Άρθρο του Κλήμη Πυρουνάκη στο e-περιοδικό The Art of Crime
Η υπόσχεση που δίνεις σε μια γυναίκα που μόλις άφησε πίσω της την φυλακή, ότι θα προσπαθήσεις να σταθείς δίπλα της για να σβήσει το στίγμα (την κοινωνική λέπρα) της φυλακισμένης, γίνεται συμβόλαιο τιμής.
Οφείλεις να της τονώσεις την αυτοπεποίθηση, να της δείξεις δρόμους για να βρει δουλειά, να σταθεί με αξιοπρέπεια, να φανεί αποτελεσματική και χρήσιμη, να ξανασυνδεθεί με την οικογένειά της.
Μετά από 9 χρόνια εμπειρίας μας σε καταστήματα κράτησης φτάσαμε στο σημείο να έχουμε την δυνατότητα να φτιάξουμε τον «Ξενώνα προσωρινής Φιλοξενίας αποφυλακισμένων γυναικών».
Από τη μια οι πολύτιμοι χορηγοί μας (μεμονωμένοι εθελοντές, το Ίδρυμα Λάτση, αλλά και κάποιοι Φίλοι που δεν θέλουν να αναφέρεται το όνομά τους), και από την άλλη η Επάνοδος, το επίσημο όργανο επανένταξης και η αξιόλογη Διευθύντρια της Φωτεινή Μηλιώνη και ο «Ονήσιμος» με την πολύτιμη κοινωνική λειτουργό του Χαρά Βλαστάρη είναι το ανθρώπινο δυναμικό που γίνονται κάθε στιγμή οι «κουβαλητές της Ελπίδας»
Ο Ξενώνας επί της οδού Δεριγνύ 28-30 στην Αθήνα παρέχει χώρο φιλοξενίας μόνο για δύο πρόσωπα μέχρι στιγμής. Είναι μόνο η αρχή. Απευθύνεται σε γυναίκες που δεν έχουν υποστηρικτικό περιβάλλον. Διαθέτει ψυχολόγο με εξειδίκευση και εμπειρία στην ατομική, οικογενειακή και ομαδική ψυχοθεραπεία, στα θέματα των παιδιών και των οικογενειών τους. Επίσης διαθέτει επόπτη που επιμελείται την εύρυθμη λειτουργία του.Είναι ένα σχέδιο δράσης που θέλουμε σε βάθος χρόνου να καλύψει μεγαλύτερες ανάγκες στέγασης για γυναίκες που έχουν ανάγκη ένα «οικογενειακό «περιβάλλον. Να φτιάξουμε την «στέγη» όπου οι άνθρωποι έρμαια θα ξαποστάζουν και θα χτίζουν μαζί μας την καινούργια τους ζωή.
Κάνουμε μικρά, σταθερά βήματα. Μαθαίνουμε να προσαρμόζουμε τις ανάγκες και τις απαιτήσεις στα ανθρώπινα πλαίσιά μας με μπόλικο συναίσθημα αλλά και αποφασιστική λογική.
Ρεαλιστές αλλά και ονειροπόλοι. Νοσταλγούμε μια κοινωνία προσώπων όπου όλοι έχουν χώρο στην παρέα μας.
Η πρόσκληση είναι ανοικτή. Έτσι τα μαθήματα ζωής είναι αμφίδρομα. Εμείς μαθαίνουμε από τις γυναίκες που επιστρέφουν στην κοινωνία πόσο πολύπλοκα είναι τα δίκτυα της παράβασης, του εξαναγκασμού, της παραπλάνησης και της εκτροπής. Πόσο δύσκολη είναι η Επιστροφή.
Εμείς από την μεριά μας με αποφασιστικότητα τις πιάνουμε από το χέρι και τους δείχνουμε τους «δρόμους της επιστροφής» και της επανένταξης στα κοινωνικά δίκτυα και τις παρέες.
Σταθερά έχουμε ανάγκη τους χορηγούς μας γιατί στις πρώτες μέρες Ελευθερίας έχουν ανάγκη χρήματα για τα αυτονόητα. Ο Θεός της Αγάπης μας αποκαλύπτεται αδιαλείπτως μεταφυσικά.
Κάθε στιγμή επανασχεδιάζουμε το μέλλον μας.
Υ.Γ.: Πριν λίγες μέρες η εισαγγελέας ανηλίκων πήγε θέατρο με τους φιλοξενούμενούς μας. Τα συναισθήματα ποταμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου