Τα 5 χρονα παιδιά έχουν εγγενώς σεξιστική συμπεριφορά, ωστόσο αυτή μειώνεται καθώς μεγαλώνουν –αν και η διαδικασία αυτή αργεί περισσότερο στα αγόρια, λέει νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Sex Roles.
Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν, ότι οι αρνητικές απόψεις για τις γυναίκες που έχουν τα παιδιά εξαφανίζονται με την πάροδο των ετών, αν και ο «καλοπροαίρετος» σεξισμός παραμένει από την πλευρά των αγοριών.
Τα αγόρια που πιστεύουν ότι λειτουργούν ως «ιππότες», μπορεί στην πραγματικότητα απλά να βλέπουν τις γυναίκες ως αδύναμες και αβοήθητες –μια άποψη που μπορεί να διαρκέσει σε όλα τα παιδικά τους χρόνια, αλλά και στην ενήλικη ζωή τους.
Η μελέτη διερευνά τον «εχθρικό» και τον «καλοπροαίρετο» σεξισμό που μπορεί μεν να μην δείχνει προσβλητικός, αλλά δεν παύει να υποτιμά τις γυναίκες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον σεξισμό ως αρνητικές συμπεριφορές και κουβέντες απέναντι στις γυναίκες, λένε οι ερευνητές, όμως ο καλοπροαίρετος σεξισμός μπορεί να είναι υπόγειος, να μοιάζει «προστατευτικός» και τελικά συχνά να παραβλέπεται.
«Μπορεί να μοιάζει χαριτωμένο όταν ένα αγόρι συμπεριφέρεται ιπποτικά σε ένα κορίτσι, ή όταν ένα κορίτσι κάνει την πριγκίπισσα που περιμένει τον πρίγκιπα να την σώσει και μερικές φορές έτσι να είναι απλά το παιχνίδι, χωρίς να έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, όμως άλλες φορές αυτές οι συμπεριφορές, αν και φαινομενικά μη προσβλητικές, μπορεί να υποδηλώνουν, ότι τα παιδιά βλέπουν τις γυναίκες ως αδύναμες, ελαφρόμυαλες και ανίκανες να επιβιώσουν χωρίς την βοήθεια του άνδρα», λέει ο επικεφαλής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Dr. Andrei Cimpian.
Παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει, ότι οι ενήλικες που έχουν εχθρικά σεξιστικές απόψεις, έχουν ταυτόχρονα και καλοπροαίρετες, άρα αυτά τα δύο είναι κάπως συνυφασμένα. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι δεν ήταν σίγουροι, αν και τα παιδιά έχουν αυτές τις αντιλήψεις και κατά πόσο αυτές αλλάζουν στην παιδική ηλικία.
Για να το ανακαλύψουν, μελέτησαν περισσότερα από 200 παιδιά, ηλικίας από 5 έως 11 ετών στη Ν. Υόρκη και το Ιλινόις.
Στα παιδιά ζητήθηκε να κρίνουν κάποιες φράσεις -ενδεικτικές εχθρικού ή καλοπροαίρετου σεξισμού- ως «σωστές» ή «λάθος». Για παράδειγμα: «Οι άντρες πρέπει να προστατεύουν τις γυναίκες από τον κίνδυνο» (μια καλοπροαίρετα σεξιστική φράση) και «Οι γυναίκες ταράζονται συχνότερα από τους άνδρες για μικροπράγματα» (μια εχθρικά σεξιστική φράση).
Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι αν ένα παιδί συμφωνεί με μια εχθρική έκφραση, έχει περισσότερες πιθανότητες να συμφωνεί και με μια καλοπροαίρετη.
Όπως εξηγεί ο Dr. Cimpian: «Αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζαμε για τις απόψεις των μικρών παιδιών αναφορικά με τα δύο φύλα».
Τα αποτελέσματα, επίσης, έδειξαν ότι ο εχθρικός σεξισμός των παιδιών μειώνεται με τα χρόνια, τόσο για τα κορίτσια όσο και για τα αγόρια, αλλά ο καλοπροαίρετος σεξισμός μειώνεται μόνο για τα κορίτσια.
Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να οφείλεται στο γεγονός, ότι τα παιδιά από πολύ νωρίς περιβάλλονται από τέτοιους κοινωνικούς κανόνες.
«Τα αγόρια, βέβαια, δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν, ότι ο καλοπροαίρετος σεξισμός τους προς τις γυναίκες είναι, στην πραγματικότητα ‘προστατευτικός’. Για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύουν ακράδαντα, ότι οι άνδρες οφείλουν να προστατεύουν τις γυναίκες, γιατί αυτοί είναι οι κοινωνικοί κανόνες που τους επιβάλλονται καθώς μεγαλώνουν», λέει ο Dr. Cimpian.
Οι επιστήμονες συνιστούν, στην περίοδο αυτή της καραντίνας, να βρουν οι γονείς την ευκαιρία και να «διορθώσουν» αυτές τις αντιλήψεις: «Οι γονείς και τα παιδιά περνούν πολύ χρόνο μαζί τις τελευταίες μέρες, οπότε έχουν πολλές ευκαιρίες για συζήτηση. Αξίζει, λοιπόν, να μιλήσουν για την πραγματική υπόσταση των δύο φύλων», λέει ο Dr Matthew Hammond του Victoria University της Ν. Ζηλανδίας, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην έρευνα.
Μεγαλώνουμε παιδιά σεξιστές;
Απαντά η ψυχολόγος και συγγραφέας Δρ. Λίζα Βάρβογλη:
Διαβάζοντας προσεκτικά τα δεδομένα της έρευνας διαπιστώνουμε, ότι ο ίδιος ο επικεφαλής της έρευνας δίνει την απάντηση: τα παιδιά από μικρή ηλικία βομβαρδίζονται από σεξιστικά μηνύματα, συχνά καλοπροαίρετα, αλλά λανθασμένα.
Δηλαδή τα παιδιά έχουν μάθει αυτή τη σεξιστική συμπεριφορά, δεν έχουν γεννηθεί έτσι. Όμως ένα μικρό παιδί 2-5 ετών που βλέπει -για παράδειγμα- παιδικές ταινίες με στερεότυπα τύπου «δυνατός και ιπποτικός άντρας που σώζει την όμορφη αλλά αδύναμη γυναίκα» δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί αυτή την πληροφορία.
Καθώς μεγαλώνει, κοινωνικοποιείται στο σχολείο και παίρνει πληροφορίες από αυτά που διδάσκεται, από αυτά που του εξηγούν οι γονείς τους, αλλά και από αυτά που βλέπει (πχ., γυναίκες αστυνομικούς, γιατρούς, στρατιωτικούς, κλπ.).
Έτσι, αντιλαμβάνεται ότι τα σεξιστικά στερεότυπα δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα.
Σίγουρα είναι καθήκον των γονιών και των εκπαιδευτικών να συζητούν για τα θέματα ισότητας των φύλων και να τονίζουν ότι αγόρια και κορίτσια οφείλουν να συνεργάζονται στη ζωή. Είναι σημαντικό να περάσουν στα παιδιά το μήνυμα ότι δεν «προστατεύει» το ένα φύλο το άλλο επειδή το ένα θεωρείται ισχυρό και το άλλο αδύναμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου