Αν η ισότητα φύλου στα κέντρα λήψης αποφάσεων ήταν προτεραιότητα στην Ε.Ε., τότε η υιοθέτηση ποσοστώσεων θα μπορούσε να αλλάξει άρδην την πραγματικότητα. «Είναι δημοκρατική επιταγή, το 52% του πληθυσμού της [Ευρώπης] δεν μπορεί να υπο εκπροσωπείται, δεν γίνεται να μην ακούγεται η φωνή του, ούτε να παίρνονται ερήμην του αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του», σημειώνει η Γιολάντα Ρέινγκαρντ, ερευνήτρια του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας Φύλου (EIGE).
Σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατης έρευνας του EIGE, η πολιτική εκπροσώπηση των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια της Ε.Ε. στο διάστημα 2004-2019 αυξήθηκε από το 22,1% στο 31,2%, δηλαδή κατά μέσο όρο 0,6 μονάδες ανά έτος, που σημαίνει πως αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός θα χρειαστούν 29 χρόνια για να επιτευχθεί ισότιμη εκπροσώπηση.
Αυτό, ωστόσο, που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το πώς έχει εξελιχθεί η πολιτική εκπροσώπηση των γυναικών ανάλογα με τις πολιτικές που υιοθετούνται (ή δεν υιοθετούνται) για την προώθηση της συμμετοχής τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ετσι, στις χώρες που υιοθέτησαν ποσοστώσεις η αύξηση της πολιτικής εκπροσώπησης των γυναικών στο διάστημα 2004-2019 αυξήθηκε από το 18,2% στο 32,9% – με αυτόν τον ρυθμό (περίπου 1,1 μονάδα τον χρόνο) θα χρειάζονταν μόλις 16 χρόνια για να επιτευχθεί η ισότητα εκπροσώπησης.
Αντίθετα, στις χώρες όπου δεν υπήρξαν συγκεκριμένες πολιτικές και ποσοστώσεις, στο ίδιο διάστημα η αύξηση της συμμετοχής ήταν από 24,8% στο 29,9%. Αν συνεχίσουν με αυτόν τον ρυθμό (0,4 τον χρόνο) θα χρειάζονταν 55 χρόνια για να επιτευχθεί η ισότητα.
Οικονομικές αποφάσεις
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς εξελίσσεται η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης οικονομικών αποφάσεων, στην ηγεσία των επιχειρήσεων και στα Δ.Σ. τους. Εδώ οι ποσοστώσεις έφεραν τεράστια διαφορά.
Σε Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, που υιοθέτησαν ποσοστώσεις, στο διάστημα 2010-28 η συμμετοχή των γυναικών στα Δ.Σ. των επιχειρήσεων αυξήθηκε από το 10% στο 37,5%. Στις χώρες που έκαναν μικρές πολιτικές παρεμβάσεις σε αυτόν τον τομέα (στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα), στο ίδιο διάστημα η εκπροσώπηση των γυναικών αυξήθηκε από 12,8% στο 26,7%. Και σε εκείνες που δεν έλαβαν κανένα μέτρο, η αύξηση ήταν από το 12,8% σε μόλις 14,3%.
Τι αποκαλύπτουν αυτοί οι αριθμοί; Πως αν συνολικά στην Ε.Ε. συνεχιστεί ο ίδιος μέσος ρυθμός βελτίωσης (1,9 ετησίως) θα χρειάζονταν 13 χρόνια για να επιτύχουμε την ισότητα εκπροσώπησης. Στις χώρες με ποσοστώσεις, αυτός ο ετήσιος ρυθμός είναι 3,5 και αρκούν 4 χρόνια για την ισότητα.
Σε εκείνες με ήπιες πολιτικές, ο μέσος ετήσιος ρυθμός είναι 1,6 και θα απαιτούνταν 15 χρόνια. Ενώ σε όσες δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο θα απαιτούνταν 190 χρόνια για την εξισορροπημένη εκπροσώπηση!
Οσο για τα περί αξιοκρατίας ή επιχειρήματα του τύπου «δεν υπάρχουν κατάλληλες γυναίκες γι’ αυτές τις θέσεις», που συνήθως επικαλούνται όσοι αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των ποσοστώσεων, διαψεύδονται από έρευνες.
Οπως αυτήν με τίτλο «Ποσοστώσεις Φύλου και η Κρίση των Μετρίων Ανδρών»(1), που βασίστηκε στην εμπειρία της Σουηδίας και έδειξε πως η άνιση κατανομή αποκλείει τις πιο άξιες και ικανές γυναίκες και ευνοεί άνδρες με λιγότερα προσόντα.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν πως οι ποσοστώσεις φύλου θέτουν σε αμφισβήτηση μια κατεστημένη και κάποιες φορές λιγότερο ικανή τάξη πολιτικών, αναγκάζοντας μέτριους ηγέτες να βγουν εκτός παιχνιδιού και αυξάνοντας τον αριθμό των ικανών πολιτικών (και των δύο φύλων) που εκλέγονται σε αξιώματα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου