... 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της-1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού-Δεν είσαι η Μόνη...Δεν είσαι Μόνη....-24ωρη Γραμμή SOS 15900- Συμβουλευτικό Κέντρο Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Βίας Δήμου Θηβαίων

Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Φεμινισμός: Το δεύτερο μυστήριο φύλο

Φεμονισμός

«Κανείς δεν γεννιέται γυναίκα αλλά γίνεται» επιχειρηματολογεί η Σιμόν ντε Μποβουάρ στο γνωστό φεμινιστικό της έργο, το Δεύτερο Φύλο. Εξηγώντας ως υπαρξίστρια πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Με την έννοια ότι η θηλυκότητα είναι μια ιδιότητα που διαμορφώνεται μέσα σε μια εξελικτική πορεία διαμόρφωσης της ταυτότητας του φύλου μας. Εμβαθύνοντας και αναλύοντας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση ανά τους αιώνες η Σιμόν διαπιστώνει μια σημαντική ιστορική απόδειξη. Ότι οι γυναίκες έχουν αντιμετωπιστεί σαν μια παρέκκλιση, σαν μια ανωμαλία της κοινότητας. Ένα παρείσακτο κομμάτι του συνόλου που «υστερεί». Και εδώ είναι που κάνει την παρέμβαση ο φεμινισμός. Στοχεύοντας στην κατάρριψη των πατριαρχικών θέσεων που επηρεάζουν τα όρια των γυναικείων δυνατοτήτων.
Ο φεμινισμός μετρά αρκετά χρόνια εξέλιξης. Αριθμεί πολλές προσπάθειες εξέγερσης του καταπιεσμένου εκείνου τμήματος της κοινωνίας που το μόνο που επιδίωκε ήταν η ισότητα. Ισότητα ευκαιριών, δικαιωμάτων και μεταχείρισης. Μια ισότητα που συνεπάγεται με την κατοχύρωση του δικαιώματος της βαθύτερης ανθρώπινης ανάγκης για μια ελεύθερη ζωή δίχως επιβαλλόμενες αναστολές .
Η ελευθερία που δεν περιορίζεται στο φύλο, το χρώμα, την καταγωγή ή την κοινωνική τάξη. Η ελευθερία είναι ένα “αγαθό” που ανήκει εκ φύσεως σε όλα τα έμβια έλλογα ή άλογα όντα.
Ο φεμινισμός συνδέεται κυρίως με την εναντίωση στο κατεστημένο για το ποια θα «πρέπει» να είναι η θέση της γυναίκας μέσα στη κοινωνία. Οι πρώτες σπίθες του ξεπηδούν από τη γαλλική επανάσταση. Όταν για πρώτη φορά διεκδικείται η καθολική ψήφος από όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κοινωνικού και πνευματικού υποβάθρου. Η αριστοκρατική ελίτ βρίσκεται έντρομη μπροστά στην οργή του πλήθους. Οι μάζες επιδιώκουν την είσοδο τους στην ενεργή πολιτική δράση και κάπου εκεί ανάμεσα στις “φλόγες” ακούγονται οι πρώτες γυναικείες φωνές που απαιτούν την ριζική αλλαγή στην ανδροκρατούμενη κοινωνία.

Sufragge: Το ξύπνημα του φεμινισμούΦεμινισμός

Το 1789 στις σελίδες ενός τετραδίου που ανήκε στην Μαρία Ολυμπία Γκουζ  διατυπώνονται οι ενστάσεις των γυναικών. Σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο που τους έχει δοθεί και τα ανύπαρκτα δικαιώματα τους. Χωρίς και η ίδια να το γνωρίζει αποτέλεσε την πρώτη σουφραζέτα της ιστορίας. Ανοίγοντας το δρόμο της επανάστασης με ένα απλό τετράδιο παραπόνων. Το οποίο δυο χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε εγχειρίδιο Διακήρυξης Δικαιωμάτων των Γυναικών.
Η ριζοσπαστική μεταρρυθμίστρια και συγγραφέας Μαρία Ολυμπία Γκουζ κινούμενη αντίθετα προς το ρεύμα της εποχής, απάντησε με την «Δήλωση των δικαιωμάτων της γυναικός και της πολίτιδος» στην αντίστοιχη δήλωση που αφορούσε κατά αποκλειστικότητα το αντρικό κοινό.
Κάθε όμως ανήσυχο πνεύμα που κινείται αντισυμβατικά των καιρών του καλείται να πληρώσει το τίμημα της διαφορετικότητας. Έτσι το 1773 έπειτα από εντολή του Ροβεσπιέρου η Γκουζ αποκεφαλίστηκε, παγώνοντας με αυτό τον τρόπο για μεγάλο διάστημα οποιαδήποτε φεμινιστική ενέργεια.
Ο φεμινισμός επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο το 1872. Αυτή τη φορά κύρια εκπρόσωπός του είναι η Μαρία Ντεραίν. Ιδρύοντας την «Ένωση υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών» και εκδίδοντας το έντυπο «Τα δικαιώματα γυναικών» που σημείωσε είκοσι τρία χρόνια κυκλοφορίας.
Το φεμινιστικό κίνημα είχε ξυπνήσει για τα καλά δρώντας δυναμικά στη Γαλλία. Το έργο τόσο της Ντεραίν όσο και της αδερφής της που συμμετείχε ενεργά στον αγώνα ήταν τεράστιο. Χωρίς την συνεισφορά των δύο αυτών γυναικών ίσως να μην μπορούσε πότε να διεξαχθεί το πρώτο διεθνές συνέδριο γυναικών το 1878 στο Παρίσι. Ενώ το 1891 ως επακόλουθο του συνεδρίου ιδρύθηκε και η Παγκόσμια Ένωση των Γυναικών.
Η βρετανική εφημερίδα Daily Mail σάρκαζε των αγώνα των γυναικών χρησιμοποιώντας την γαλλική λέξη «suffragist» που υποδηλώνει τον υποστηρικτή του δικαιώματος εκλογικής ψήφου και πολιτικού γίγνεσθαι δηλαδή του «suffrage». Αγνοώντας ή μάλλον εκτιμώντας  λανθασμένα τη δύναμη που είχε μέσα της κάθε σουφραζέτα (suffragette).

Το δικαίωμα της ψήφου

Στα τέλη του 19ου αιώνα αρχές του 20ου ο φεμινισμός αποτελούσε πλέον οργανωμένο κίνημα. Με όλο και περισσότερους υποστηρικτές ανάμεσα τους και άντρες που ενθάρρυναν το όραμα για μια κοινωνία που σέβεται  αντιμετωπίζοντας ισότιμα τις γυναίκες τόσο σαν πολίτες όσο και ως άτομα. Οι σουφραζέτες εξαπλώθηκαν από την Γαλλία στη Μ.Βρετανία και τις ΗΠΑ. Όπου ήταν και πιο έντονη η δράση τους. Ωστόσο προτού νομιμοποιηθεί και επίσημα το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες η πορεία απόκτησης πολιτικής συνείδησης δεν ήταν εύκολη.
Οι κυβερνήσεις θεωρούσαν τις σουφραζέτες ως ένα είδος κοινωνικής απειλής. Υπερβολικά συναισθηματικές με ελλειπή λογική αντίληψη και ορισμένες φορές με επιθετικές τάσεις ανίκανες να λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Έτσι ξεκίνησαν οι συλλήψεις, οι κρατήσεις σε φυλακές και οι απεργίες πείνας από τις πιο σκληροπυρηνικές συντρόφισσες. Το κλίμα εντάθηκε ακόμα περισσότερο το 1912 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν υιοθετήθηκαν ακραίες πρακτικές από τα μέλη του κινήματος. Γυναίκες αλυσοδένονταν σε κιγκλιδώματα, προκαλούσαν υλικές ζημίες σπάζοντας παράθυρα, καίγοντας χρηματοκιβώτια και τοποθετώντας σε ορισμένες περιπτώσεις εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Κάθε μέσο χρησιμοποιήθηκε μέχρι και αυτό της  βίας προκειμένου η κυβέρνηση να εξαναγκαστεί στη λήψη μέτρων. Κομβικό σημείο αποτελεί επίσης και ο θάνατος της Έμιλι Ντέιβισον τον Ιούνιο του 1913. Στη προσπάθεια της να να ρίξει ένα πανό με συνθήματα στο άλογο του βασιλιά στις Ιπποδρομίες του Έπσομ. Στόχος της ήταν η προσοχή του πλήθους. Την οποία τελικά κατάφερε να τραβήξει με τον ίδιο το θάνατο της. Όντας ταραχοποιά στοιχεία οι σουφραζέτες έπρεπε να παραδειγματιστούν και να συμμορφωθούν. Για αυτό και ακολούθησαν και άλλες συλλήψεις.
Ο αγώνας συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με τη διαφορά ότι μέσα από τον πόλεμο αναδείχθηκε η συνεισφορά και η δυναμική των γυναικών αναλαμβάνοντας ανδρικά πόστα. Το Νοέμβριο του 1918 ακολούθησε νομοθετική πράξη που εκχωρούσε το δικαίωμα εκλογής των γυναικών στην βουλή. Ενώ στις 6 Φεβρουαρίου του 1918 η Νομοθετική Πράξη της Εκπροσώπησης των Πολιτών παραχώρησε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες άνω των τριάντα ετών που πληρούσαν τα ελάχιστα κριτήρια περιουσίας. Φτάνοντας έτσι στο 1928 όπου το δικαίωμα ψήφου επεκτείνεται στις γυναίκες άνω των είκοσι ένα. Καταφέρνοντας να εξισορροπηθεί το πολιτικό ”χάσμα” ανάμεσα στα δύο φύλα.

Ο φεμινισμός σε μια σύγχρονη εκδοχήΦεμινισμός

Οι Riot Girls αποτελούν τη σύγχρονη πλευρά του φεμινισμού συνοδευόμενη από μια έντονη ακτιβιστική συνείδηση. Η νέα προσαρμογή του φεμινισμού από τα παραδοσιακά αρχέτυπα στο σύγχρονο κοινωνικό μοντέλο. Μετατρέποντας τη τέχνη σε ένα ευφάνταστο τρόπο έκφρασης μηνυμάτων. Τόσο των μυστηρίων που διέπουν την γυναικεία φύση και θηλυκότητα όσο και την πολιτική δραστηριοποίηση.
Στο φεμινιστικό κύμα των Riot Girls μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν το ρώσικο πανκ-ροκ συγκρότημα Pussy Riot, οι Ουκρανές Femen καθώς και οι γυμνόστηθες ακτιβίστριες, οι οποίες δρουν θα λέγαμε με μια πιο εκκεντρική έκφανση του φεμινισμού. Μοναδικό όπλο τα γυμνά τους στήθη εναντίων της ανδρικής κυριαρχίας.
Κλείνοντας, ο φεμινισμός δεν περιορίζεται μόνο στη προστασία των γυναικείων δικαιωμάτων. Είναι μια γενικότερη «φωνή» αντίδρασης κατά οποιουδήποτε ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι τέχνη, είναι η ελεύθερη έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, είναι η μάχη ενάντια της αδικίας και της εκμετάλλευσης. Ο φεμινισμός είναι πολύπλευρος και απρόβλεπτος, όπως ακριβώς και το μυστήριο αυτό δεύτερο φύλο, οι γυναίκες.
www.maxmag.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: