναφέρουν επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία και τα επίπεδα της παραγωγικότητάς τους: λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο δηλώνει ότι ζήτησε να μειώσει το ωράριό του, το 30% ότι αναγκάστηκε να μετακινηθεί, το 26% ότι η ψυχική του υγεία επηρεάστηκε αρνητικά και το 20% ότι η παραγωγικότητά του μειώθηκε.
Ο αντίκτυπος των δυσκολιών ως προς την ευέλικτη εργασία είναι επίσης εμφανής: η έλλειψη ευέλικτων ωρών εργασίας είναι μεταξύ των κυριότερων λόγων για τους οποίους οι γυναίκες άλλαξαν εργοδότη τον τελευταίο χρόνο (15%), ενώ ο ίδιος αριθμός γυναικών επικαλείται επίσης την κακή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Παρόλα αυτά, λιγότερες από τις μισές γυναίκες αισθάνονται ότι υποστηρίζονται από τον εργοδότη τους για να εξισορροπήσουν τις εργασιακές τους υποχρεώσεις με τις υποχρεώσεις τους εκτός εργασίας. Σχεδόν όλες οι γυναίκες (95%) πιστεύουν ότι το να ζητήσουν ή να επωφεληθούν από ευέλικτες ευκαιρίες εργασίας θα επηρεάσει αρνητικά τις πιθανότητες προαγωγής τους και το 93% δεν εκτιμά ότι ο φόρτος εργασίας τους θα προσαρμοζόταν εάν μετακινούνταν σε ευέλικτο καθεστώς εργασίας.
Οι ηγέτες στο πεδίο της ισότητας των φύλων διαπρέπουν, όμως χρειάζονται περισσότεροι
Η εταιρική κουλτούρα δείχνει να στέκεται εμπόδιο στην παραμονή των γυναικών σε μια εργασία και την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους. Η φετινή έρευνα διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο των γυναικών δεν θέλει να εξελιχθεί σε ανώτερη ηγετική θέση στον οργανισμό τους, κυρίως γιατί νιώθουν να τις αποτρέπει η εταιρική κουλτούρα. Ωστόσο, σε οργανισμούς που είναι γνωστοί ως «ηγέτες αναφορικά με την ισότητα των φύλων», το 92% των γυναικών θέλει να εξελιχθεί σε ανώτερη ηγετική θέση. Αυτοί οι οργανισμοί επωφελούνται από την οικοδόμηση μιας κουλτούρας χωρίς αποκλεισμούς, όπου η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής εκτιμάται και γίνεται σεβαστή και όπου οι γυναίκες αισθάνονται ότι υποστηρίζονται στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους.
Οι γυναίκες σε αυτές τις εταιρείες αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα αφενός αφοσίωσης προς τον εργοδότη τους και αφετέρου παραγωγικότητας, αισθάνονται πιο ασφαλείς, μιλούν πιο άνετα για την ψυχική τους υγεία στην εργασία και νιώθουν ότι μπορούν να εργάζονται ευέλικτα, χωρίς αυτό να βλάπτει την καριέρα τους.
«Είναι κοινός τόπος ότι οι οργανισμοί που στηρίζουν τη διαφορετικότητα αποδίδουν καλύτερα, ωστόσο οι περισσότεροι οργανισμοί στη μελέτη μας δεν σημειώνουν ορατή πρόοδο όσον αφορά τις δεσμεύσεις τους για την ισότητα των φύλων», αναφέρει η Elizabeth Faber, Chief People & Purpose Officer της Deloitte Global. «Για να δημιουργήσουν κουλτούρα χωρίς αποκλεισμούς που επιτρέπει την επιτυχία των γυναικών στην εργασία, οι οργανισμοί θα πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση των εργασιακών παραγόντων που προκαλούν άγχος, να μειώσουν το στίγμα και να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο όπου οι γυναίκες θα αισθάνονται άνετα να αποκαλύψουν δυσκολίες σχετικές με την ψυχική και τη σωματική τους υγεία, να υποστηρίξουν τις προσπάθειες εξισορρόπησης των επαγγελματικών υποχρεώσεων με τις υποχρεώσεις εκτός εργασίας και να θεσπίσουν πολιτικές που ενισχύουν την επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών».
Γυναίκες και Εργασία στην Deloitte Ελλάδος
Η Deloitte Ελλάδος, όπου 43% των εργαζομένων απαρτίζεται από γυναίκες, δεσμεύεται στην πραγματοποίηση δράσεων για την υποστήριξη των γυναικών, κάτω απ’ τον πυλώνα «EmPowerful Women by Deloitte». Συγκεκριμένα, έχει αναπτύξει το πρόγραμμα ανάπτυξης και ενδυνάμωσης «Shatter the Glass Ceiling», με σκοπό την ενίσχυση των γυναικών για την ανέλιξή τους σε θέσεις ηγεσίας, καθώς και την εσωτερική ομάδα SHE.Leads, με στόχο την παροχή ενός υποστηρικτικού δικτύου σε αυτή την πορεία. Επιπλέον, ενισχύει τις γυναίκες για να κατακτήσουν τον τομέα του STEM, εσωτερικά μέσω της ομάδας Her.NET, αλλά και εξωτερικά μέσω του προγράμματος «HerInTech Acellerator» και του ετήσιου «Her Way Forward: Upskilling and Reskilling Event». Επιπλέον, η εταιρεία παρέχει ευέλικτα ωράρια εργασίας, υποστηρίζοντας έτσι την εξισορρόπηση εργασιακής και προσωπικής ζωής των μητέρων αλλά και των γονέων γενικότερα. Τέλος, έχοντας την ψυχική υγεία στην κορυφή των αξιών της, όλοι οι εργαζόμενοί της έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ανώνυμα την 24ωρη γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης.
«Μέσα από την ενδυνάμωση και υποστήριξη των γυναικών, δημιουργούμε ένα πιο συμπεριληπτικό και δημιουργικό εργασιακό περιβάλλον, μέσα στο οποίο όλα τα φύλα έχουν ίσες ευκαιρίες και μπορούν να φέρουν τον καλύτερο τους εαυτό», αναφέρει η Ανάλια Κόκκορη, Audit Partner και People & Purpose Leader της Deloitte Ελλάδoς.
Για να δείτε τα πλήρη αποτελέσματα της έρευνας Women@Work 2024 της Deloitte: A Global Outlook, και για να μάθετε τι μπορούν να κάνουν οι οργανισμοί για να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις, επισκεφθείτε το: www.deloitte.com/womenatwork.
Μεθοδολογία
Μεταξύ Οκτωβρίου 2023 και Ιανουαρίου 2024, η Deloitte Global διεξήγαγε μια έρευνα σε 5.000 γυναίκες σε 10 χώρες (Αυστραλία, Βραζιλία, Καναδάς, Κίνα, Γερμανία, Ινδία, Ιαπωνία, Νότια Αφρική, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες) για να μάθει περισσότερα για τις εμπειρίες τους στο χώρο εργασίας και στην κοινωνία γενικότερα. Η έρευνα στόχευε επίσης να κατανοήσει την κατάσταση της ισότητας των φύλων στο χώρο εργασίας από ένα διασταυρούμενο πρίσμα και τους τύπους ενεργειών που αναλαμβάνουν οι εργοδότες για να υποστηρίξουν, να διατηρήσουν και να ενδυναμώσουν τις γυναίκες στους οργανισμούς τους. Κάθε ερωτώμενος απάντησε σε 34 ερωτήσεις σχετικά με την εμπειρία του στην εργασία, τον αντίκτυπο αυτής της εμπειρίας στην προσωπική τους ζωή, τα βήματα που κάνει ο εργοδότης τους για να υποστηρίξει την επαγγελματική τους εξέλιξη και ευημερία, και τις εμπειρίες τους πέρα από το χώρο εργασίας που επηρεάζουν τη συνολική τους ευημερία.
https://www.documentonews.gr
Δεν υπάρχει κοινός ορισμός του εγκλήματος του βιασμού στον πρώτο νόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, ο οποίος συμφωνήθηκε μεταξύ των κρατών μελών και των νομοθέτων την Τρίτη.
Το αρχικό σχέδιο του νομοσχεδίου, το οποίο υποβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάρτιο του 2022, όριζε το έγκλημα του βιασμού ως σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση - χωρίς να απαιτείται από τα θύματα να προσκομίσουν αποδείξεις για βία, απειλές ή εξαναγκασμό.
Βασιζόταν στην φράση "μόνο ναι σημαίνει ναι" που έχει ριζώσει σε πολλά κράτη μέλη εν μέσω της μάστιγας των σεξουαλικών εγκλημάτων κατά των γυναικών και των κοριτσιών.
Αλλά μετά από μήνες επίπονων διαπραγματεύσεων, 14 κράτη μέλη συνέχισαν να εμποδίζουν τον ορισμό που βασίζεται στη συναίνεση. Σε αυτά περιλαμβάνονταν ανατολικά κράτη όπως η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία, καθώς και η Γαλλία, η Γερμανία και η Ολλανδία, που θεωρούνται από τα πιο προοδευτικά έθνη του μπλοκ.
Μιλώντας από το Στρασβούργο, η Ιρλανδή ευρωβουλευτής Φράνσις Φιτζέραλντ, μία από τις επικεφαλής διαπραγματευτές του Κοινοβουλίου για το θέμα, δήλωσε ότι το μπλοκ έχει "ημιτελείς υποθέσεις" για την προστασία των γυναικών από τη βία.
"Πολλοί από εμάς θα είχαν πάρει αρκετά ανησυχητικές πληροφορίες για τη στάση απέναντι στον βιασμό στα κράτη μέλη όταν δεν μπορέσαμε να βάλουμε τον ορισμό του βιασμού με βάση τη συναίνεση σε αυτή την οδηγία", εξήγησε η Fitzgerald μετά τις διαπραγματεύσεις.
"Έτσι, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη απογοήτευση δεδομένης της κλίμακας των στατιστικών στοιχείων για τη βία σε ολόκληρη την Ένωση", πρόσθεσε.
Περίπου το 5% των γυναικών στην ΕΕ έχουν πέσει θύματα βιασμού μετά τη συμπλήρωση των 15 ετών, εκτιμά ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του μπλοκ.
Η Φιτζέραλντ αναγνώρισε ότι υπήρξε "κίνηση" από ορισμένες πρωτεύουσες, καθώς 11 χώρες αποφάσισαν να συμφωνήσουν με τον ορισμό που βασίζεται στη συναίνεση κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.
Σε μια παραχώρηση της τελευταίας στιγμής, συμπεριλήφθηκε ρήτρα αναθεώρησης για την επανεξέταση του πεδίου εφαρμογής του νομοσχεδίου μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής. Προστέθηκε επίσης ένα άρθρο, τις ώρες πριν από την επίτευξη της τελικής συμφωνίας, το οποίο υποχρέωνε τα κράτη μέλη να "ευαισθητοποιηθούν" σε σχέση με τη σεξουαλική συναίνεση και να προωθήσουν μια "κουλτούρα βασισμένη στη συναίνεση".
Αλλά αυτό απέχει πολύ από την αρχική φιλοδοξία της Επιτροπής να ποινικοποιήσει το μη συναινετικό σεξ σε όλο το μπλοκ.
Το τελικό νομοσχέδιο ποινικοποιεί άλλες μορφές βίας κατά των γυναικών, συμπεριλαμβανομένων του αναγκαστικού γάμου και του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων (FMG). Συμπληρώνει επίσης νομικά κενά σε ορισμένα κράτη της ΕΕ σχετικά με τη βία στον κυβερνοχώρο, συμπεριλαμβανομένης της διαδικτυακής παρενόχλησης και της παρακολούθησης.
Το "cyber flashing", όπου γυμνές εικόνες αποστέλλονται στο διαδίκτυο χωρίς τη συγκατάθεση του παραλήπτη, καθώς και η μη συναινετική κοινοποίηση προσωπικών εικόνων, γνωστή και ως "πορνό εκδίκησης", θα αποτελέσουν επίσης εγκλήματα σε επίπεδο ΕΕ.
Οι κανόνες θα ισχύουν εξίσου και για την κοινοποίηση εικόνων πορνό που δημιουργούνται με τεχνητή νοημοσύνη. Έρχεται αφότου η ποπ αίσθηση Τέιλορ Σουίφτ έπεσε θύμα γυμνών deepfakes τον περασμένο μήνα, και εν μέσω ανησυχητικών αναφορών ότι οι εικόνες που δημιουργούνται με τεχνητή νοημοσύνη και είναι σε άνοδο μεταξύ των ανηλίκων.
Η Γαλλία και η Γερμανία δέχθηκαν πυρά επειδή μπλόκαραν την ποινικοποίηση του βιασμού σε ολόκληρη την ΕΕ, καθώς η υποστήριξη οποιασδήποτε από τις δύο χώρες θα ήταν αρκετή για να περάσει τη γραμμή ο ορισμός που βασίζεται στη συναίνεση.
Αποκλείστηκε παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των κρατών μελών είναι συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, η οποία επιβάλλει την απουσία συναίνεσης ως ορισμό του βιασμού.
"Πρέπει να πω ότι είμαι απογοητευμένος που ορισμένα από αυτά τα κράτη μέλη είναι εκείνα που επικύρωσαν τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, αυτό είναι πέρα και πάνω από την κατανόησή μου", δήλωσε η Σουηδή ευρωβουλευτής Evin Incir, η άλλη επικεφαλής διαπραγματευτής του φακέλου.
Η απροθυμία του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να υποστηρίξει την κίνηση αυτή προκάλεσε διαμάχη στη Γαλλία. Ο Μακρόν υποσχέθηκε να υλοποιήσει τα δικαιώματα των γυναικών κατά τη δεύτερη θητεία του, αλλά έχει κατακεραυνωθεί αφού υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Γάλλου ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ να θεωρείται αθώος αφού κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση.
Εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης δήλωσε στο Euronews ότι η θέση τους βασίζεται σε καθαρά νομικούς λόγους, δεδομένου ότι το ποινικό δίκαιο αποτελεί αρμοδιότητα των κρατών μελών και ότι ως εκ τούτου ο βιασμός πρέπει να διώκεται σε εθνικό επίπεδο.
Η Γαλλία έχει μερικές από τις αυστηρότερες ποινές για τη σεξουαλική επίθεση από όλα τα κράτη μέλη, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος, καθώς και "γενναιόδωρα και ευέλικτα" κριτήρια για να θεωρηθεί η σεξουαλική επίθεση ως βιασμός.
Οι επικεφαλής διαπραγματευτές του Κοινοβουλίου αναγνώρισαν ότι η νομική αρμοδιότητα ήταν ένας κρίσιμος παράγοντας για την αντίσταση, προσθέτοντας ότι το ευρωσκεπτικιστικό συναίσθημα και η αντίδραση κατά της επιθυμίας των Βρυξελλών να επιβάλουν νομοθεσία έπαιξαν ρόλο στη δυναμική των συνομιλιών.
Παρόλα αυτά, η ευρωβουλευτής Incir απηύθυνε έκκληση στον πρόεδρο Μακρόν "να κάνει τουλάχιστον ένα βήμα προς τα εμπρός για έναν ορισμό του βιασμού σε εθνικό επίπεδο που βασίζεται στη συναίνεση". Ζήτησε εξίσου από την πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι να τροποποιήσει τους νόμους της Ιταλίας για τον βιασμό με βάση την έννοια "μόνο το ναι σημαίνει ναι", δεδομένου ότι η κυβέρνησή της τάσσεται υπέρ του ορισμού που ισχύει σε επίπεδο ΕΕ.
Η Irene Rosales, υπεύθυνη πολιτικής και εκστρατειών στο Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών, δήλωσε ότι "λυπάται βαθύτατα" για την "εξωφρενική απόφαση που επέβαλαν η Γαλλία και η Γερμανία να διαγράψουν το άρθρο 5 σχετικά με τον εναρμονισμένο ορισμό του βιασμού με βάση τη συναίνεση σύμφωνα με τα πρότυπα της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης".
"Είναι εντελώς υποκριτικό και μια τρομερή χαμένη ευκαιρία για την προστασία των γυναικών και των κοριτσιών από μια από τις πιο αποτρόπαιες μορφές βίας", δήλωσε η ίδια.
Το κείμενο που προέκυψε από τις διαπραγματεύσεις της Τρίτης πρέπει ακόμη να εγκριθεί επίσημα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πριν τεθεί σε ισχύ.
