Το συγκεκριμένο ζήτημα θα μπορούσε εύκολα να χρησιμοποιηθεί ως αντικείμενο πτυχιακής, διατριβής ή έρευνας προκειμένου να αναδείξει τον πολύπλευρο ρόλο της γυναίκας στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ωστόσο εδώ δεν έχουμε ούτε τόσο χρόνο ούτε τόσο χώρο.
Αφορμή για το παρόν κείμενο ήταν κάποια στοιχεία που «τράβηξαν» την προσοχή μου. Οι βιασμοί στην Ελλάδα είναι ένα κεφάλαιο που ελάχιστοι έχουμε σκεφτεί, ενώ ακόμα πιο λίγοι έχουμε αντιληφθεί. Με μία πρώτη σκέψη η Ελλάδα είναι ένα καλό μέρος για να ζει μία γυναίκα αφού η ισότητα είναι κατοχυρωμένη και γίνονται συνεχώς βήματα προς μία καλύτερη κατεύθυνση. Αυτή είναι μία αδιαμφισβήτητη αλήθεια η οποία όμως κρύβει πολλά παράθυρα, ερμητικά κλειστά, πίσω από τα οποία πασχίζουν να βγουν στο φως, η αγωνία, η οδύνη και η αλήθεια.
Ας δούμε όμως τους αριθμούς. Στην Ελλάδα σημειώνεται ένας βιασμός κάθε τρεις ημέρες καθώς και μία απόπειρα βιασμού κάθε εβδομάδα για το 2015. Οι αριθμοί αυτοί είναι ελαφρώς μειωμένοι σε σχέση με το 2014 όπου σημειωνόταν ένας βιασμός κάθε 2,5 μέρες και μία απόπειρα κάθε έξι μέρες.
Τα στοιχεία της Αστυνομίας -σημειώστε το αυτό- μοιάζουν σοκαριστικά κι όμως δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα. Η πραγματικότητα είναι βουβή καθώς τα στερεότυπα δεν ξεριζώνονται μετά από μερικές δεκαετίας δυτικότροπου πιθηκισμού.
Το θύμα στην Ελλάδα του 2016 στοχοποιείται, ο θύτης εξωραΐζεται και το έγκλημα θάβεται κάτω από το χαλί. «Γύρευε τι του έκανε και τον προκάλεσε». Η φράση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί το απαύγασμα του σεξισμού στην ελληνική κοινωνία με το θηλυκό να επωμίζεται σε κάθε περίπτωση μέρος της ευθύνης. Και έτσι φτάνουμε στην σοκαριστική αλήθεια που όλοι ξέρουμε και όλοι αρνούμαστε να παραδεχθούμε.
Τα νούμερα που παραθέσαμε είναι αυτά που έχει στα χέρια της η Αστυνομία. Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις οι οποίες δεν φτάνουν ποτέ στο στάδιο της καταγγελίας; Αυτές είναι πολλές. Σύμφωνα με κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους οι υποθέσεις αυτές αποτελούν μόλις το 6% με 8% αυτών που διαπράττονται! Στο υπόλοιπο 90φεύγα% τα θύματα καταπίνουν τον πόνο, την οργή, τα τραύματα, εσωτερικεύουν την οργή τους και αποκαλύπτουν το δράμα τους σε ελάχιστους ανθρώπους. Σε κάθε περίπτωση όχι στις αρχές.
Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες του εγκληματολόγου Άγγελου Τσιγκρή, οι οποίες είναι μεν παλιές, αλλά έχουν διαχρονικό χαρακτήρα, τα περιστατικά βιασμών στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 4.000 τον χρόνο!
Ο βασικός λόγος ωστόσο για την απόκλιση στα πραγματικά στοιχεία με τα δηλωθέντα περιστατικά, είναι η στοχοποίηση των θυμάτων κοινωνικά. Τα θύματα βιασμών γίνονται και αυτά «θύτες» για τα μάτια ορισμένων οι οποίοι θεωρούν τις βιασθείσες ως έναν βαθμό άξιες τις τύχης τους αφού «προκάλεσαν». Και δεν είναι μόνον οι βιασμοί.
Αξίζει να ρίξουμε μία ματιά στο κεφάλαιο ενδοοικογενειακή βία. Σύμφωνα με πανευρωπαϊκή έρευνα που διενεργήθηκε το 2015, μία στις τρεις Ευρωπαίες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία μέχρι την ηλικία των 15 ετών.
Στη χώρα μας, σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, το 34% των Ελλήνων γνωρίζει στον περίγυρο ή στη γειτονιά κάποια γυναίκα που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αυξημένο σε σύγκριση με προηγούμενη μελέτη κατά 12%, ενώ είναι το τρίτο υψηλότερο στην Ευρώπη. Τα παραπάνω επισημαίνονται από την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία, η οποία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου), προσφέρει δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες σε όλες τις γυναίκες που αισθάνονται ότι το έχουν ανάγκη.
Στην Ελλάδα, η Τηλεφωνική Γραμμή «SOS 15900» στα τεσσεράμισι χρόνια λειτουργίας της έχει δεχτεί περισσότερες από 20.000 κλήσεις. «Η βία κατά των γυναικών είναι εδώ, πιο αποκρουστική από ποτέ, με την οικονομική κρίση να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα» ανέφερε σε μήνυμά της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, η Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων Φωτεινή Κούβελα, τονίζοντας παράλληλα ότι η βία κατά των γυναικών αναγνωρίζεται διεθνώς ως έγκλημα.
Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν το 2014 σε συνέδριο με θέμα τη Βία κατά των Γυναικών από την υπεύθυνη του έργου Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας, Κατερίνα Δρούγα, και αφορούν 4.000 γυναίκες που υποδέχτηκαν τα Συμβουλευτικά Κέντρα από τον Απρίλιο του 2012 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2014, προκύπτει ότι:
Οι γυναίκες αυτές στην πλειονότητά τους είναι Ελληνίδες (85%).
Το 26% από αυτές τις γυναίκες είναι απόφοιτες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το 46% έγγαμες με παιδιά και το 52% άνεργες και κακοποιούνται από τον πρώην ή νυν σύζυγο σύντροφο.
Το 80% των γυναικών αυτών αντιμετωπίζουν ενδοοικογενειακή βία, το 3% σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας, ενώ το 11% ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου