Καθώς τα κρούσματα της βίας αυξάνονται και μαζί τους η ανασφάλεια, όλο και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να λάβουν τα μέτρα τους παρακολουθώντας μαθήματα αντιμετώπισής της. Στη Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας μάθαμε γιατί το θηλυκό φύλο δεν είναι και αδύναμο.
«Εμενε κοντά στη γειτονιά μου, τον ήξερα μόνο φυσιογνωμικά. Αρχισε να με παρακολουθεί. Αναγκάστηκα να μετακομίσω, αλλά και πάλι με βρήκε! Ζήτησα από κοινούς γνωστούς να κάνουν κάτι. Κάποια στιγμή μού επιτέθηκε» λέει η 45χρονη Νατάσα. «Μετά το διαζύγιο ήταν για μένα δύσκολο να συνηθίσω να κυκλοφορώ μόνη. Ειδικά όταν στη γειτονιά μου συνέβησαν κρούσματα βιασμών είχα κλειστεί στο σπίτι μου. Φοβόμουν» αναφέρει η 33χρονη Γωγώ. «Στο σχολείο πολλά αγόρια είναι επιθετικά. Ενα από αυτά με παρενοχλούσε συνεχώς, έως ότου σήκωσε και χέρι πάνω μου» θα πει και η 14χρονη Ελπίδα. Σύμφωνα εξάλλου με στατιστικές, μία στις τρεις γυναίκες ανά τον κόσμο έχει υποστεί ξυλοδαρμό, βιασμό ή άλλου είδους κακοποίηση στη ζωή της. Και αν οι ιστορίες της Νατάσας, της Γωγώς και της μικρής Ελπίδας δεν είχαν τη χειρότερη έκβαση, οι τρεις γυναίκες δεν θα άφηναν ξανά τη βία, σε οποιαδήποτε μορφή της, να τις απειλεί. Αναζήτησαν τρόπους για να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια στους ενδεχόμενους κινδύνους. Τους ανακάλυψαν στη Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας ή αλλιώς Νατζινάτα Γιν – από το όνομα ενός όπλου με μυστική λεπίδα που χρησιμοποιούσαν οι γιαπωνέζες πολεμίστριες, η οποία σκοπό έχει να προσφέρει σωματική και ψυχολογική στήριξη στις γυναίκες ώστε να αποφεύγουν ή και να αντιμετωπίζουν πιθανές επιθέσεις.
Ολα ξεκίνησαν το 1988, «σε μια εποχή όπου γίνονταν πολλοί ομαδικοί βιασμοί: στου Φιλοπάππου, στον λόφο του Στρέφη και αλλού» εξηγεί η Αντα Τσαρέα, ο άνθρωπος πίσω από τη Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας. «Δεν μπορούσαμε να είμαστε σαν τα πρόβατα, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να αμυνθούμε». Ειδικεύτηκε στις πολεμικές τέχνες και τόσα χρόνια διδάσκει τις ομόφυλές της να αποδεικνύουν ότι το ωραίο φύλο δεν είναι και ασθενές. Ενα βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης είναι η πρακτική αυτοάμυνα με στοιχεία κουνγκ-φού. «Οι γυναίκες μαθαίνουν πώς να αντιδρούν σε οποιαδήποτε μορφή σωματικής βίας, καταρρίπτοντας τον μύθο της μυϊκής δύναμης: Δεν χρειάζεται να έχεις δύναμη για να ασκήσεις μια τεχνική αυτοάμυνας» εξηγεί η έμπειρη δασκάλα, η οποία ως σήμερα έχει εκπαιδεύσει τουλάχιστον 500 γυναίκες. Ανάμεσά τους «γυναίκες που είχαν κακοποιηθεί βαριά, που είχαν ξυλοκοπηθεί άγρια από τους άνδρες ή τους συντρόφους τους, γυναίκες με σπασμένα μέλη». Στις ομάδες που εκπαιδεύει τώρα οι περίπου 30 κυρίες, από 11 ως και 55 ετών, δεν έχουν τέτοιες τραυματικές εμπειρίες. Ξέρουν όμως καλά τη σημασία της πρόληψης, που μερικές φορές αρκεί για να αποτρέψει το κακό. Συγκεντρώνονται μία φορά την εβδομάδα σε μιααίθουσα στο κέντρο της Αθήνας και για περίπου μία ώρα εξασκούνται στις πολεμικές τεχνικές. «Μια γυναίκα εκπαιδευμένη περπατάει με αυτοπεποίθηση και θάρρος. Δεν θα την ενοχλήσει εύκολα κάποιος στον δρόμο, ακόμη και βιαστής. Οι βιαστές είναι και αυτοί σαν τους λύκους. Καταλαβαίνουν το θύμα. Και επιτίθενται σε γυναίκες που δείχνουν αδύναμες» επισημαίνει η εμπνεύστρια της ομάδας.
Πόσος χρόνος εκπαίδευσης χρειάζεται ώστε μια γυναίκα να μπορεί να αισθάνεται σίγουρη για τις δυνάμεις της; «Τουλάχιστον ένας χρόνος είναι απαραίτητος για να μάθει να αντιδρά στο απλό χτύπημα. Διότι, αν κάνει λάθος κίνηση, κινδυνεύει να φάει περισσότερο ξύλο. Και το κρυφό μας όπλο είναι να μην αποκαλύπτουμε στον περίγυρό μας τι κάνουμε εδώ» προσθέτει η Γεωργία Σύρμα, η οποία πλέον διδάσκει στα τμήματα αρχαρίων της Νατζινάτα Γιν. Επειτα στρέφεται προς τις εκπαιδευόμενες: «Αν σας επιτεθεί ένας ψηλός, δεν αρχίζετε να χοροπηδάτε, τον χτυπάτε από κάτω για να καταρρεύσει. Ο πιο δύσκολος αντίπαλος είναι ένας κοντός και αδύνατος, διότι είναι ευέλικτος και γρήγορος. Εκεί δεν έχεις πολλές επιλογές: Χτυπάς κατευθείαν στο κεφάλι και φεύγεις».
«Κάποτε ήμουν πιο επιπόλαιη, με την προπόνηση έχω γίνει περισσότερο επιφυλακτική. Κατά παράδοξο τρόπο φοβάμαι και πιο πολύ, με θετική όμως έννοια: παλαιότερα ήταν φόβος αδράνειας, τώρα σκέφτομαι πώς να αντιδράσω» εξηγεί η Ιουλία, η οποία είναι μέλος της ομάδας από πέρυσι. Η Εύα, μέλος από τον περασμένο Οκτώβριο με την (20 και κάτι) κόρη της Μαριλένα, το επιβεβαιώνει, ενώ η Βασιλική, με επτά χρόνια εκπαίδευσης, θυμίζει τη σημασία της εμπειρίας: «Τα δύο πρώτα χρόνια υπερεκτιμούσα αυτά που είχα μάθει. Δεν το διέδιδα, αλλά με τον τρόπο μου ίσως προκαλούσα. Από τότε που συνειδητοποίησα τι μπορώ να κάνω δεν μιλάω καθόλου».
Στην ομάδα όμως δεν γίνεται μόνο πρακτική άσκηση. Η βία εξάλλου δεν είναι μόνο σωματική ούτε μπορεί πάντα να αντιμετωπίζεται με βία. «Αν, ας πούμε, ο προϊστάμενός σου σε προσβάλλει, δεν μπορείς να τον δείρεις ούτε να τον βρίσεις» υπενθυμίζει η Αντα Τσαρέα. «Μπορείς όμως να τον αντιμετωπίσεις με τον κατάλληλο λόγο και τη σωστή στάση του σώματος» συνεχίζει, φανερώνοντας ότι αυτός είναι ο σκοπός των σεμιναρίων λεκτικής αυτοάμυνας που προσφέρει η ομάδα με μία επιπλέον ώρα την εβδομάδα. «Το κομμάτι αυτό είναι αρκετά οδυνηρό, καθώς προκύπτουν προσωπικά βιώματα, λάθη και ελαττώματα, είναι όμως πολύ σημαντικό μέρος της εκπαίδευσης» θα πει η Μαρία, η οποία είναι από το 2005 στην ομάδα. «Κάνουμε ασκήσεις και μαθαίνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, μαθαίνουμε να λέμε “όχι”, να βάζουμε όρια» συμπληρώνει. «Πριν ήμουν πιο συγκαταβατική, ακόμη και σε περιπτώσεις που αισθανόμουν ότι θίγεται η αξιοπρέπειά μου» θα πει η Γωγώ. «Τώρα όμως τόσο στη δουλειά όσο και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις είμαι πολύ καλύτερα, διότι έχω τονώσει την αυτοπεποίθησή μου. Εχει αλλάξει γενικά η ζωή μου».
Ισως παρόμοιες δηλώσεις να ήθελαν να κάνουν πολλές γυναίκες. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.aftoamyna.gr θα βρουν επιπλέον πληροφορίες για τη Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας και θα έρθουν σε επαφή με τις διδάσκουσες. Και αν ζουν εκτός Αθηνών, η Νατζινάτα Γιν, που ανήκει στο «Δίκτυο για την καταπολέμηση της ανδρικής βίας κατά των γυναικών» και στο «Εθνικό Παρατηρητήριο», δεν αρνείται να βρεθεί σε άλλους δήμους της Αττικής αλλά και της περιφέρειας για να παραδώσει δωρεάν σεμινάρια πρακτικής και λεκτικής αυτοάμυνας. Όσο για το κόστος της τακτικής παρακολούθησης, ανέρχεται σε 20 ευρώ τον μήνα για την κάλυψη των εξόδων όπως η ενοικίαση του χώρου, ενώ αν κάποια κυρία βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και έχει ανάγκη αυτά τα μαθήματα, η ομάδα θα τη δεχτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου