Το trafficking και η κατ' εξακολούθηση σωματική και σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, θύματα του οποίου πέφτουν όλο και περισσότερες γυναίκες διεθνώς. Μία από αυτές, που κατάφερε με πολλές δυσκολίες να διαφύγει από αυτό και να φτιάξει από την αρχή τη ζωή της, αφηγήθηκε πρόσφατα σε α' ενικό την ιστορία της:
«Ένιωσα το κρύο μέταλλο από τις χειροπέδες στους καρπούς των χεριών μου. Είδα τον μικρό γιο μου, κλαίγοντας γοερά, να μεταφέρεται προς ένα περιπολικό. Ένιωθα τρομαγμένη και μόνη. Είχα ναρκωτικά στις τσέπες μου και ήξερα ότι θα πήγαινα φυλακή. Αυτό που δεν ήξερα ήταν πού θα μετέφεραν το παιδί μου που είχε αυτισμό, δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με άλλους και δεν είχε φύγει από το πλευρό μου από την ημέρα που είχε γεννηθεί.
«Μεγάλωσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αδιαφορία, σεξουαλική κακοποίηση. Αυτή η τραυματική παιδική ηλικία με οδήγησε στη χρήση ναρκωτικών και στην υπερβολικά απελευθερωμένη σεξουαλική ζωή κατά την εφηβεία μου. Τότε, έγινε η αρχή για την εμπλοκή μου στη σεξουαλική εκμετάλλευση και την πορνεία.Η αποτυχία που ένιωθα εκείνη την ημέρα ήταν απερίγραπτη. Ως τότε, λόγω της σεξουαλικής εκμετάλλευσης που είχα υποστεί και του εθισμού μου στα ναρκωτικά. Εκείνη την ημέρα, λόγω της κατάστασης στην οποία είχα φέρει και το γιο μου».
Ο δεύτερος σύζυγός μου ήταν ο πρώτος που με ώθησε στο trafficking, αναγκάζοντάς με να κάνω σεξ με άλλες γυναίκες με αντάλλαγμα τα χρήματα. Επίσης, χρησιμοποίησε τον εθισμό μου στα ναρκωτικά για να με χειραγωγεί, να με κρατά υπό έλεγχο και να είναι σίγουρος ότι δεν θα έφευγα. Αυτό διήρκησε οκτώ χρόνια.
Όταν ξέφυγα από εκείνον, κατάλαβα ότι η ζωή μου μακριά του δεν διέφερε και πολύ. Όσοι διαχειρίζονται το trafficking αντιλαμβάνονται εύκολα αν μια γυναίκα είναι ευάλωτη κι εγώ δεν αποτελούσα εξαίρεση. Δεν κατάφερα, λοιπόν, να απεμπλακώ από την πορνεία αμέσως. Πολλές φορές βιάστηκα, δέχτηκα επίθεση, κρατήθηκα όμηρος και με πολλή δυσκολία κρατήθηκα στη ζωή. Έχω, μέχρι και σήμερα, έντονο άγχος εξαιτίας αυτών»
«Ωστόσο, μετά την σύλληψή μου και την απώλεια της κηδεμονίας του γιου μου, είχα δύο επιλογές: Είτε να αφήσω το παιδί μου να χαθεί μέσα στο σύστημα, είτε να παλέψω για να το πάρω πίσω και να έχουμε και οι δύο τη ζωή που μας αξίζει.
Το φθινόπωρο του 2011, σε ηλικία 35 ετών πλέον, γράφτηκα στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, δεδομένου ότι δεν είχα καθόλου επαγγελματικές δεξιότητες και προϋπηρεσία ως τότε. Στο μεταξύ,άρχισα ως ακτιβίστρια να αγωνίζομαι κατά του trafficking. Το 2015, έλαβα μια υποτροφία για τα θύματα trafficking, η οποία μου έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Δεκατέσσερις μήνες μετά, κέρδισα πίσω την κηδεμονία του γιου μου και τώρα εκείνος είναι πια ένα 9χρονο παιδί που συνέρχεται σιγά-σιγά από την προηγούμενη κατάσταση. Δεν μπορώ να πω ψέματα: Να μεγαλώνεις ένα παιδί με αυτισμό είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωή μου. Αλλά και μία από τις μεγαλύτερες ευλογίες. Σήμερα, είμαστε οι καλύτεροι φίλοι και, χάρη στη βοήθεια που λάβαμε και από τις υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας, είμαστε πιο δυνατοί και έχουμε αντιληφθεί ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο σε πολύ μεγάλο βαθμό».
«Βέβαια, αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα. Είμαι ένα από τα ελάχιστα θύματα του trafficking που έχουν επιβιώσει και μπόρεσαν να φτιάξουν μια διαφορετική ζωή. Οι περισσότερες γυναίκες δεν τα καταφέρνουν. Πεθαίνουν προσπαθώντας. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, θα έπρεπε να ήμουν κι εγώ νεκρή.
Ωστόσο, τώρα είμαι αποφασισμένη να γίνω μέρος της λύσης: Να συμβάλλω στην ενημέρωση επάνω στο πρόβλημα και να αγωνιστώ για να γίνουν οι αλλαγές που χρειάζονται στην πολιτική αντιμετώπισή του και στη νομοθεσία. Και ελπίζω και έχω την συμπαράσταση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου