Είμαι η Λένα, 33 χρονών με ένα παιδάκι 3,5. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 8 χρόνια και όταν τον γνώρισα εγώ ήμουν αρραβωνιασμένη και εκείνος σε διάσταση με την πρώην γυναίκα του. Όταν αποφάσισα να χωρίσω με τον αρραβωνιαστικό μου, το έκανα επειδή δεν τα πηγαίναμε καλά και με τον άντρα μου ήμασταν μόνο φίλοι τότε. Παρά το γεγονός ότι είναι 12 χρόνια μεγαλύτερος, με τον καιρό, τον ερωτεύτηκα. Γνωριστήκαμε κάτω από άσχημες συνθήκες διότι συνέβη ένα σοβαρό ατύχημα στον πατέρα μου και εκείνος του στάθηκε όπως κανείς. Τον άλλαζε, τον τάιζε όταν ήμουν στη δουλειά και πολλά άλλα που ούτε εγώ δεν μπορούσα να κάνω. Έτσι ήρθαμε πιο κοντά και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί!
Η οικογένειά μου είχε από την αρχή μια περίεργη στάση απέναντί του κυριως επειδή ήταν άνεργος και οι γονείς του δεν ζούσαν για να βοηθήσουν. Μια μέρα που τον ρώτησα «Πώς θα συντηρήσεις την οικογένεια;» μου απάντησε «Συντήρησέ την εσύ!». Τελικά βρήκε μια δουλειά και η ζωή κυλούσε με κάποιους καυγάδες αλλά πάντα τα βρίσκαμε επειδή έριχνα κάθε φορά τα μούτρα μου.
Με τον καιρό είχα κάποια κακά σημάδια αλλά επειδή ήμουν ερωτευμένη δεν ήθελα να τα δω. Επάνω σε ένα καυγά με χτύπησε αλλά είπα τότε ότι εγώ τον είχα προκαλέσει. Συνέχισε να είναι καλά μαζί μου, να με προσέχει, να μου κάνει όλα τα χατίρια και όλοι να λένε τα καλύτερα.
Έμεινα έγκυος και ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Γέννησα τον γιο μου και λόγω προβλήματος υγείας ήθελα τον γιατρό μου, λεφτά όμως για κλινική δεν υπήρχαν, ο πατέρας μου αρνήθηκε να μας βοηθήσει και ο άντρας μου έλεγε να μην ανησυχώ και θα έβρισκε λεφτά εκείνος, οπότε τον πίστεψα.
Μετά τη γέννα έπαθα κατάθλιψη, δεν με καταλάβαινε, κι εγώ είχα τάσεις αυτοκτονίας και κρίσης ζήλιας και θυμού. Ένα βράδυ με ξαναχτύπησε. Και τότε είπα πάλι πως εγώ έφταιγα επειδή είχα τρελλαθεί…
Είχα γίνει του χεριού του. Κάναμε τη βάφτιση όποτε ήθελε εκείνος. Πήραμε αυτοκίνητο, αυτό που ήθελε εκείνος και χωρίς να υπολογίζει τα οικονομικά μας που ήταν χάλια διότι με ένα μισθό έχοντας παιδί και νοίκια να τρέχουν, δεν έβγαινε η ζωή.
Ένα βράδυ αφού λογοφέραμε, με χτύπησε ξανά και μου κατέβασε το μάτι. Έφυγε και με παράτησε με το παιδί και κλαίει και εγώ να σέρνομαι στο πάτωμα. Μια φίλη τον έπεισε να γυρίσει πίσω 2 μέρες μετά. Ήρθε και με το ζόρι με πήγε στο νοσοκομείο γιατί είχα τον μικρό άρρωστο και δεν είχα πουθενά να τον αφήσω. Έπαθα κάκωση και είχα το μάτι μου 20 μέρες κλειστό, λέγοντας σε όλους πως με χτύπησε ο μικρός…έτσι περνούσε ο καιρός. Πότε με αγάπες και πότε με καυγάδες. Ώσπου τον απέλυσαν…
Όταν τον απέλυσαν μου είπε να πάμε να μείνουμε στο χωριό, κοντά στους γονείς μου, οι οποίοι δεν μας ήθελαν εκεί. Τη μέρα που μετακομίζαμε, μας πήρε ο πατέρας μου τηλέφωνο και μας έβριζε επειδή πηγαίναμε εκεί. Τελικά μετακομίσαμε σε μια κωμόπολη δίπλα στο χωριό των γονιών μου και με τη βοήθεια του πατέρα μου, ο άντρας μου άνοιξε ένα μαγαζάκι αλλά από τη μέρα που πατήσαμε το πόδι μας εδώ, είμαστε χάλια.
Τα αδέρφια μου δεν μου μιλάνε επειδή μας κατηγορούν ότι τρώμε τα λεφτά του πατέρα μου. Η αδερφή μου, μας υποσχέθηκε ότι θα μας βοηθήσει να φύγουμε στο εξωτερικό και τελικά το πήρε πίσω και δεν μιλάνε με τον άντρα μου. Ο πατέρας μου μαλώνει συνεχώς με τον άντρα μου γιατί δεν του αρέσει ο τρόπος που δουλεύει. Έμεινα έγκυος δεύτερη φορά και το έχασα, είχαμε πολύ γκρίνια απ’ τους γονείς μου, έγιναν και 2-3 παρεξηγήσεις με κάποιους ντόπιους και γενικώς έσπασαν τα νεύρα μου. Στο διάστημα αυτό, ο άντρας μου με είχε χαστουκίσει 2-3 φορές. Πάλι είπα πως φταίω. Ώσπου μια μέρα το ηφαίστειο εξερράγη….
Μια μέρα ο πατέρας μου και ο άντρας μου, μάλωσαν τόσο πολύ που βγήκαν στη φόρα πράγματα που δεν γνώριζα. Ο άντρας μου τα λεφτά που υπόσχονταν ότι θα έβρισκε για τη γέννα και «μην ανησυχείς εγώ είμαι εδώ» τα είχε ζητήσει δανεικά από τον πατέρα μου και δεν ήταν η πρώτη φορά καθώς του ζητούσε συνέχεια δανεικά και αγύριστα. Από εκείνο τον καυγά και έπειτα, ο άντρας μου δεν μου μιλάει, δεν με ακουμπάει καν, δεν υπάρχω καν για εκείνον. Στράφηκα στους γονείς μου για υποστήριξη, τους είπα πως ήθελα να χωρίσω, πως με είχε χτυπήσει αρκετές φορές στο παρελθόν και τώρα όπως έχει η κατάσταση φοβάμαι και η απάντηση ήταν «Καλά να πάθεις εσύ τον διάλεξες». Το μόνο που πρότειναν να κάνουν, ήταν να μου δώσουν χρήματα να μετακομίσουμε ξανά, με την προϋπόθεση να μην χωρίσω!
Αυτή τη στιγμή το θέμα μου δεν είναι πια τόσο το οικονομικό, ούτε που θα γυρίσουμε πάλι πίσω χωρίς φράγκο και χωρίς δουλειά. Το θέμα μου είναι ότι βλέπω καθαρά πια, πως χρόνια τώρα με αντιμετωπίζει σαν σκουπίδι και το μόνο που θέλει είναι το παιδί. Ζητάω λεφτά από τη μάνα μου για να πάρω γάλα στον μικρό και παίρνω τα ηρεμιστικά της για να μπορέσω να κοιμηθώ. Ο άντρας μου με κατηγορεί που μαλώνει με την οικογένειά μου. Οι γονείς μου με κατηγορούν πως ολόκληρη γυναίκα δεν μπορώ να τον κουμαντάρω (!) κι εγώ στη μέση να είμαι έτοιμη για το τρελάδικο. Μήπως τόσο καιρό είχε βολευτεί; Μήπως δεν με αγάπησε ποτέ; Δεν ξέρω πια τι να κάνω και τι να σκεφτώ, είμαι σε απόγνωση, βοηθήστε με!
Λένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου