Τον Δεκέμβριο του 2012, μια γυναίκα από την Ισλανδία, η Thorlaug Agustsdottir ανακάλυψε μια ομάδα στο Facebook με τίτλο «Οι άνδρες είναι καλύτεροι από τις γυναίκες.» Στο group αυτό είδε μια εικόνα μιας νεαρής γυμνής γυναίκας, αλυσοδεμένης κάπου σε ένα υπόγειο, μελανιασμένη και μέσα στα αίματα. Η αντίδραση της Thorlaug ήταν να γράψει ένα εξοργισμένο μήνυμα σχετικά με αυτό αναρτώντας το στη δική της σελίδα στο Facebook.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ένας χρήστης της σελίδας «Men are better than women» δημοσίευσε μια εικόνα του προσώπου της Thorlaug, η οποία εμφανιζόταν μελανιασμένη και μέσα στα αίματα. Σχόλια κάτω από την εικόνα έγραφαν: «Women are like grass, they need to be beaten/cut regularly», “You just need to be raped.” Η Thorlaug ανέφερε την εικόνα και τα σχόλια στο Facebook και ζήτησε από την ιστοσελίδα να τα αφαιρέσει .
Η αυτόματη απάντηση του Facebook την ενημέρωνε πως ύστερα από αξιολόγηση της φωτογραφίας, δεν διαπιστώθηκε η παραβίαση των κοινοτικών προτύπων του Facebook για ρητορική μίσους, τα οποία συμπεριλαμβάνουν θέσεις ή φωτογραφίες που προσβάλλουν ένα άτομο με βάση τη φυλή, την εθνικότητα, την εθνική καταγωγή, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την αναπηρία ή ιατρική πάθηση.
Ενώ η Thorlaug ανησυχούσε πως οι απειλές μπορεί να ήταν αληθινές, το Facebook επεσήμανε το περιεχόμενο της φωτογραφίας ως «Αμφιλεγόμενο χιούμορ.»
50 επιπλέον χρήστες έστειλαν αναφορές για λογαριασμό της Thorlaug, όμως όλοι έλαβαν την ίδια απάντηση. Τελικά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η Thorlaug κάλεσε τον τοπικό Τύπο και η ιστορία πήρε δημοσιότητα. Μόνο τότε η εικόνα αφαιρέθηκε.
Αν η τηλεόραση έφερε την κτηνωδία του πολέμου στα σαλόνια των ανθρώπων, όπως είχε πει κάποτε ο φιλόσοφος της θεωρίας της επικοινωνίας Marshall McLuhan, το σημερινό διαδίκτυο φέρνει τη βία κατά των γυναικών έξω από αυτό. Ενώ κάποτε η βία ήταν βαθιά κρυμμένη, τώρα αυτή η βαρβαρότητα εκτίθεται με πρωτοφανείς τρόπους. Η δημοσίευση βίαιων εικόνων και λέξεων ευαισθητοποιούν για ένα μακροχρόνιο πρόβλημα ενώ παράλληλα η ενίσχυση αυτών των ιδεών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επικυρώνουν και εξαπλώνουν τη παθολογία.
Ποιος πολλαπλασιάζει το βίαιο περιεχόμενο; Ποιος ελέγχει τη διάδοση του; Θεωρητικά, οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ουδέτερες πλατφόρμες όπου οι χρήστες δημιουργούν περιεχόμενο και αναφέρουν τυχών παραβιάσεις ως προς το περιεχόμενο, ως ίσοι. Αλλά όμως, όπως και στον πραγματικό κόσμο, ορισμένοι χρήστες είναι πιο ίσοι από τους άλλους (*σ.σ. Αναφορά στη «Φάρμα των Ζώων» του Όργουελ).
Με άλλα λόγια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι περισσότερο το σύμπτωμα παρά η ασθένεια: Έκθεση του 2013 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναφέρει τη βία κατά των γυναικών ως «ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με επιδημιολογικές διαστάσεις», από την ενδοοικογενειακή βία, τη καταδίωξη, τη παρενόχληση στο δρόμο , στη σωματεμπορία, το βιασμό, και τη δολοφονία. Αυτή η επιδημία ευδοκιμεί στο χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ενώ μερικές από τις περιπτώσεις επιθετικότητας κατά των γυναικών στο διαδίκτυο γίνονται μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται μεταξύ τους, οι περισσότερες από αυτές συμβαίνουν μεταξύ αγνώστων. Σε καθημερινή βάση, ιστοσελίδες και πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης φιλοξενούν σεξιστικά σχόλια κατά μήκος ενός φάσματος που περιλαμβάνει επίσης παράνομη σεξουαλική παρατήρηση, εκβιασμούς, καταδιώξεις, κακόβουλες πλαστοπροσωπίες, απειλές, βίντεο βιασμών και φωτογραφίες. Η τεράστια χρήση του διαδικτύου για τη διεξαγωγή εμπορίας ανθρώπων έχει επίσης θέση σε αυτό το φάσμα, δεδομένου ότι τα τρία τέταρτα των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων είναι γυναίκες και κορίτσια.
Έκθεση με την ονομασία «Μισογυνισμός στο Twitter» που δημοσίευσε η οργάνωση Demos φέτος τον Ιούνιο, έκανε αναφορά για περισσότερες από 6 εκατομμύρια περιπτώσεις της χρήσης της λέξης «slut» / «whore» στην αγγλική γλώσσα στο Twitter, μεταξύ 26 Δεκεμβρίου 2013 και 9 Φεβρουαρίου, 2014 (σ. oι λέξεις «bitch» και «cunt» δεν μετρήθηκαν.) Από τους ερευνητές εκτιμήθηκε πως το το 20% των tweets της μελέτης ήταν απειλητικά.
Μια δεύτερη μελέτη της Demos, έδειξε ότι ενώ οι διάσημοι άντρες, οι γυναίκες δημοσιογράφοι και οι άνδρες πολιτικοί αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα για διαδικτυακή επιθετικότητα, οι γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να στοχευτούν ειδικά λόγω του φύλου τους, και άνδρες είναι συντριπτικά η πλειονότητα εκείνων που τις παρενοχλούν. Όταν πρόκειται για έγχρωμες γυναίκες ή μέλη της LGBT κοινότητας, το ποσοστό των παρενοχλήσεων μεγεθύνεται.
Για τους online παρενοχλούντες, εμφανής στόχος αποτελεί να φιμώσουν τα θηλυκά μέλη της κοινότητας, είτε μέσω της σεξουαλικής δυσφήμησης ή με άμεσες απειλές. Έκπληξη αποτελεί το γεγονός πως το Διαδίκτυο έχει γίνει ένα ισχυρό εργαλείο για την συντροφική βία: Μια έρευνα του 2012 που διεξήχθη από το Εθνικό Δίκτυο για τον τερματισμό της Ενδοοικογενειακής Βίας (NNEDV) διαπίστωσε ότι το 89% των τοπικών εγχώριων προγραμμάτων για τη βία αναφέρουν πως τα θύματα αντιμετωπίζουν κακοποίηση μέσω της χρήσης της τεχνολογίας, συχνά σε πολλαπλές διαδικτυακές πλατφόρμες .
Το Facebook, πλέον, έχει κάνει περισσότερα από ό, τι οι περισσότερες εταιρείες για να αντιμετωπίσει την διαδικτυακή επιθετικότητα κατά των γυναικών. Η Cindy Southworth, αντιπρόεδρος της ανάπτυξης και της καινοτομίας στο Εθνικό Δίκτυο για τον τερματισμό της Ενδοοικογενειακής Βίας, έχει υπηρετήσει στην ασφάλεια Advisory Board του Facebook από το 2010 «Η οργάνωσή μου, λαμβάνει κλήσεις από το Google, το Twitter, τη Microsoft-, αλλά το Facebook και το Airbnb είναι οι μόνες εταιρείες που μας έχουν συμπεριλάβει ως συμβουλευτική επιτροπή». Αυτό είναι τεράστια πρόοδος, αναφέρει. «Προσκαλώντας εμπειρογνώμονες οι οποίοι κατανοούν τις ρίζες της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών και είναι εξοικειωμένοι με τις αναδυόμενες στρατηγικές για την πρόληψη, η τεχνολογία είναι πιο πιθανό να καινοτομήσει οδηγώντας σε βελτιώσεις». Η ετικέτα «Αμφιλεγόμενο Χιούμορ» στο Facebook δεν χρησιμοποιείται πλέον.
Η εταιρεία αναγνωρίζει πλέον επίσημα το μίσος που βασίζεται στο φύλο ως εύλογη ανησυχία, συνεχίζοντας τις προσπάθειες για τη βελτίωση της ασφάλειας των χρηστών και εντοπίζοντας περιεχόμενο που είναι απειλητικό, ενοχλητικό, απεχθές, ή προβάλει διακρίσεις.
Παρόλα αυτά, προσβλητικές εικόνες και σχόλια συνεχίζουν να υπάρχουν σε όλο το φάσμα του διαδικτύου, με τις ιδιωτικές εταιρείες να προσπαθούν να προστατεύουν τις πρακτικές τους.
Πηγή στοιχείων: theatlantic.com
http://socialpolicy.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου