Καρκίνος Μαστού:Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας καρκινοπαθούς

Το κείμενο ανάρτησε η ίδια στη σελίδα της στο Facebook με αφορμή την καμπάνια Challenge Accepted με την ανάρτηση των ασπρόμαυρων selfies.

Η κ. Κατερίνα Τσενεμπή καταθέτει μια διαφορετική άποψη. Μοιράζεται όσα αποκόμισε από τη μάχη της και, όπως γράφει, «παραθέτει κάποιες συμβουλές με την ευχή η καθεμία από σας να ωφεληθεί κατά κάποιον τρόπο».

Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτηση:

Αγαπητές Κυρίες

Όσες παίρνετε μέρος στην καμπάνια Challenge Accepted με την ανάρτηση των ασπρόμαυρων selfies, ομολογουμένως όμορφη καμπάνια ως προς το εικαστικό της αποτέλεσμα, (αν τελειώνει εκεί και δεν ακολουθεί κάτι πραγματικά αποτελεσματικό ως προς τον στόχο της) χωρίς να είναι πρόθεσή μου να κάνω κριτική για την απόφασή σας να συμμετέχετε, θα ήθελα να σας καταθέσω τη διαφορετική μου άποψη.

Η μεγάλη συμμετοχή δηλώνει μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα, που είναι η ευαισθητοποίηση για τον Καρκίνο του Μαστού, το γεγονός αυτό με παρακινεί να σας προτείνω έναν άλλο τρόπο κινητοποίησης, που βασίζεται στην εμπειρία μου από τη νόσο.
Η διαφωνία μου με το Challenge Accepted έγκειται στην αποτελεσματικότητά του. Ο Καρκίνος του Μαστού «θερίζει» όπως θα ξέρετε. Αν είναι να κάνουμε «κάτι» ας είναι ουσιαστικό, χειροπιαστό, αποτελεσματικό, για μας και για όλες τις γυναίκες γύρω μας, τόσο στο πεδίο της πρόληψης όσο και της αντιμετώπισης, κατά τη διάρκεια και μετά της θεραπείας.

Δυστυχώς το έργο της Πολιτείας και των Φορέων στη χώρα μας είναι αξιολύπητο, γι’ αυτό ας είναι η ατομική μας δράση όσο πιο ρεαλιστική γίνεται γιατί και πάλι δυστυχώς, υπάρχει πολύ μεγάλη άγνοια γύρω μας, πολύ μεγάλη αδιαφορία, πολύ μεγάλος φόβος. Η δική μου ατομική δράση μεταφράζεται στο να μοιραστώ μαζί σας τα καλά που μέσα από τη νόσο έχω αποκομίσει και να σας παραθέσω τις συμβουλές μου, με την ευχή η καθεμία από σας να ωφεληθεί κατά κάποιον τρόπο.

Για την πρόληψη:

Εννοείται ότι κάνουμε κάθε χρόνο μαστογραφία και μάλιστα ψηφιακή, όχι μόνο από τα 40 και μετά που είναι η τυπική οδηγία αλλά από πιο νωρίς, ανάλογα και με το προσωπικό και οικογενειακό ιστορικό.

2. Οπωσδήποτε κάνουμε και υπέρηχο παράλληλα, δείχνει άλλα πράγματα και λειτουργεί συμπληρωματικά.

3. Ο μόνος υπεύθυνος να μας δώσει ολοκληρωμένη διάγνωση είναι ο/η μαστολόγος που θα μας κάνει παράλληλα και κλινική εξέταση και όχι ο ακτινολόγος – προσοχή!

4. Το πιο σημαντικό, μάθετε να ασκείτε μόνη σας την ψηλάφηση κάθε μήνα, οδηγίες υπάρχουν παντού, just google it.

5. Μάθετε στις κόρες σας να το κάνουν από νωρίς και να μη φοβούνται ή να ντρέπονται. Θα φοβηθούν και θα ντραπούν όταν το πάθουν και θα είναι αργά… Τα ποσοστά αυξάνονται ραγδαία, google τις έρευνες, σε λίγα χρόνια θα φτάσουμε στο 100%.

6. Ο Καρκίνος είναι πολυπαραγοντικός όμως μπορούμε να πολεμήσουμε κάποιους από τους παράγοντες με τον τρόπο της ζωής μας.

7. Τρώτε όσο πιο υγιεινά γίνεται, χωρίς όμως να γίνει μονομανία η αντικαρκινική διατροφή όπως διαβάζουμε σε πολλά «ειδικά sites» γιατί στο τέλος καταλήγεις να μην μπορείς να φας τίποτα!

8. Πίνετε λίγο έως καθόλου αλκοόλ, καπνίζετε λίγο έως καθόλου – κάνω και απ’ τα δύο δεν δικαιούμαι να αναφέρω μόνο το «καθόλου»!

9. Κινηθείτε, περπατήστε, γυμναστείτε με μέτρο, ειδικά αν κάνετε καθιστική δουλειά.
10. Μην έρχεστε σε επαφή με χημικά, καλλυντικά, απορρυπαντικά, κλπ. όσο γίνεται.

11. Προσπαθήστε να βρίσκεστε όσο πιο συχνά γίνεται στον καθαρό αέρα.

12. Προσπαθήστε να κάνετε σχέσεις, παρέα, συνεργασίες με «καθαρούς» ανθρώπους που δεν θα σας καταπιέσουν, δεν θα σας εκμεταλλευτούν, δεν θα σας προσβάλουν, δεν θα σας τσαλακώσουν. Αν σας συμβούν τα παραπάνω βγάλτε τα «έξω» μην τα κρατήσετε «μέσα», αντιδράστε, πολεμήστε, διεκδικήστε, τσακωθείτε αν χρειαστεί. Είναι δικαίωμά σας.

13. Μη φορτώνεστε ευθύνες παραπάνω από όσο αντέχετε. Αν σας πετάξουν πολλά μπαλάκια, στείλτε μερικά πίσω, δεν είστε παντοδύναμες, καμία μας δεν είναι παντοδύναμη, μην την πατάτε με αυτήν την ψευδαίσθηση…

14. Γελάστε περισσότερο, γκρινιάξτε λιγότερο, κάθε μέρα…

15. Αποφύγετε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, κάθε μέρα…

16. Βάζετε μικρότερους κοντινούς στόχους και επικεντρώστε σε αυτούς χωρίς να ξεχνάτε το σκοπό σας, όποιος και αν είναι αυτός.

17. Less is more λένε… Προσαρμοστείτε στην νέα πραγματικότητα που ζούμε στη χώρα μας και σκεφτείτε λίγο πιο «παγκόσμια». Ορίστε τα επίπεδα της πραγματικότητας, και προσπαθήστε να έχετε αντίληψη της μεγάλης εικόνας που είναι η παγκόσμια πραγματικότητα, της μεσαίας εικόνας που είναι η ευρωπαϊκή και στη συνέχεια η ελληνική και της μικρής εικόνας που είναι η δική σας προσωπική πραγματικότητα. Πείτε το «άσκηση ισορροπίας», σε ένα κόσμο που γυρίζει και σε μια εποχή που αλλάζει, μιας μικρής κουκίδας που είναι ο καθένας από μας.

Για την αντιμετώπιση:

1. Αν διαγνωστείτε μην πέσετε ανάσκελα και περιμένετε να σας σώσουν οι άλλοι ή το χειρότερο απλώς να πεθάνετε! Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και αντιμετωπίστε το ως μια ακόμα δύσκολη αποστολή που έχετε να εκπληρώσετε.

2. Έχετε δικαίωμα να ζητήσετε μια 2η γνώμη, και 3η αν χρειαστεί, να το κάνετε οπωσδήποτε. Στο τέλος εσείς θα πάρετε την απόφαση, εσείς μόνο είστε υπεύθυνη για σας, εσείς θα κάνετε το “management” του εαυτού σας, όπως με συμβούλεψαν τότε κι εμένα.

3. Κινηθείτε γρήγορα και ζητείστε από τους κοντινούς σας ανθρώπους να αναλάβουν κάποιες από τις ευθύνες σας για όσο χρειαστεί, μην αναβάλετε εξ’ αιτίας αυτών.

4. Κατά τη διάρκεια των θεραπειών, αυτό που θα επιτρέψετε να σας εγκαταλείψει είναι μόνο η ομορφιά σας για λίγο, όχι το κουράγιο και η υπομονή. Να θυμάστε πάντα ότι θα τελειώσει, πείτε ότι σπάσατε ένα πόδι και πρέπει να ακολουθήσετε την θεραπεία και την αποκατάσταση, όσο δύσκολο κι αν είναι. Θα σας βοηθήσει να κρεμάσετε ένα πίνακα στον τοίχο και να τραβάτε γραμμές μετά από κάθε θεραπεία, σαν τους φυλακισμένους!

5. Αν έχετε ιδιωτική ασφάλιση είστε τυχερές. Όλα θα γίνουν όπως πρέπει και το σημαντικότερο: γρήγορα! Με τη Δημόσια Υγεία υπάρχει πρόβλημα, κυρίως στο ζήτημα του χρόνου. Αν για παράδειγμα σας πουν ότι μπορείτε να αρχίσετε χημειοθεραπείες σε 3 μήνες ή ακτινοβολίες σε 6 μήνες γιατί δεν υπάρχουν μηχανήματα, τότε έχετε μεγάλο πρόβλημα… Γιατί ο καρκίνος αν επιτεθεί δεν περιμένει, είναι πολύ ανυπόμονος… Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να ξεσηκώσετε τον κόσμο, να απευθυνθείτε σε όποιο φορέα, ΜΚΟ, ιδιωτικό νοσοκομείο αν μπορείτε, και να κάνετε τις θεραπείες σας γρήγορα! Ζητήστε βοήθεια, μην τους αφήσετε να σας αφήσουν να πεθάνετε...

6. Αν έχετε μια φίλη που νοσεί, μην κάνετε τις διακριτικές… Σταθείτε δίπλα της ουσιαστικά. Συνοδέψτε τη στις θεραπείες αν δεν έχει σύντροφο ή στενό συγγενή. Προθυμοποιηθείτε να κάνετε κάτι για εκείνη, όπως το να παίρνετε τα παιδιά από το σχολείο, ή ότι άλλο μπορεί να χρειάζεται όσο κάνει τις θεραπείες. Πηγαίνετε να τη βλέπετε στο σπίτι, παίρνετε συχνά τηλέφωνο να της πείτε τα νέα σας και να μάθετε τα δικά της. Βγάλτε τη μια βόλτα έξω με το αυτοκίνητο ή πηγαίνετε μαζί της στα μαγαζιά να διαλέξετε περούκα ή φουλάρια για το κεφάλι της που δεν θα έχει μαλλιά για ένα διάστημα. Το μόνο που είναι μια παρηγοριά σε όλη αυτή τη σκοτεινή περίοδο που η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία σε λιώνουν είναι η συντροφιά, το γέλιο, το κλάμα, η αγάπη… Εγώ ήμουν τυχερή, είχα τον σύντροφό μου διαρκώς δίπλα μου, όλη την οικογένεια, φίλες και φίλους, σε όλα τα στάδια και πάντα θα τους ευγνωμονώ. Αλλά γνώρισα από τότε πολλές γυναίκες που βίωσαν μόνες τους την περιπέτεια και δεν το θέλεις αυτό, ούτε στον εχθρό σου, πιστέψτε με!

Για το Μετά…

Τα χειρότερα έρχονται μετά. Ένας οργανισμός που μπήκε στη μάχη της καταπολέμησης του καρκίνου με φάρμακα, ακτινοβολίες, ορμόνες και ψυχολογική εξόντωση συνήθως καταρρέει μετά, όχι κατά τη διάρκεια. Τότε που πρέπει να επανέλθεις στην πραγματικότητα, να συνεχίσεις να υπάρχεις ως μέλος μιας οικογένειας, μιας παρέας, μιας δουλειάς, της κοινωνίας γενικότερα.

Τότε πρέπει να πάρεις αποφάσεις, όχι για το αν θα ζήσεις αλλά για το πώς θα ζήσεις, για πόσα θα προλάβεις να ζήσεις και για ένα νέο πλαίσιο αξιών που θα πρέπει να υιοθετήσεις και που θα καθορίσει το μέλλον σου, μέχρι να πεθάνεις, έχοντας συμφιλιωθεί με το Θάνατο.

Μην πανικοβληθείτε. Ζητήστε βοήθεια αν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε. Από τον σύντροφό σας, από τον/την αδελφή σας, από ένα φίλο, ή από έναν ειδικευμένο ψυχολόγο. Το τελευταίο είναι καλύτερο κατά την άποψή μου.

Η μαστολόγος μου μου είπε αμέσως μετά το χειρουργείο: «Εγώ ότι ήταν να κάνω το έκανα. Από εδώ και πέρα στην ιατρική αναλογεί το 30%, το υπόλοιπο 70% είναι στα χέρια σου και στο μυαλό σου». Τότε πάγωσα… Σήμερα, 7 χρόνια μετά, έχοντας αντιμετωπίσει τον Θάνατο, αλλιώς αντιμετωπίζω τη Ζωή.

Ανάμεσα στα άλλα έμαθα να εστιάζω στην ουσία, ή τουλάχιστον να προσπαθώ... Σχετικά με την ουσία λοιπόν, ως προς το θέμα μας, η άποψή μου είναι ότι πρέπει η καθεμιά από μας και όλες μαζί να αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό την ασθένεια και να διεκδικήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε ενημέρωση, αξιοπρεπή θεραπεία και υποστήριξη από την Πολιτεία, τους Φορείς, την κοινωνία, τους ανθρώπους γύρω μας.

Το θέμα δεν είναι μόνο για να επιβιώσουμε από αυτήν αλλά και για να ζήσουμε μια ωραιότερη ζωή μετά από αυτήν.

Αυτή είναι η πρόκληση που σας προτείνω να δεχθείτε και δεν είναι Black & White είναι Full Colour, δεν περιορίζεται σε μια ανάρτηση που θα περάσει από το timeline μας και σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί, είναι τρόπος και στάση ζωής. Κάνοντας κάτι μικρό μια μια ξεχωριστά, μπορεί να πετυχουμε κάτι μεγάλο…

Με εκτίμηση
Κατερίνα Τσενεμπή
Breast Cancer Survivor
#challengeaccepted

http://tvxs.gr/news