Μία Γιαπωνέζα που υποβλήθηκε με τη βία σε επέμβαση στείρωσης όταν ήταν 15 ετών επειδή έπασχε από νοητική υστέρηση, γίνεται η πρώτη από τα χιλιάδες θύματα των νόμων περί ευγονικής που κατέθεσε αγωγή εναντίον της κυβέρνησης της χώρας.
Η γυναίκα, η οποία σήμερα διανύει την 6η δεκαετία της ζωής της, ισχυρίζεται ότι το κράτος παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματά της και δεν της πρόσφερε καμία υποστήριξη αφότου υποβλήθηκε στην επέμβαση, ζητώντας αποζημίωση ύψους περίπου 80.000 ευρώ.
Η ενάγουσα που δεν κατονομάζεται από τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αποτελεί έναν από τους 16.000 ανθρώπους που εκτιμούνται ότι στειρώθηκαν χωρίς τη θέλησή τους, με βάση των νόμων περί ευγονικής που προβλέπονταν στην ιαπωνική νομοθεσία και καταργήθηκαν το 1996.
Μιλώντας σε μία συνέντευξη Τύπου, η νύφη της εν λόγω γυναίκας δήλωσε: «Ζήσαμε μέρες αγωνίας. Αντιταχθήκαμε για να κάνουμε την κοινωνία αυτή λίγο καλύτερη».
Ο Ιάπωνας υπουργός Υγείας, Katsunobu Kato δεν θέλησε να κάνει κανένα σχόλιο, λέγοντας ότι δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης.
Η κυβέρνηση τόνισε ότι προτίθεται να έρθει σε επαφή με ορισμένα θύματα που αντιμετωπίζουν τυχόν προβλήματα, αλλά δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να παράσχει υποστήριξη σε όλα τα θύματα.
Ο νόμος περί ευγονικής προστασίας θεσπίστηκε στην Ιαπωνία το 1948 και επέτρεπε τη στείρωση, με ή χωρίς συγκατάθεση, ανθρώπων που έπασχαν από διανοητικές αναπηρίες, ψυχικές ασθένειες, ακόμη και σε εκείνους που είχαν κληρονομική προδιάθεση, με σκοπό την «αποτροπή γεννήσεων κατώτερων απογόνων...καθώς επίσης και για την προστασία της ζωής και της υγείας της μητέρας».
Αντίστοιχους νόμους είχαν θεσπίσει στο παρελθόν τόσο η Γερμανία όσο και η Σουηδία. Έκτοτε, όμως, και οι δύο χώρες έχουν απολογηθεί στα θύματα και έχουν προσφέρει αποζημιώσεις.
Η αγωγή της γυναίκας που έχει κατατεθεί επισήμως σε δικαστήριο της πόλης Sendai, αναμένεται να στρέψει την προσοχή της ιαπωνικής κοινής γνώμης στην κακομεταχείριση που επέδειξε το κράτος απέναντι σε ανθρώπους με αναπηρίες και χρόνια πάσχοντες, στην περίοδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την δεκαετία του 1950, χιλιάδες ασθενείς που έπασχαν από την νόσο του Χάνσεν (λέπρα) συγκεντρώθηκαν με τη βία και μεταφέρθηκαν σε σανατόρια που βρίσκονταν σε βουνά ή απομακρυσμένα νησιά.
Πολλοί εξ αυτών στειρώθηκαν ή υποβλήθηκαν σε αναγκαστικές εκτρώσεις.
Το 2001, ιαπωνικό δικαστήριο απεφάνθη ότι ο αναγκαστικός διαχωρισμός χανσενικών ασθενών ήταν αντισυνταγματικός και θα έπρεπε να έχει διακοπή με την εμφάνιση των πρώτων αποτελεσματικών θεραπειών στα τέλη του 50'.
Ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Junichiro Koizumi απολογήθηκε δημοσίως και υποσχέθηκε ότι η κυβέρνηση δεν θα αμφισβητούσε τις αξιώσεις αποζημιώσεων από πρώην ασθενείς.
Ο ΟΗΕ έχει ασκήσει κριτική στην άρνηση της Ιαπωνίας να απολογηθεί επαρκώς ή να προσφέρει αποζημιώσεις στα θύματα των αναγκαστικών στειρώσεων.
Με πληροφορίες από Guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου