της Βάσως Κόλλια
Το ζήτημα της ισότητας των φύλων αποκτά υπεροχή στην ημερήσια διάταξη της Ελληνικής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου 2014. Εκ πρώτης όψεως αυτό, αυτό φαίνεται να είναι ασυνήθιστο, αν μη τι άλλο λόγω της διαδεδομένης άγνοια της σημασίας της πρόκλησης στο χέρι.
Η κατώτατη γραμμή είναι αυτό: το κόστος της ανισότητας. Το κόστος είναι η οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Όμως, η άγνοια του γεγονότος αυτού είναι βάσιμη παντού. Στις ώριμες και ανεπτυγμένες οικονομίες της Δύσης, η οποία τις προηγούμενες δεκαετίες απολαμβάνουν την ευημερία, την ισότητα των φύλων αναγνωρίζεται ως δικαίωμα, δηλαδή, κατ 'αρχήν. Στην πράξη, η ζήτηση που αντιμετωπίζουν οι φορείς λήψης αποφάσεων με συγκαταβατική στάση, ως «μία ακόμη υποχρέωση" ότι, εν μέσω οικονομικής δυσπραγίας, μπορεί ακόμη και να εμφανιστεί ως μια πολυτέλεια.
Πόσο αλήθεια είναι σε αυτόν τον ισχυρισμό;
Η παγκόσμια κρίση στα δημόσια οικονομικά παρουσιάζεται μπροστά μας μια απλή εξίσωση, η οποία δεν έχει ακόμη πλήρως κατανοήσει, είτε στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας ή από τους βάσης: περισσότερες γυναίκες στην απασχόληση σημαίνει μεγαλύτερη κατά κεφαλήν εισόδημα. Στην Ευρώπη, ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ ανδρών και γυναικών λογαριασμών για την απασχόληση για το ένα τέταρτο της αύξησης του ΑΕΠ από το 1995. Στην Ιαπωνία, η στασιμότητα ήταν κάπως εξομαλύνεται από την προκαταβολή της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας, θωράκιση της οικονομίας από την βαθύτερη ύφεση . Στη Λατινική Αμερική, οι γυναίκες που εργάζονται συνέβαλε στη μείωση της φτώχειας στον πυρήνα της οικογένειας νοικοκυριά από 40% σε 26% μέχρι το 2007.
Με άλλα λόγια, η άνιση πρόσβαση στην αγορά εργασίας έχει ένα απτό κόστος ευκαιρίας. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι μόνο το ήμισυ του δυναμικού των γυναικών στο εργατικό δυναμικό είναι στην αγορά εργασίας, η οποία μεταφράζεται σε χαμηλότερη αύξηση του ΑΕΠ έως και 27%. Και μια άλλη περίπτωση "κόστος ευκαιρίας" υπολογισμός? αν οι γυναίκες στην Ευρώπη είχε ένα μερίδιο στην ψηφιακή οικονομία στο ίδιο επίπεδο με τους άνδρες, η Ευρωπαϊκή ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 9 δισ. ευρώ, δηλαδή, ένα ποσό ίσο με το ΑΕΠ της Μάλτας.
Ένα μικρό ποσοστό των γυναικών στην απασχόληση σημαίνει μειωμένη οικονομική αυτονομία και, ως εκ τούτου, η κατανάλωση των αγαθών και των υπηρεσιών. Η σημασία αυτής της παρατήρησης αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι γυναίκες παγκόσμια κατανάλωση αντιπροσωπεύει το 20 τρισεκατομμύρια δολάρια στην αγορά. Εάν πραγματικά πιστεύουμε ότι το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού είναι μια «εξειδικευμένη αγορά," τότε θα πρέπει πραγματικά να προβληματιστούν σχετικά με το επιχειρηματικό μας μοντέλο.
Ακόμη πιο "συγκαταβατικός άγνοια» είναι εμφανής σε οικονομικό, πολιτικό και επιστημονικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η συμμετοχή των γυναικών στην εταιρική ηγεσία συνδέεται με την αύξηση των περιθωρίων κέρδους, μακροπρόθεσμες στρατηγικές και την αύξηση των επενδύσεων σε ανθρώπινους πόρους. Εταιρείες με τουλάχιστον το ένα τρίτο των μελών γυναίκα του σκάφους, ξεπερνούν ανδροκρατούμενο αυτά από την άποψη των περιθωρίων κέρδους κατά 42%? και από την άποψη της απόδοσης των ιδίων κεφαλαίων κατά 53%. Παρ 'όλα αυτά, οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 11% των μελών των διοικητικών συμβουλίων των εισηγμένων εταιρειών και καταλαμβάνουν λιγότερο από το 3% των διευθυντικών θέσεων. Ως εκ τούτου, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι περισσότερο η ανισότητα των φύλων σημαίνει λιγότερη κερδοφορία.
Στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα λήψης αποφάσεων οι γυναίκες κατέχουν μόνο το 17% των θέσεων εξουσίας. Στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα τρίτο του πληθυσμού του ερευνητή, το ένα πέμπτο των καθηγητών πανεπιστημίων και ένα έβδομο της ομάδας των διευθυντών σε ερευνητικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό συμβαίνει παρά τα δημόσια κονδύλια που έχουν ήδη επενδύσει στην εκπαίδευση των γυναικών. Σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν περισσότερες γυναίκες απόφοιτοι πανεπιστημίου από τους άνδρες, με πάνω από 50% που κατέχουν πτυχίο. Εν ολίγοις, η ανισότητα αποτελεί σαφή σπατάλη ανθρώπινων πόρων.
Παρά το κόστος της ανισότητας των φύλων, η κρίση δεν έχει μετατραπεί σε ευκαιρία. Ο γυναικείος πληθυσμός του Ευρωπαϊκού Νότου είναι δυσανάλογα πληγωθεί από την ύφεση. Το επίπεδο της απασχόλησης στην αγορά εργασίας παραμένει σταθερά χαμηλότερες για τις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. Σύμφωνα με το κοινό πλαίσιο αξιολόγησης, ένα αναλυτικό εργαλείο που επιτρέπει με βάση αποδεικτικά στοιχεία χάραξης πολιτικής βάσει των κατευθυντήριων γραμμών για την Ευρώπη 2020 για την απασχόληση, το 2012, το ποσοστό απασχόλησης για τις γυναίκες ήταν μόλις στο 62,4% σε σύγκριση με 74,6% για τους άνδρες. Δυσανάλογα υψηλό είναι τα επίπεδα των μακροχρόνια ανέργων γυναικών, μια ομάδα-στόχο που είναι δύσκολο να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.
Άνεργες γυναίκες για άλλη μια φορά είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι για να αναλάβουν στο σύνολό της τη φροντίδα των νοικοκυριών και των εξαρτώμενων μελών της οικογένειας. Μέσα από αυτή τη μονομερή επαναδιαπραγμάτευση του κοινωνικού συμβολαίου οι γυναίκες γίνονται για να επιστρέψει στην "φυσική" απλήρωτη, ανασφάλιστη και κοινωνικά ακυρωθεί εργασίας τους. Όμως, αυτή η «επιβολή αλτρουισμός" γωνίες γυναίκες σε ένα ρόλο χωρίς προοπτικές, για ό, τι προοπτικές υπάρχουν στο περιθώριο της οικονομίας της γνώσης; Πώς οι γυναίκες να επιβιώσει, όταν η τεχνολογική παιδεία αποτελεί sine qua non προϋπόθεση για την αντιμετώπιση μιας ποικιλίας των κοινωνικών ρόλων, όπως αυτή του πολίτη, γονέα, έναν ασθενή, ψηφοφόρος, ένα κοινωνικό υποκείμενο.
Αν υπάρχει ένα στοιχείο της «πολυτέλειας» όσον αφορά την ισότητα, αυτό έγκειται στην αντιμετώπιση της ισότητας ως μία ουτοπική "αξία", όχι ως μια πραγματικότητα με γνώμονα την πολιτική αναγκαιότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ανισότητας των φύλων με απαξιωτικά, δεδομένης της τεράστιας κοινωνικό κόστος αυτού του ελλείμματος.
Στη Γενική Γραμματεία Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών, αναπτύσσουμε και actualizing ένα up-to-ημερομηνία πλαισίου πολιτικής για την ισότητα των φύλων με σαφή αναπτυξιακή διάσταση.Πιστεύουμε ότι με τη βελτίωση του επιπέδου της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας, στην καταπολέμηση της γυναικείας φτώχειας και του αποκλεισμού, αντιμετωπίζοντας μέχρι την ενδοοικογενειακή βία και άλλες επιβλαβείς κοινωνικά φαινόμενα, που εξυπηρετούν την κοινωνία στο σύνολό της, όχι μόνο τις γυναίκες. Αυτή είναι η βασική λογική στην ημερήσια διάταξη θέτουμε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του οποίου ο κεντρικός άξονας είναι «Οι γυναίκες και η οικονομία." Μέσα από αυτό το θέμα, θα επιδιώξει να ανταποκριθεί στις δυσμενείς διεθνείς οικονομικές συνθήκες, να ανοίξει ένα δρόμο για την εθνική οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη και θα συμβάλει στην επίτευξη των στόχων του στρατηγικού κείμενο αναφοράς «Ευρώπη 2020».
Για την υλοποίηση του ευρωπαϊκού οράματος της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, θα πρέπει να θέσει σε εφαρμογή πολιτικές της συνειδητής αλληλεγγύης: μεταξύ των κρατών μελών, τη Βόρεια και τη Νότια, Κέντρο και Περιφέρεια, τα ήπειρο και νησιωτικές περιοχές, μεταξύ των γλωσσικών, πολιτιστικών και εθνοτικών ομάδων, γενεών και των φύλων.
Ωστόσο, ο στόχος αυτός απαιτεί την ενδυνάμωση των θεμελιωδών κοινωνικών φορέων, άνδρες και γυναίκες. Για το λόγο αυτό, σήμερα, στην Ελλάδα, είμαστε εκτυλίσσεται μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης του κοινού με το σύνθημα "περισσότερο οι Ελληνίδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ισχυρότερη ελληνική εκπροσώπηση στην Ευρώπη." Αυτή είναι μια διάσταση μεγαλύτερη προσπάθεια μας για την ισόρροπη εκπροσώπηση σε όλες τις αποφάσεις όργανα λήψης αποφάσεων, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ζητάμε από την κοινωνία, άνδρες και γυναίκες, να επιλέξουν περισσότερες γυναίκες μεταξύ των υποψηφίων τρέχει σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για την τύχη της χώρας μας και της Ευρώπης στο σύνολό της.
Πιστεύουμε ότι το 2014 θα αποδειχθεί να είναι μια καλή χρονιά για την Ευρώπη γενικά και ειδικότερα η Ελλάδα, καθώς οι βάσεις για τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη σταθεροποίηση της πιστωτικής αγοράς που έχει. Σε αυτή τη δύσκολη πορεία προς ένα βιώσιμο μέλλον, η Ευρώπη δεν πρέπει να αφήσει πίσω τις γυναίκες της.
Επειδή η ανισότητα έρχεται με ένα κόστος που όλοι μοιραζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου