Αλίντα Δημητρίου - Τα κορίτσια της βροχής

Όταν γνωρίζουμε οτι θα πέσει βροχή κάποιοι  αισθανόμαστε μια απογοήτευση και ένα θυμό πρός την ίδια την φύση καθώς αυτο θα εμποδίσει την καθημερινότητα μας να λειτουργήσει ομαλά...
Όμως κάπου σε μια φυλακή πριν 40 χρόνια, γυναίκες στερημένες απο τα στοιχειώδη δικαιώματα τους, ονειρευόντουσαν να νιώσουν την βροχή να πέφτει στο σώμα τους, όπως έπεφτε παλιά και χανότανε πίσω απο το δυνατό τους γέλιο. Πλέον για αυτές, η βροχή ηταν ενα όνειρο και ο ήχος της έπαιρνε πολλές μορφές πίσω απο τα τείχη της φυλακής. Στην φυλακή όπου βασανίστηκαν ανελέητα επειδή αισθάνθηκαν την υποχρέωση προς την πατρίδα τους να πολεμήσουν, με τον δικό τους τρόπο, και να μην απαρνηθούν τα πιστεύω τους. Η βροχή για αυτές τις γυναίκες ηταν η ελπίδα που ακουγότανε τα βράδυα να χτυπάει τους τοίχους των κελιών τους, ο κρυφός κώδικας για την επιβίωση τους. 

Οι μαρτυρίες των γυναικών στην ταινία της Αλίντας Δημητρίου σε αφήνουν χωρίς ανάσα και με ενα έντονο 'γιατι' να ηχά στο βάθος της ψυχής σου. Γιατι φυλακίστηκαν αυτες οι γυναίκες, γιατι βασανίστηκαν αυτες οι γυναίκες, γιατι ο άνθρωπος μετατρέπεται τόσο εύκολα σε τερας, γιατί τις έχουμε ξεχάσει… ; Και αφου τα ερωτηματικά διαμορφώνονται το ένα μετα το άλλο βρίσκεις τον εαυτό σου να θέτει ίσως το πιο κρίσιμο ερώτημα: Τι ήταν αυτο το τόσο τερατώδες αμάρτημα αυτών των γυναικών που άξιζε αυτα τα βασανιστήρια; 

Η αφήγηση στην ταινία της Αλίντας Δημητρίου συμπλέκεται με το τότε και το τώρα καθώς χρησιμοποιεί εικόνες απο τα πρόσφατα επεισόδια στο Σύνταγμα στα ενδιάμεσα. Ωστόσο αν και θα περίμενε κανείς τα επεισόδια της σημερινής Ελλάδας να μην μπορούσαν να "δεσουν" με αυτα που έγιναν τότε στο Πολυτεχνείο και κατά την περίοδο της δικτατορίας, οι ομοιότητες ειναι τόσο συγκλονιστικές που για ένα δευτερόλεπτο βρίσκεσαι ξαφνικά εσυ στο 1973 και "Τα κορίτσια της Βροχής" στο 2013. 

Το "Πολυτεχνείο" δεν ήταν ποτέ μόνο 3 μέρες...

http://www.onalert.gr/