Τα μέσα ενημέρωσης, η κοινωνία, δικαιολογούν, απενοχοποιούν. Ή και υποστηρίζουν την ύπαρξη του βιασμού και κάθε είδους σεξουαλικής βίας…
H Katie Koestner ήταν 18 χρονών όταν άρχισε να βγαίνει με ένα συμφοιτητή της. Στα πρώτα τους ραντεβού τον έβρισκε γοητευτικό, πήγαιναν σε εστιατόρια, έκαναν βόλτες, ένιωθε ότι βρήκε τον πρίγκιπά της. Ώσπου ένα βράδυ, εκείνος τη βίασε. Οι φίλοι της, οι αρχές του πανεπιστημίου, ακόμη και η οικογένειά της, την προέτρεψαν να το ξεχάσει και να προχωρήσει. Εκείνη δεν το έβαλε κάτω, κατάγγειλε την υπόθεση κι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να δημοσιοποιηθεί. Τα κατάφερε. Έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Time, σπάζοντας τη σιωπή που συνήθως επιβάλλεται γύρω από τέτοια θέματα.
Ο πρύτανης του πανεπιστημίου κάλεσε την Katie στο γραφείο του και της είπε πως ο βιαστής της ήταν καλό παιδί, πως την αγαπά και πως θα μπορούσαν να κάνουν μια ευτυχισμένη οικογένεια μαζί. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν έγινε το συμβάν, δεν είχαμε ιδέα πώς να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά όχι μόνο του πανεπιστημίου, αλλά και γενικότερα της κοινωνίας. Σήμερα ξέρουμε ότι πρόκειται για έγκλημα και ότι έχει την καθαρή ταμπέλα της κουλτούρας του βιασμού, στην οποία η σεξουαλική βία είναι όχι μόνο συχνή, αλλά και υποστηρίζεται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Σε μια κοινωνία με κουλτούρα βιασμού, τα μέσα ενημέρωσης, η κοινωνία, δικαιολογούν, απενοχοποιούν ή και υποστηρίζουν την ύπαρξη του βιασμού και κάθε είδους σεξουαλικής βίας. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Σε πολλές ταινίες, σε βίντεο κλιπ, σε διαφημίσεις, περνά το μήνυμα ότι η βία κατά των γυναικών είναι ανεκτή. Αλλά και σε πραγματικά περιστατικά τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Ας δούμε μόνο το πρόσφατο συμβάν όπου τουρίστρια στην Πάφο βιάστηκε δύο φορές μέσα στο ίδιο βράδυ. Οι περισσότεροι έτρεξαν να κακίσουν το γεγονός ότι τριγυρνούσε μεθυσμένη, αντί να δουν μια κακοποιημένη γυναίκα που αναζητούσε βοήθεια.
Η κουλτούρα του βιασμού θυματοποιεί ακόμη περισσότερο τα θύματα, και ειδικά τις γυναίκες. Φταίνε γιατί αποκαλύπτουν περισσότερη σάρκα από ό,τι πρέπει. Φταίνε γιατί διασκεδάζουν χορεύοντας προκλητικά. Φταίνε γιατί κυκλοφορούν μόνες τους τα βράδια. Φταίνε γιατί δείχνουν να έχουν ανάγκη από συντροφιά. Τι να κάνουν οι έρμοι οι άντρες; Δύσκολο όπως είναι να συγκρατηθούν στις ορμές τους, καταφεύγουν στη βία. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως το «όχι» στο σεξ πραγματικά σημαίνει «όχι».
Στις ΗΠΑ, τις τελευταίες μέρες μεγάλος ντόρος ξεσηκώθηκε γύρω από τον Brock Turner, φοιτητή στο πανεπιστήμιο του Stanford και ανερχόμενο αστέρι κολύμβησης, ο οποίος πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να βάζει τα δάχτυλά του στα γεννητικά όργανα μιας μεθυσμένης κοπέλας έξω από ένα πάρτι. Καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση, από τους οποίους εξέτισε τους τρεις. Θα ήταν κρίμα, αποφάνθηκε ο δικαστής, να καταστρέψει το μέλλον του για μια απερισκεψία. Πιο κυνικός ο πατέρας του Brock μίλησε για 20 λεπτά δράσης, αναφερόμενος στο έγκλημα του γιου του.
Συζητώντας την υπόθεση με μια φίλη, μου έλεγε πως ονειρεύεται να έρθει η μέρα που όταν ένας άντρας βλέπει μια μεθυσμένη γυναίκα, θα τη βοηθά να πηγαίνει σπίτι της και το επόμενο πρωί να την κοροϊδεύει για τη βλακεία της αντί να προσπαθεί να τη βιάσει. Επειδή όμως αργεί πολύ αυτή η μέρα, ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια της κουλτούρας του βιασμού και να τα σταματούμε.
Ο βιαστής είναι εγκληματίας και πρέπει να πληρώνει. Αν για οποιοδήποτε λόγο βρίσκουμε δικαιολογίες για ό,τι έκανε ή, ακόμα χειρότερα, επιρρίπτουμε την ευθύνη στο θύμα του, έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Και γινόμαστε μέρος της κουλτούρας του βιασμού. Με λίγα λόγια, συνένοχοι σε ένα έγκλημα.
Η ΑΦΟΡΜΗ: Η όλο και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση που υπάρχει τον τελευταίο καιρό για θέματα σεξουαλικής βίας.
Ξένια Τούρκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου