Αγαπητοί Άνδρες,
ακόμα θυμάμαι την ημέρα που είπαν στη μητέρα μου ότι η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο. Το δικαίωμά της να βρίσκεται πάνω σε αυτή τη Γη είχε τεθεί ξαφνικά σε αμφισβήτηση, γιατί η ίδια είχε αποφασίσει ότι είχε εξαντληθεί. Είχε εξαντληθεί για όλες τις αδελφές της, τις μητέρες και τις κόρες που είχαν την ατυχία να γεννηθούν με χρωμόσωμα Χ αντί για Ψ.
Ποια ήταν τα αιτήματά της; Μόνο ένας χώρος για να προσεύχεται μέσα στο τζαμί. Και χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι έβαζε τον εαυτό της σε κίνδυνο, είχε υψώσει το ανάστημά της για να διεκδικήσει κάτι που μας είχε αρπαχθεί βίαια. Κι αυτό δεν συνέβη σε κάποια απόμακρη περιοχή, αλλά εδώ στη Βρετανία. Το έγκλημα που είχε κάνει, λοιπόν, και, λόγω του οποίου, είχε λάβει μια τόσο απειλητική απάντηση, ήταν ότι υποστήριζε το δικαίωμά της στην πίστη.
Θα έπρεπε να έχει υπάρξει πιο έξυπνη, ώστε να μην απειλήσει το προσεκτικά φτιαγμένο θρησκευτικό οικοδόμημα που προστάτευε το ανδρικό εγώ για αιώνες ολόκληρους. Η εξοργιστική επιθυμία της να προσευχηθεί μέσα σε έναν χώρο όπου είναι ευπρόσδεκτοι μόνο οι άνδρες από την ημέρα που ξεκίνησε η λειτουργία του, αντιπροσώπευε αξίες υπερβολικά ισλαμικές για αυτούς τους σοβινιστές.
Προσπαθήσαμε να συμμετάσχουμε σε μια προσευχή σε τζαμί που είχε διαφημιστεί ως «ανοιχτή στο κοινό» και μας έβαλαν τις φωνές. Κανείς δεν μας είχε ενημερώσει μέχρι τότε ότι το «κοινό» δεν περιλαμβάνει τις γυναίκες. Και μετά από παρέμβαση της αστυνομίας, μας παραχώρησαν με το ζόρι ένα πολύ μικρό σημείο για να προσευχηθούμε, ενώ οι άνδρες γύρω μας μας φόβιζαν ακόμα περισσότερο, κατακρίνοντάς μας.
Αυτό δεν ήταν, φυσικά, ένα μεμονωμένο περιστατικό. Όταν οι σύμβουλοι του μουσουλμανικού εργατικού κόμματος κατηγορήθηκαν ότι εμπόδιζαν συστηματικά και σκόπιμα τις μουσουλμάνες γυναίκες από τη δυνατότητα να γίνουν πρωθυπουργοί, δεν με εξέπληξε. Ούτε και όταν ιδρύθηκε ένα τζαμί μόνο για γυναίκες στο Μπράντφορντ, για να προσεύχονται αυτές χωριστά.
Φυσικά, δεν υπάρχει αιτιολογία από τη θρησκεία για όλα αυτά. Να δίνεται χώρος στις μουσουλμάνες γυναίκες δεν έρχεται σε αντίθεση με το Ισλάμ. Όμως, δεν έχω απομακρυνθεί από την πίστη μου λόγω των σεξιστών ανδρών της μουσουλμανικής κοινότητας.
Αντίθετα, έχω έρθει πιο κοντά σε αυτήν. Αναγνωρίζω την ειρωνεία του γεγονότος ότι το πρώτο πανεπιστήμιο στον κόσμο δημιουργήθηκε από γυναίκα μουσουλμάνα, αλλά, ακόμα και σήμερα, πολλές δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Ότι έχει γίνει αγώνας προκειμένου να μπορούν οι γυναίκες να οδηγούν, αλλά οι περισσότερες παραμένουν κλεισμένες στα σπίτια τους μη έχοντας λάβει αυτό το δικαίωμα. Ότι στη Μέκκα, περπατώ χέρι χέρι με τον άνδρα μου μέχρι την εκκλησία, αλλά τα τζαμιά της Βρετανίας δεν επιτρέπουν την είσοδό μου. Ότι η πλειονότητα από τους 5.000 Βρετανούς που ασπάζονται το Ισλάμ κάθε χρόνο είναι γυναίκες, γιατί βλέπουν πως το Κοράνι παρέχει περισσότερη φυλετική ισότητα και ελευθερία.
Έχοντας, λοιπόν, τις ίδιες διανοητικές ικανότητες με εσάς, βλέπουμε καθαρά όλα τα παράδοξα που αρκετοί εξακολουθείτε να υποστηρίζετε και να εξαπλώνετε. Και παρά τις επίμονες προσπάθειές σας να παρερμηνεύσετε σκόπιμα τη θρησκεία και τις παραδόσεις προκειμένου να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας, δεν σας πιστεύουμε.
Αυτή είναι μια μεγάλη αδικία που ομάδες όπως το ISIS χρησιμοποιούν. Και όσοι δεν την ενισχύετε, αλλά παραμένετε αδρανείς, βοηθάτε να παραμένουμε δέσμιες. Πώς μπορεί, όμως, μια κοινωνία να πάει μπροστά αν η μισή είναι αλυσοδεμένη;
Θέλουμε απεγνωσμένα να εξαφανίσουμε τις αγκυλώσεις που προέρχονται από το συνδυασμό του ανδρικού εγώ και του νοσηρού μέρους της κουλτούρας μας, να ξεμπερδεύουμε με αυτή την κατάσταση και να ζήσουμε όπως η θρησκεία μας λέει πραγματικά να ζούμε.
Μέχρι η κοινωνία να μάθει να σέβεται τις γυναίκες που, ούτως ή άλλως, γεννούν και μεγαλώνουν τα μέλη της, οι άνθρωποι θα παραμένουν ανάπηροι και οι ασθένειες δεν θα επουλωθούν. Νιώθουμε πολύ πόνο. Είμαστε εξαντλημένες. Αλλά έχουμε ελπίδα.
Μας οφείλετε, λοιπόν, τα δικαιώματά μας. Το ίδιο αναγράφεται και στο Κοράνι. Μην το ξεχνάτε αυτό.
Μια μουσουλμάνα γυναίκα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου