Ο Μ. και η E. παντρεύτηκαν πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια, όπως τα περισσότερα ζευγάρια τότε, με προξενιό. Με σκληρή δουλειά μεγάλωσαν τα δύο παιδιά τους. Στη γειτονιά όλοι τούς ήξεραν ως ένα φιλήσυχο ζευγάρι, που προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα. Γι' αυτό, έσκασε σαν βόμβα η είδηση ότι μια καλή πρωία η Ε. έδιωξε τον Μ. από το σπίτι τους. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να μαθευτεί η αλήθεια. Ότι για πολλά χρόνια ο Μ. ήταν ένας τύραννος, που δεν δίσταζε να απλώνει χέρι πάνω στη γυναίκα του. Έτσι, μόλις αρρώστησε και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μερικές μέρες στο νοσοκομείο, η Ε. βρήκε την ευκαιρία να κάνει αυτό που είχε πολύ καιρό μέσα της, να ζήσει, δηλαδή, ελεύθερη.
Μόλις τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να μιλούμε ανοικτά για τη βία κατά των γυναικών. Τα μέσα ενημέρωσης φιλοξενούν συχνά άρθρα, οι ειδικοί παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά πάνελ, έχουν συσταθεί ειδικοί φορείς και υπάρχουν πλέον πολλές οργανώσεις υποστήριξης. Παρόλα αυτά, το θέμα αποτελεί ακόμη ταμπού και πολλές γυναίκες φοβούνται να μιλήσουν για όσα τους συμβαίνουν. Έχουν μάθει να κρύβονται και να μην τολμούν να βγουν από το καβούκι τους. Έχουν μάθει να είναι φορτωμένες ενοχές και να μην ανοίγουν το στόμα τους, να πουν πόσο υποφέρουν.
Αυτό που κρατά τις περισσότερες γυναίκες δεμένες με τα δεσμά της κακοποίησης είναι ο φόβος. Η κακοποίηση τις έκανε να κλείνουν το στόμα τους, αντί να καταγγέλλουν αυτούς που τις χτυπούν. Επίσης, αισθάνονται πολύ αδύνατες να ζητήσουν βοήθεια. Στην «Αβάστακτη ελαφρότητα» του Μίλαν Κούντερα, η Τερέζα εύχεται ο Τομάς να ήταν γέρος. Αυτό που εννοούσε είναι πως θα ήθελε τον Τομάς να είναι αδύναμος, ώστε η ίδια να έχει το πάνω χέρι στη σχέση τους.
Μια γνωστή μου, η οποία είχε μπλέξει σε μια προβληματική σχέση -ευτυχώς αυτή κατάφερε να ξεμπερδέψει- εξηγούσε πόσο εύκολο είναι να βρεθείς σε μειονεκτική θέση. Έλεγε πως στην περίπτωσή της η κακοποίηση ξεκίνησε από τα απλά, μικρά και καθημερινά. Ο πρώην σύντροφός της αρχικά την υποτιμούσε για τα ρούχα της, για τη συμπεριφορά της. Αντί να του απαντήσει και να τον βάλει στη θέση του, σιωπούσε. Στη συνέχεια, οι προσβολές έγιναν ακόμη πιο βαριές, της έλεγε πως τίποτα δεν έκανε σωστό, την υποτιμούσε συνεχώς. Η αυτοεκτίμησή της έπιασε πάτο, ανεχόταν τα πάντα θεωρώντας πια πως η ίδια έφταιγε. Ώσπου μια μέρα ήρθε ένα χαστούκι. Εκεί ήταν που είδε την αλήθεια κατάματα και βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί και να φύγει.
Μακάρι να μπορούσαν να κάνουν το ίδιο όλες οι γυναίκες. Μια στις τρεις γυναίκες, λένε τα στοιχεία, υφίσταται κακοποίηση είτε σωματική είτε λεκτική είτε σεξουαλική. Το ποσοστό αυτό δεν είναι καθόλου μικρό, ούτε αφορά αποκλειστικά τις φτωχές και τις χαμηλού μορφωτικού και επαγγελματικού επιπέδου γυναίκες. Αντιθέτως, χωρίς διακρίσεις, περιλαμβάνει όλες.
Οι περισσότερες εκστρατείες κατά της βίας εναντίον των γυναικών έχουν ως κεντρικό τους μήνυμα ότι πρέπει να σπάσει η σιωπή γύρω από αυτό θέμα. Ως σύνθημα ακούγεται πολύ καλό. Το πρόβλημα, όπως άλλωστε με όλα τα συνθήματα, είναι πώς να γίνει πράξη. Οι κακοποιημένες γυναίκες δεν είναι απλά ένας αριθμός, είναι άτομα που υποφέρουν και που ψάχνουν τρόπους για να σωθούν. Χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη για να φύγει μια γυναίκα από μια προβληματική σχέση. Δυστυχώς δεν θα βρουν όλες αυτή τη δύναμη να σπάσουν τα δεσμά τους.
Η ΑΦΟΡΜΗ: Η 25η Νοεμβρίου έχει ανακηρυχθεί ως η διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
http://www.philenews.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου